Darmowe filmy od Kina "Muza" we Włoszczowie! Startuj za free!

Specjalnie dla swoich nowych użytkowników włoszczowskie kino Muza przygotowało ofertę powitalną. Zarejestruj się na platformie MOJEeKINO.PL, następnie w wiadomości mailowej potwierdzającej rejestrację otrzymasz kod uprawniający do bezpłatnego obejrzenia filmu. 

Jak skorzystać z promocji? 

• Zalogować się na platformie MOJEeKINO.PL za pomocą e-maila lub konta na Facebooku. 
• Przejść do strony https://mojeekino.pl/show/startujzafree, i wybrać film z listy.
• Kliknąć przycisk „oglądaj film”.
• Wybrać Kino "Muza" we Włoszczowie
• Zjechać kursorem na sam dół strony, w polu „WYKORZYSTAJ KOD PROMOCYJNY” wprowadzić kod i zaakceptować (SPRAWDŹ KOD)
• Po aktywowaniu kodu, film będzie dostępny w zakładce MOJA STREFA
• Udanego seansu!

Dostępne filmy w promocji #startujzafree

Co robimy w ukryciu 

Viago (379 l.), Deacon (183 l.), Vladislav (862 l.) i Petyr (8000 l.) mieszkają razem na przedmieściach współczesnego Wellington w Nowej Zelandii. Ich życie rozpoczyna się dopiero po zmroku, kiedy to opuszczają trumny i legowiska, by stawić czoła codzienności, która również dla wampirów bywa niełatwa. Nieśmiertelność i pragnienie świeżej ludzkiej krwi już dawno przestały być ich głównym zmartwieniem, bo współczesność stawia przed nimi nowe wyzwania. Grupa filmowców towarzyszy im podczas codziennych obowiązków, drobnych kłótni czy nocnych wyjść na miasto, które z błyskotliwym humorem uświadamiają nam, że choć ich serca przestały bić wieki temu, wciąż żywią gorące i bardzo ludzkie uczucia. 

Mężczyzna imieniem Ove

Spokojne szwedzkie miasteczko. Owdowiały Ove dobiega sześćdziesiątki. Po śmierci ukochanej żony życie straciło dla niego sens. Z dnia na dzień bohater coraz mocniej pogrąża się w depresji i myślach samobójczych. Pewnego dnia do domu po drugiej stronie ulicy wprowadza się małżeństwo z dwojgiem dzieci. Pierwsze spotkanie Ove z nowymi sąsiadami nie zwiastuje niczego dobrego – ciężarna Parvaneh taranuje samochodem skrzynkę na listy należącą do zgorzkniałego samotnika. Wkrótce jednak, nieoczekiwanie dla siebie samego, Ove zyska nową przyjaciółkę… Film zebrał tuziny wyróżnień i entuzjastycznych recenzji na całym świecie. Krytycy najczęściej porównują dzieło Hannesa Holma z „Gran Torino” Clinta Eastwooda, ale także z „Forrestem Gumpem”, „Schmidtem” czy „Lepiej być nie może”. 

Ostatnie prosecco hrabiego Ancillotto

Nieco nieporadny ale wnikliwy inspektor Stucky prowadzi skomplikowane śledztwo w sprawie serii morderstw i tajemniczego samobójstwa hrabiego Desiderio Ancillotto, właściciela winnicy na weneckich wzgórzach.W 2010 roku północno-wschodnie Włochy zaczęły odczuwać recesję, której nikt się nie spodziewał. Tylko jeden sektor produkcyjny stawiał opór. Prosecco. Historia rywalizacji w świecie musującego wina z regionu Veneto staje się dla reżysera Antonio Padovana pretekstem do kryminalnej opowieści pełnej napięcia, humoru, pięknych kobiet, wioskowych dziwaków i urokliwych plenerów. W rolę inspektora Stucky’ego wcielił się Giuseppe Battiston, włoski gwiazdor doskonale znany polskiej publiczności z takich filmów jak komedia „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” i dramat „Po latach”. 

