7 sposobów na szczęście. W świecie modnych filozofii i idei [GALERIA]
Książek o mindfulness, kolorowanek i technik, które mają nam pomóc w osiągnięciu tego stanu jest obecnie bez liku. Mindfulness (po polsku uważność) łączy się z powolnym życiem, bez niego slow life’u by po prostu nie było. Tak naprawdę uważność jest zresztą ważnym elementem wszystkich filozofii szczęścia. Co oznacza jedno: bez uważności ani rusz. To ona jest tu kluczem.
Jak sama nazwa wskazuje, uważność to zwracanie uwagi. To jednak szczególnego rodzaju zwracanie uwagi, bo na chwilę obecną, otoczenie, nasze samopoczucie, uczucia, emocje. To bycie tu i teraz, wyciszenie się i skupienie na chwili obecnej, a nie ciągłe uciekanie myślami. „Dlaczego tak trudno nam żyć teraźniejszością?”, pytają Mats i Susan Billmark w książce „Naucz się żyć” (wyd. Otwarte, 2017). I odpowiadają: „Nasz umysł skupia się na przyszłości, chętnie podejmuje inicjatywę i jest niesamowicie kreatywny, dlatego bardziej zaprząta nas i ciekawi to, co było i będzie, a nie chwila obecna”.
Jednak to właśnie w teraźniejszość tkwi klucz do szczęścia. „Najradośniejsze w życiu są te momenty, na których się skupiamy i które przeżywamy w pełni”, piszą Billmarkowie. Rozmowa z mężem, dzieckiem czy przyjaciółką bez spoglądania w ekran telewizora czy przeglądania Facebooka, spacer po parku bez słuchawek na uszach, podczas którego podziwiamy naturę i słuchamy śpiewu ptaków czy głaskanie kota bez śpieszenia się, bo „musimy jeszcze tyle zrobić” - to właśnie sedno uważności. Jej osiągnięcie jest jednak - co potwierdzi każdy, kto tego próbował - niesamowicie trudne. Żyjemy bowiem w szumie informacyjnym, ciągle podłączeni do sieci, zawsze dostępni. Ważne są tu więc ćwiczenia i techniki, spośród których warto znaleźć jakąś, która najbardziej nam pasuje. Wśród nich są m.in. medytacja, joga czy wszelkie aktywności, które pozwolą nam się skupić, wyciszyć, zatrzymać strumień myśli i osiągnąć kontrolę nad własnym ciałem.
Najważniejsze jest tu jednak oddychanie. Bez niego nie moglibyśmy żyć, jednak z racji tego, że robimy to automatycznie, zapominamy jak bardzo jest ważne. A wszelkie poradniki przekonują, że to oddech jest kluczem do świadomego życia. Sztuki oddychania uczą m.in. Karolina i Maciej Szaciłło w „Na szczęście. Przewodnik po świadomym życiu na całym roku” (wyd. Zwierciadło, 2017) czy Grzegorz Pawłowski w „Oddech. Oddychaj świadomie, żyj pełniej” (wyd. Zwierciadło, 2018).
Prawidłowe i głębokie oddychanie (przynajmniej kilka razy dziennie po kilka-kilkanaście minut) to nie tylko doskonały sposób na stres (Szaciłłowie: „(…) techniki oddechowe i medytacja obniżają poziom kortyzolu. (...) Oddech pomaga nam sprowadzić umysł do chwili obecnej. A bycie tu i teraz jest najlepszym sposobem na uporanie się z negatywnym aspektem stresu. (…) Doskonałym sposobem na powiedzenie sobie: stop!, na zatrzymanie tego błędnego koła jest (…) przenoszenie uwagi na oddech. (…) Za każdym razem gdy poczujesz, że wpadłeś w sidła stresu, dosłownie „złap oddech”), ale również sposób na poznanie siebie i uporanie się z traumami. Jak zauważa bowiem Pawłowski, techniki oddechowe pozwalają na wyzwalanie emocji, których tłumienie jest „niezdrowe, nieekonomiczne i zatrzymuje nas w rozwoju”, jak również zapewniają pracę mózgu. „Kiedy umysł otwiera się na oddech, widzi świat szerzej, wpływa to korzystnie zarówno na bardziej obiektywne widzenie życia, spraw, problemów, empatię, równowagę obu półkul mózgowych, na jasność myślenia (…), na trafność podejmowanych decyzji. Dodatkowo wraz z pełniejszym dotlenieniem mózg zasilany jest dopływem wielu endorfin (…), stając się tym samym mózgiem szczęśliwszym”. Uczmy się więc oddychać i bądźmy obecni.
