Czy w Skorczowie koło Kazimierzy Wielkiej byli arianie? Zabytkową kaplicę mieli tu wybudować właśnie oni… [ZDJĘCIA]

Obiektem wpisanym do rejestru zabytków jest dworska kaplica wybudowana w 1616 roku. Było to pierwsze miejsce kultu dla mieszkańców tego terenu. Według przekazów, kaplica ta miała być wzniesiona przez arian, a po ich odejściu przejęli ją katolicy, właściciele ziemscy. Zabytkowa kaplica stoi do dziś nieopodal kościoła. Z zachowanych przekazów wiadomo, że w 1880 roku została odrestaurowana.

Na ziemiach polskich wspólnota religijna arian powstała w latach 1562–1565 z Polskiego Kościoła Ewangelicko-Reformowanego i był to najbardziej radykalny odłam reformacji. Powstał dzięki uchodźcom z południowej i zachodniej Europy, prześladowanym przez katolicką inkwizycję i teologów ewangelickich. Wyznawców tego nurtu nazywano również socynianami od Fausta Socyna, włoskiego teologa, pisarza i poety, antytrynitarzami, chrystianami i unitariuszami. Najbardziej jednak znana nazwa tego nurtu to bracia polscy. Nazwa ta powstała i wyodrębniła się w 1565 roku w Węgrowie.

W powszechnym mniemaniu arianie zasłużyli na złą sławę, głównie za sprawą czynów takich jak burzenie kościołów katolickich czy zamienianie świątyń katolickich na zbory. Łączyło się to z niszczeniem wszelkich ozdób, ołtarzy, paleniem obrazów. Arianie w miejsce tego ustawiali tylko drewniany, surowy krzyż. W całym archidiakonacie sądeckim postąpiono tak z 30. katolickimi budowlami. Najmocniej do arian przylgnęło niechlubne miano zdrajców ojczyzny podczas potopu szwedzkiego. Dlatego ustawą sejmową w 1558 roku zostali skazani na banicję.

Tyle o historii. Przejdźmy teraz do czasów znacznie nam bliższych.

Parafię w Skorczowie erygował 20 sierpnia 1958 roku biskup kielecki Czesław Kaczmarek. W 1958 roku wybudowano inną kaplicę z myślą o odprawianiu mszy świętych. I w niej do 1975 roku były sprawowane nabożeństwa. Ziemię pod budowę kościoła przekazał bezpłatnie były dziedzic tych terenów Stanisław Ślaski.
Kaplica z przeznaczeniem została wybudowana w czasach Polski Ludowej. Powstawała oficjalnie jako świetlica wiejska, ale w myślach parafian miała zgoła inne przeznaczenie.

I sekretarzem Komitetu Powiatowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Kazimierzy Wielkiej był wówczas Józef Darol. Do spraw kościoła i religii podchodził bardzo tolerancyjnie i on jak również komitet zapewne domyślali się, że to nie będzie tylko świetlica. Pewnego razu na zebraniu aktywu w Komitecie Powiatowym omawiano sprawę kultury i jej zaplecza na wsiach. Aż wreszcie poruszono sprawę już wtedy wybudowanego w Skorczowie kaplicy- kościoła. Józef Darol poparł inicjatywę budowy świetlic i przy okazji zahaczył o Skorczów, mówiąc: żeby z tą budową świetlic nie było tak jak w Skorczowie, gdzie wieś budowała świetlicę dając przykład innym wioskom, gminom, nawet mówiono o tym w województwie. Jednakże kiedy już wymieniona świetlica była na ukończeniu, „wyrzucono” na dach kopułę i zrobił się kościół.

W 1974 roku rozpoczęto pierwsze prace związane z budową kościoła, niewielkiego, aczkolwiek takiego, aby w dostateczny sposób spełniał swoją rolę. Rok później kościół został przykryty dachem, a 26 czerwca 1977 roku biskup kielecki Jan Jaroszewicz poświęcił nową świątynię, ostatecznie ukończoną w 1983 roku. W tym też roku, 22 maja, konsekracji kościoła dokonali biskup Stanisław Szymecki wraz z biskupem Janem Gurdą. Polichromię wykonano w 1993 roku.