Over the limit

Pełnometrażowy debiut dokumentalny Marty Prus stał się objawieniem światowych festiwali, zdobywając uznanie krytyków i zachwyt widowni. Film został nazwany przez magazyn Variety „Czarnym łabędziem” dokumentu.

Rosjanka Margarita Mamun trenuje gimnastykę artystyczną. Film przedstawia decydujący rok w jej życiu: Margarita stoi przed unikalną szansą występu na Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro i zdobycia złotego medalu olimpijskiego. Dziewczyna jest wykończona wielogodzinnymi treningami, udziałem w różnych zawodach i rozłąką z bliskimi. W przygotowaniach do Igrzysk pomagają jej dwie trenerki, reprezentujące różne podejścia do sportowego sukcesu i wchodzące z bohaterką w odmienne relacje. Film w emocjonalny sposób opowiada o psychicznych kosztach, jakie niesie ze sobą uprawianie wyczynowego sportu. Pokazuje, jak dążenie do mistrzostwa łączy się z brutalnym hartowaniem charakteru zawodniczki. 

Twarze, plaże

Agnès Varda, francuska fotografka i reżyserka filmowa, przedstawicielka francuskiej Nowej Fali, laureatka honorowego Oscara za całokształt twórczości oraz honorowego Cezara, oraz znany francuski fotograf, uliczny artysta, graficiarz ukrywający się pod inicjałami JR. Ona ma prawie 90 lat, on 33. Ona pracowała z Jean-Lukiem Godardem, on tworzy gigantyczne murale w różnych miejscach na całym świecie. Łączy ich zamiłowanie do obrazów, a zwłaszcza kwestionowanie sposobu, w jaki są pokazywane. Varda wybrała kino, JR tworzenie fotograficznych galerii na wolnym powietrzu. Poznali się w 2015 roku i od razu postanowili nakręcić film we Francji, z dala od wielkich miast.

Udali się w podróż starą, przerobioną na gigantyczny jeżdżący aparat fotograficzny furgonetką, w środku której znajdowała się fotobudka, a także sprzęt pozwalający wywołać zrobione zdjęcia i wydrukować je w wielkim formacie. W ten sposób powstał dokumentalny film drogi – portret zanikających powoli francuskich peryferii, z dala od miejskiego zgiełku, które w wyniku rozwoju technologicznego stały się głęboką prowincją. Dziś we Francji węgiel nie jest już nikomu potrzebny, ale blisko kopalni nadal mieszkają ludzie i spotkać tam można postindustrialną architekturę.

Varda i JR odwiedzają małe społeczności, wioski i farmy od Aubin po Bonnieux i Pirou-Plage, odkrywając, że każdy człowiek ma inną, ale równie ciekawą, historię do opowiedzenia. Rejestrują m.in. opowieści ostatniego mieszkańca z szeregów chat górniczych, które mają zostać zniszczone, samotnego rolnika, czy listonosza, który jest nierozerwalnie związany z lokalną społecznością. Każde spotkanie staje się inspiracją do stworzenia wielkoformatowej fotografii lokalnej społeczności i pojedynczego człowieka. Zdjęcia, które powstają na oczach widzów filmu, są wypadkową miejsca, czasu i czyjejś indywidualnej historii. Obrazy, które wyłaniają się w wyniku tego arcyciekawego filmowego eksperymentu bywają piękne, wzruszające, zabawne, ale i budzące niepokój. I choć nie ma w tym filmie żadnej wzmianki o polityce, to przesłanie filmu jest głęboko polityczne. Ta filmowa celebracja życia i przyjemności płynącej ze spotkania z drugim człowiekiem jest również dokumentacją wzajemnej przyjaźni dwojga bliskich sobie artystycznie i mentalnie osobowości, które dzielą co prawda pokolenia, ale łączą podobne poglądy i postawy wobec życia. Ten film to także radosne świętowanie czystej potrzeby tworzenia sztuki.