Anna Spyrka najlepszym nauczycielem szkoły ponadpodstawowej w powiecie włoszczowskim. Pracuje w liceum, w którym była... uczennicą

Ile ma Pani lat, jak długo pracuje Pani w szkole?
Kobiet podobno nie pyta się o wiek, ale nie trudno wyliczyć, że w tym roku zmieniłam kod na 4 z przodu, skoro mam siedemnastoletni staż pracy w szkole, a nigdzie indziej wcześniej nie pracowałam. Językiem niemieckim i można powiedzieć zawodem nauczyciela zaraziła mnie moja ukochana Pani Profesor, która uczyła mnie w liceum. To było to samo liceum, w którym teraz pracuję - I Liceum Ogólnokształcące imienia generała Władysława Sikorskiego we Włoszczowie. Wyszłam z niego, a za kilka lat wróciłam jako nauczyciel.

Pamięta Pani pierwsze dni w pracy?
Oczywiście, że pamiętam. Nie było łatwo, ale początki zawsze są przecież trudne. Nie spodziewałam się, że będzie inaczej. W końcu sama kiedyś byłam uczniem. Najpierw przez 4 lata pracowałam w Gimnazjum numer 1 we Włoszczowie. Stres był, bo jako bardzo młoda kobieta musiałam stanąć przed uczniami nie tylko jako nauczyciel, lecz także jako wychowawca, wziąć na swoje barki odpowiedzialność przekazywania wiedzy i wychowywania nastolatków. Miło wspominam tamten czas. Trochę mi zajęło, żeby się przyzwyczaić do tego, że jestem po drugiej stronie biurka. Stres jest nieodzowny w tym zawodzie. Nigdy nie wiadomo, w jakiej sytuacji będzie trzeba się umieć odnaleźć i jaki problem trzeba będzie rozwiązać. Każdy uczeń to indywidualność. Chyba najbardziej stresujące były, są i będą dla mnie zebrania z rodzicami.

Co najbardziej lubi Pani w pracy, jakie sytuacje pozostają w Pani pamięci na długo?
Najbardziej w mojej pracy podoba mi się to, że mam ciągły kontakt z młodymi ludźmi, przez co też twierdzę, że się tak szybko nie starzeję i nie chodzi mi tu o wygląd. W szkole trzeba być młodym duchem. Cieszę się, że dzięki tym młodym ludziom, mogę zdobyć bogaty bagaż doświadczeń. Mój jest całkiem spory. Nauczyciel też musi się stale uczyć i doskonalić. Może to zabrzmi banalnie, ale nie... Nie chciałabym zmienić tego zawodu na inny. Jeśli chodzi o wyjątkowe sytuacje z udziałem uczniów było ich naprawdę bardzo dużo. Mnóstwo miłych gestów z ich strony, wspólne ogniska, wycieczki, wyjazdy - zwłaszcza te kilkudniowe, rajdy, każde rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego, gimbal, studniówki i różne uroczystości, konkursy, sukcesy moich uczniów, dobrze i bardzo dobrze zdana matura z języka niemieckiego... Trudno ograniczyć się do jednej opowieści. Po prostu mnóstwo cennego czasu. I jeszcze ogromny sentyment do konkursów piosenki niemieckiej , za czasów pracy w gimnazjum, kiedy to piękni, młodzi i zdolni mogli także prezentować swoje talenty muzyczno - wokalno - językowe w towarzystwie perkusji i gitar w starym włoszczowskim Domu Kultury. Było słychać kawał dobrej, ciężkiej muzyki i widać radość na twarzach uczniów, mojej zresztą też. Takie chwile zapamiętuje się na zawsze.Z wieloma uczniami, których uczyłam w gimnazjum, spotkałam się potem w liceum, jako ich nauczyciel, wychowawca. Sporo lat razem i cała masa wspomnień.

Cieszy Panią zwycięstwo w plebiscycie "Echa Dnia"?
Naturalnie, że się cieszę z uzyskania tytułu " Nauczyciel na medal". Jest to dla mnie ogromne zaskoczenie, docenienie, niespodzianka i wyróżnienie. Jest mi niezwykle miło z tego powodu i bardzo dziękuję za wszystkie oddane na mnie głosy. Cieszę się, bo to ogromny wyraz sympatii dla mojej osoby. Pozdrawiam wszystkich serdecznie - uczniów, koleżanki i kolegów z pracy.