Beata Kryj, drugi Belfer Roku 2016/2017 w powiecie opatowskim, zdradza przepis na sukces (WIDEO)

ZOBACZ: Zapis transmisji z gali wręczenia nagród w plebiscycie Belfer Roku 2016/2017

Czy zawsze chciała być Pani nauczycielką? Kiedy po raz pierwszy pojawiło się w Pani głowie takie marzenie?

Zaczęłam myśleć o pedagogice w wieku 12 lat. Obserwowałam w pracy moją ciocię, która zaraziła mnie swoją pasją. Już wtedy wiedziałam, że będę pracowała z młodszymi dziećmi.

Jak wyglądała ścieżka Pani kariery? Jaką szkołę Pani skończyła? Od ilu lat jest Pani nauczycielką? W jakich szkołach Pani pracowała?

Ukończyłam licencjat z edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej z językiem angielski, tytuł magistra uzyskałam z edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej z terapią pedagogiczną. Ukończyłam również logopedię ogólną. Wszystkie kierunki ukończyłam na Uniwersytecie Jana Kochanowiskeigo w Kielcach.

Zaczynałam pracę jako nauczyciel języka angielskiego w klasach 1-3. Od dwóch lat jestem wychowawcą moich przecudownych brylancików - bo tak mogę ich nazwać. Od początku pracuję w Zespole Szkół Ogólnokształcących imienia Edwarda Szylki w Ożarowie. Mam tu wiele wzorów, które mogę naśladować a także liczyć na pomoc koleżanek z pracy.

Co jest najfajniejszego w byciu belfrem? Jakie sytuacje szczególnie utkwiły w Pani pamięci?

To taka praca, w której każdego dnia pojawiają się różne emocje - od bezradności po uczucie spełnienia w pracy. Wzruszający jest każdy moment, kiedy przychodzą uczniowie przytulają się i mówią, że jestem ich taką drugą mamą. A śmiesznie jest codziennie - nie zmieściłyby się w gazecie (śmiech).

Niektórzy mówią, że najgorsze, co może człowieka w życiu spotkać to uczyć cudze dzieci. Co Pani o tym sądzi? Czy dzieci potrafią czasem doprowadzić do szału?

Każdy w pewnym momencie ma dość - nie tylko w zawodzie nauczyciela. Jest to zawód specyficzny, wymagający wiele cierpliwości i odpowiedniego podejścia do dziecka. Uważam, że zawód nauczyciela jest powołaniem i ja takie powołanie wypełniam i spełniam się w nim. Daje mi wiele radości.

Jak dowiedziała się Pani, że została Pani nominowana na Belfra Roku 2016/ 2017? Jest Pani szczęśliwa ze zwycięstwa w powiecie? Chciałaby Pani komuś podziękować za wsparcie?

O nominacji powiedziała mi koleżanka z pracy. Jest to bardzo miłe uczucie, kiedy z tak małym bagażem doświadczeń ktoś docenia moją pracę. Za wsparcie dziękuję każdemu kto choć raz podał mi pomocną dłoń - zarówno mężowi, moim rodzicom, rodzicom moich wychowanków, koleżankom z pracy, które doradzą w każdej sytuacji. Oczywiście dziękuję Pani Dyrektor Alicji Różańskiej Cembrowskiej, że dała mi szansę i uwierzyła we mnie. Ogromne podziękowania kieruję do rodziców moich uczniów - bo to całe zamieszanie to przecież ich sprawka.

W jaki sposób świętowała Pani swój sukces?

Nie świętowałam. Na mojej twarzy pojawił się ogromny uśmiech i trzeba było zabrać się do dalszej pracy.

Jaki według Pani jest idealny nauczyciel, co go wyróżnia?

Idealny nauczyciel nie istnieje, możemy jedynie dążyć do tego ideału. Zawód nauczyciela jest takim zawodem, który wymaga od nas ciągłego doskonalenia, ale nie tylko zawodowego. Ciągle musimy doskonalić swój charakter bo wciąż stajemy przed nowymi wyzwaniami.

Jaka jest Pani poza pracą. Ma Pani rodzinę, dzieci? Czy wśród tylu zadać związanych z pracą w szkole znajduje Pani dla nich czas?

Moje życie kręci się wokół pracy i rodziny. Mam męża i dwójkę dzieci - syna Michała i córkę Oliwię. Za swój największy sukces uważam właśnie ich. Zawód nauczyciela wymaga od nas ciągłej pracy - nie tylko w szkole. To w domu wykonujemy wszelkie pomoce, testy i tym podobne. Życie rodzinne tak naprawdę podporządkowane jest pracy. Interesuje się terapią behawioralną dzieci autystycznych, komunikacją alternatywną. Cały czas szukam czegoś co zainteresuje moich uczniów. Uwrażliwiam ich na innych - na przykład czyliśmy się podstaw języka migowego.