Lekarze to często osoby o wielu talentach. Czy zawsze ciągnęło Panią tylko w tę stronę?
Jeśli za pierwsze skłonności do zawodu lekarza wziąć moje dziecięce zabawy strzykawkami czy stetoskopem, to tak, z całą pewnością wszystko wskazywało na taki właśnie wybór w przyszłości. Z upodobaniem robiłam zastrzyki moim pluszowym misiom. Ale rzeczywiście, ciągnęło mnie także w inną stronę - do sportu. Uprawiałam pływanie i byłam w tej dyscyplinie całkiem niezła. Oczywiście, gdy przyszedł czas poważnych życiowych wyborów, postawiłam na medycynę, ale muszę przyznać, że to nie jest moja jedyna pasja wżyciu, chociaż niewątpliwie największa.
Co jeszcze Panią zajmuje na co dzień?
Na co dzień to chyba zbyt dużo powiedziane, ponieważ praca zawodowa zajmuje mi cały czas, a zważywszy na to, że mój mąż, także jest lekarzem i w dodatku pracujemy w jednym szpitalu, można powiedzieć, że o medycynie mówi się u nas w domu przez całą dobę. Ale owszem, mam inną niezmiernie ciekawą pasję. Interesują mnie broń, amunicja, jestem kolekcjonerem militariów. Jestem nawet członkiem zarządu Sandomierskiego Stowarzyszenia Miłośników Broni i Militariów. Tą pasją zaraził mnie mój mąż.
To chyba rzadkie zainteresowanie wśród kobiet?
Jako kobieta nie czuję się „puchem marnym”, wręcz przeciwnie, mam dość mocny i zdecydowany charakter. Dumna jestem, że odziedziczyła go po mnie moja sześcioletnia wnuczka Lenka, która uprawia karate i jest w tej sztuce doskonała. Mój dziesięcioletni wnuk Kacper także lubi wyzwania i idzie w ślady babci - jest zdolnym pływakiem, trenującym w klubie Foka w Sandomierzu. W ogóle moja rodzina nie lubi iść na łatwiznę.
Dlaczego wybrała Pani na specjalizację otolaryngologię?
Przede wszystkim to bardzo ciekawa dziedzina medycyny i wciąż pojawiają się w niej nowe możliwości pomocy chorym. Bardzo mocno angażuję się we wszelkie tego typu działania. Na przykład jako pierwsza w Polsce, a druga na świecie wykonałam wszczepienie implantu do zwoju skrzydłowo-podniebiennego w ramach programu międzynarodowego Impact-24 Brain Gate, dotyczącego leczenia ostrego udaru niedokrwiennego mózgu. To moje ogromne osiągnięcie. Ale mam też drugą specjalizację - lekarza rodzinnego, a od nieco ponad roku jestem wicedyrektorem Szpitala Specjalistycznego Ducha Świętego w Sandomierzu, w którym pracuję już 34 lata. Robię, co mogę, dla tej placówki, a więc dla pacjentów. Utworzyłam drugą pracownię echa serca, wprowadziłam system opaskowania pacjentów, przebudowałam Szpitalny Oddział Ratunkowy, wprowadziłam też nowy sposób rejestracji do poradni specjalistycznych. Jeśli potrzeby chorych, szpitala zna się od tylu lat, trudno nie starać się ze wszystkich sił, by w trosce o nich, poprawić sytuację. Szpital Specjalistyczny Ducha Świętego w Sandomierzu jest bardzo bliski memu sercu. Mam także za sobą chorobę nowotworową. Takie przeżycie pokazuje lekarzowi dobitnie, co czują chorzy, czego potrzebują w chorobie, jeszcze bardziej uwrażliwia na ich los. Po zwycięskiej batalii z chorobą, trochę inaczej patrzę teraz na świat i daję pacjentom przykład, że nie wolno się poddawać.
Skoro jest Pani sercem i myślami cały czas przy chorych, ma Pani jeszcze czas dla siebie?
