7 sposobów na szczęście. W świecie modnych filozofii i idei [GALERIA]

Slow life, slow fashion, slow food. Trudno obecnie nie natknąć się na coś „powolnego”. O co w tym chodzi? Mówiąc najprościej: o zwolnienie w życiu, czyli rezygnację z ciągłego pośpiechu, która jest domeną dzisiejszego zachodniego świata. „Slow life to życie w zgodzie ze sobą, a nie życie na pokaz. Presję i chęć doganiania <> zastępuje poznawaniem i akceptacją siebie. Zamiast powierzchownych, niepewnych relacji z osobami, z którymi wypada się trzymać, podsuwa wartościowe znajomości oparte na wzajemnym zrozumieniu. Zamiast zagonienia i wiecznego zawieszenia pomiędzy czasem pracy, a czasem wolnym - rzetelną pracę i równie rzetelny odpoczynek”, pisze Joanna Glogaza w książce „Slow life. Zwolnij i zacznij żyć” (wyd. Znak Literanova, 2016).

Slow life oznacza więc świadome życie. Zajmowanie się zawodowo, tym czym chcemy się zajmować, nawet jeśli otoczenie kręci nosem, że „nie przyniesie to profitów”. Ustalenie priorytetów w życiu, czyli robienie tego, co uważa się za najistotniejsze, nie da się bowiem być perfekcyjnym w każdej sferze życia (pracująca matka po prostu nie da rady - fizycznie i psychicznie - świetnie wykonywać swojej pracy zawodowej, gotować codziennie domowych obiadów i mieć wysprzątanego, lśniącego domu jak z katalogów Ikei). Robienie sobie przerw: czy to na kawę, czy to na spacer, czy na zabawę z kotem. Slow life to też czas wolny, który przeznaczymy na własny rozwój i robienie czegoś dla własnego przyjemności: jazdę na rowerze, szydełkowanie, pieczenie babeczek. Cokolwiek, co sprawia nam radość i nas odstresuje.

Powolne życie to także spędzanie czasu z bliskimi osobami, umiejętność odsiewania rzeczy ważnych od tych mniej ważnych i jak najczęstsze bycie offline, czyli wyłączenie smartfona albo odejście od komputera.