36 lat od Porozumień Sierpniowych. Uroczystości w Kielcach

Uroczystości rozpoczęły się w środę o 17.40 na skwerze Stefana Żeromskiego, gdzie złożono kwiaty pod tablicą “S”, a następnie przeniosły się do Bazyliki Katedralnej. Tam odprawiono mszę świętą, której przewodniczył biskup kielecki Jan Piotrowski.

Waldemar Bartosz, przewodniczący świętokrzyskiej ”Solidarności” od 1990 roku przypominał podczas mszy świętej, jak wyglądały wydarzenia sprzed 36 lat. - Dziś obejmujemy pamięcią i modlitwą tych wszystkich Polaków, którzy 36 lat temu zaczęli się domagać dla siebie prostych i ważnych rzeczy. Domagali się kawałka chleba i wędliny dla swoich rodzin, ale walczyli także o postulaty ważne dla ducha i narodu. To między innymi zwolnienie więźniów politycznych, walka o to, żeby cenzura była łagodniejsza. Wszyscy jednak walczyli przede wszystkim o kawałek wolności, która miała się skonkretyzowana w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym “Solidarność” - mówił Bartosz.

Biskup Jan Piotrowski w swojej homilii także nawiązał do historii “Solidarności”. - To ruch, który rodził się w organizmie państwowym ogarniętym gorączką. Była ona symbolem ustrojowych chorób - wyzysku, niesprawiedliwości społecznej, pogardy i propagowania walki klas i złudnego postępu ekonomicznego. Ruch solidarności był natomiast pełen ideałów i oczekiwań. To ruch, który 36 lat temu zachwycił nie tylko miliony Polaków, ale dał nadzieję Europie i Światu. A jakie są dzisiaj ideały “Solidarności”? Gdzie są te miliony członków i sympatyków, gdzie te sztandary i odznaki? - dopytywał biskup.

Po mszy świętej uczestnicy obchodów złożyli kwiaty i odśpiewali hymn “Solidarności” przed pomnikiem księdza Jerzego Popiełuszki przy kieleckiej katedrze.

Powstanie „Solidarności” to efekt tak zwanych Porozumień Sierpniowych podpisanych w 1980 roku.
Podpisanie porozumień w sierpniu 1980 roku kończyło okres strajków, w które zaangażowane było wiele zakładów pracy w całym kraju.30 sierpnia 1980 roku komisja rządowa podpisała porozumienie z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Szczecinie. Zgodzono się w nim między innymi na utworzenie „samorządnych związków zawodowych”. Czyniono to jednak w sposób bardzo ogólnikowy. Następnego dnia, 31 sierpnia 1980 roku, postanowiono podpisać podobne porozumienie, nazywane tak zwanymi „porozumieniami gdańskimi”, tym razem z załogą Stoczni imienia Lenina w Gdańsku, gdzie od kilkunastu dni trwał strajk okupacyjny. Dojście do kompromisu oznaczało uszczegółowienie 21 postulatów. Obejmowały one przede wszystkim powstanie Wolnych Związków Zawodowych - kilkanaście dni później, 17 września powstał Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”.