23 lata z Orkiestrą

Blisko ćwierć wieku temu „wymyśliła” pani buską Wielką Orkiestrę. Na ile tamten pierwszy finał, ze stycznia 1993 roku, różnił się od obecnych?Różnił się, i to bardzo. Nie istniały wtedy sztaby, nie było koncertów, nie mieliśmy identyfikatorów. Puszki robiliśmy sami... z oklejonych słoików. Było to spontaniczne działanie grupy uczniów i moje. Niewiele osób słyszało w Busku o Jurku Owsiaku. Dziś to zupełnie inne granie.

23 lata z Wielką Orkiestrą - to... obowiązek czy przyjemność?
Nie wyobrażam sobie życia bez Wielkiej Orkiestry, bez tego zimowego grania. Przyznaję, są chwile, kiedy pojawiają się problemy. Na przykład - podczas finału jest 20 stopni mrozu, zero ludzi na rynku. Wtedy w głowie kiełkuje malutka myśl, że ma się dosyć. Siłę daje mi cel Wielkiej Orkiestry - ta szczególna pomoc, której efektem jest uśmiech wielu tysięcy dzieci i seniorów. I kolejne pokolenia młodych chętnych do pomocy osób. Ogromne serca ludzi, którzy chcą pomagać.

W niedzielę wyruszy na kwestę potężna armia wolontariuszy. Z „jedynki”, ale nie tylko.
W „jedynce” mieści się sztab Wielkiej Orkiestry. Kwestować będą uczniowie i absolwenci naszej szkoły, a także nasi przyjaciele: z Dobrowody, Nowego Korczyna, Gnojna, Stopnicy, Wiślicy, Skotnik Dolnych, Solca-Zdroju czy Zborowa. W tym roku dołącza szkoła z Kołaczkowic. W sumie, w buskim 24. Finale zagra 170 wolontariuszy.

Przez ostatnie dwa lata dzielnie kwestował pani wnuk, malutki Filip. Zobaczymy go tym razem?
Niestety, nie. Siła wyższa. Mama i tata Filipka w niedzielę akurat pracują, nie będą mogli przyjechać z Berlina. Myślę jednak, że mamy godnego następcę trzylatka (śmiech). W 24. Finale zadebiutuje najmłodszy członek rodziny, 4-miesięczna Iga. Trzymamy kciuki!