Dwie wystawy w Instytucie Dizajnu w Kielcach: Ruch Tektoniczny" i "Tożsamość"

Ekspozycja "Ruch Tektoniczny" w Instytucie Dizajnu to dobra okazja, by poznać to co najciekawsze w świętokrzyskiej architekturze. Od rozpoczętych jeszcze przed II Wojną Światową szpitali i szkół, przez zdobione, socrealistyczne gmachy wznoszone w latach pięćdziesiątych, ogromne osiedla i ekspresjonistyczne konstrukcje późnego modernizmu, powrót do tradycyjnej architektury i historyzmu w latach osiemdziesiątych po współczesne próby czerpania z unikatowych bogactw natury i krajobrazu.

Bogactwo architektury regionu nie wynika z liczby wybitnych budynków, ze znanych nazwisk projektantów czy ze spuścizny ogromnych założeń urbanistycznych.

Tym, co najciekawsze w historii tutejszej architektury, jest jej ciągłość, współistnienie z krajobrazem i wykorzystywanie naturalnych bogactw regionu. Czerpanie z tradycyjnych technik, praca w często skomplikowanym terenie i walory krajobrazowe sprawiły, że architektura regionu wykształciła indywidualne cechy, z których dla współczesnych architektów i architektek płynie wielka lekcja pokory, współpracy i szacunku dla bogactw naturalnych i dla tradycji budowlanych Kielecczyzny.

Na wystawie zaprezentowane zostaną w dużej mierze nieznane dotąd obiekty oraz ikoniczne budynki, ilustrowane pięknymi zdjęciami i makietami przygotowanymi przez pracownię ceramiczną Instytutu Dizajnu.

Wystawie towarzyszy książka – przewodnik ”Ruch Tektoniczny” Kacpra Kępińskiego prezentująca architektoniczną różnorodność regionu. Północ, która jest dużo silniej zurbanizowana, jest także bardziej obszernie prezentowana na stronach przewodnika. Znajdziemy w nim dzieła ikoniczne jak dworzec autobusowy w Kielcach czy huta w Sandomierzu, jednak wśród opisywanych budynków są również te pozbawione cech wybitnych – ale stanowiące ważny zapis momentu dziejowego, w którym powstawały.

Wystawę można oglądać do 15 września w Instytucie Dizajnu w Kielcach.

Galeria na Piętrze Instytutu Dizajnu zaprasza od 15 czerwca godz. 18 na zwiedzanie wystawy Tożsamość. 100 lat polskiej architektury prezentującej fenomen architektoniczny po 1918 roku na terenie Polski. W 2019 roku w Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki poddano analizie wycinki historii pięciu miast: Krakowa (1918–1939; Sztuka), Warszawy (1939–1956; Władza), Lublina (1956–1970; Społeczeństwo), Poznania (1970–1989; Transfer) i Katowic (1989–2018; Przemiana).

Taka forma ma oczywisty wymiar symboliczny, ale też pozwala pokazać jak definiowano tożsamość polskiej architektury i urbanistyki poprzez tożsamości lokalne.

Wystawa to efekt dyskusji o zachodzących zmianach w polskiej architekturze i urbanistyce ostatniego stulecia. Architekci chcą nie tylko promować polską kulturę architektoniczną, lecz także zachęcać do refleksji nad naszym otoczeniem i jakością przestrzeni, w której żyjemy.