Jesteś młodym chłopcem, chodzisz do klasy szóstej szkoły podstawowej - pamiętasz Jana Pawła II?
Nie, nie pamiętam. Tak naprawdę, to więcej o naszym Ojcu Świętym dowiedziałem się po przyjeździe ze Stanów Zjednoczonych do Polski. Miałem wtedy 10 lat. Dowiedziałem się, że Jan Paweł II był niezwykłą postacią, wielkim autorytetem. Był bardzo przyjazny dla dzieci. Był też przystępną osobą, papieżem-człowiekiem.
Grasz Papieża Polaka w spektaklu wystawionym z okazji 25. rocznicy nadania Szkole Podstawowej numer 3 imiena Jana Pawła II. Jak dostałeś tę rolę?
Po prostu, pani Ilona Franasik, która przygotowuje spektakl, zapytała mnie, czy nie zagrałbym Jana Pawła II. Długo się nie wahałem, powiedziałem „tak”. To duże wyzwanie, jednak postanowiłem spróbować. Był lekki stres, wiadomo, ale próby przebiegały pomyślnie. Zresztą, gram na scenie z grupą moich przyjaciół, to pomaga.
Co było najtrudniejsze w graniu roli Jana Pawła II?
Jak mówiłem wcześniej, to duże wyzwanie. Najważniejsze jest, aby oddać charakter tej niezwykłej postaci. Dodatkowa trudność pojawiła się jeszcze wtedy, gdy po próbach w szkole przenieśliśmy się na dużą scenę Kazimierskiego Ośrodka Kultury. Tu gra się inaczej.
Miałeś tremę przed premierą rocznicowego spektaklu?
Trochę tak. Ale pomyślałem sobie, że skoro grałem już wcześniej księdza i było dobrze, to dam radę zagrać też papieża. Tyle że kwestie księdza... były w języku angielskim, Jana Pawła II po polsku. Najważniejsze, to nie pomylić się na scenie. Cały czas musiałem być skupiony na tej roli. I myślę, że w sumie wyszło nie najgorzej. Jestem zadowolony.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