Niewiele. Najchętniej spędzam wolne chwile na lekturze ciekawych książek o tematyce kryminalnej. Stare, przedwojenne kryminały to jest to! Nienawidzę za to romansów i gotowania. Zakupoholiczką też nie jestem. Lubię spędzać czas w domku letniskowym koło Sandomierza i tam cieszyć się przyrodą. Ogromna radość i siłę daje mi rodzina. Synowie, wnuki, mąż - z nimi czuję się kompletna i szczęśliwa
Dlaczego na swoje miejsce na świecie wybrała pani właśnie Sandomierz?
Ogromnie kocham to miasto, z którym związana jestem od pokoleń. Mój dziadek wprowadzał do tego miasta marszałka Józefa Piłsudskiego. Stad pochodzi mój tata. Sandomierz urzeka mnie architekturą i specyficznym nastrojem. Tu się urodziłam, wychowałam i wydeptałam wszystkie ścieżki. Nie wypbrażam sobie dla siebie innego miejsca do życia, za nic stąd nie wyjadę. Miasto ogromnie zmieniło się w ostatnich latach. Ciągną tu tysiące turystów przez cały rok. Z powiatowego miasteczka, w którym szczerze mówiąc nie za wiele się działo, Sandomierz znów, jak przed wiekami, wzmocnił swój status, wyrósł na ważny punkt na mapie turystycznej regionu świętokrzyskiego. Ogromną popularność zawdzięcza serialowi telewizyjnemu pod tytułem „Ojciec Mateusz”, który od kilku lat nagrywany jest w tym mieście.
Podobno ma Pani związek z tym serialem?
Tak. Muszę się pochwalić, że dwukrotnie znalazłam się na planie tego filmu, z czego jestem dumna. Grałam lekarza, a więc właściwie samą siebie, ale proszę mi wierzyć, czułam się znacznie mniej pewnie niż normalnie w pracy. Muszę też przyznać, że za nic na świecie nie zamieniłabym pracy lekarza na pracę aktora. Według mnie to nudna praca, polegająca na ciągłym oczekiwaniu, powtarzaniu scen. To nie dla mnie, bo mnie rozpiera energia. Z tej przygody zostały mi jednak bardzo miłe wspomnienia i znajomości, a nawet przyjaźnie ze znanymi aktorami, reżyserami.
Czy tytuł Kobiety Przedsiębiorczej jest dla Pani ważny?
Bardzo ucieszyła mnie nominacja do konkursu Echa Dnia i dowody uznania, sympatii i wsparcia tak wielu osób - rodziny, przyjaciół, współpracowników, pacjentów, którzy oddawali na mnie swoje głosy. Uświadomiło mi to sens mojej pracy, podejmowanych działań. Czułam się mocno doceniona. A zajęcie w konkursie pierwszego miejsca jest dla mnie spełnieniem marzeń. Bardzo za to wszystkim dziękuję. Moim zdaniem, kobiety w swojej pracy i w życiu radzą sobie doskonale: są konkretne, dokładnie planują, dbają o jakość i markę, są odpowiedzialne w zarządzaniu, dbają o pracowników. Uważam, że warto o tym mówić i promować Kobiety Przedsiębiorcze. Wszystkie panie, które znalazły się w tegorocznym konkursie uważam za zwyciężczynie.
Beata Wiater
Urodziła się i mieszka w Sandomierzu. Lekarz otolaryngolog i lekarz medycyny rodzinnej. Biegły sądowy i lekarz sądowy. Była przewodniczącą Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy w Sandomierzu. Członek zarządu Sandomierskiego Stowarzyszenia Miłośników Broni i Militariów. Zakłada Fundacjięim. Żołnierzy Wyklętych. wicedyrektor Szpitala Specjalistycznego Ducha Świętego w Sandomierzu. Żona chirurga. Ma dwóch synów, babcia dwojga wnucząt.
POLECAMY RÓWNIEŻ:
Psycholog odpowiada: Czy wakacyjny romans to dobra rzecz?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
