Francuz Nicolas Cervara gościł na ludowej imprezie w Mostkach. Był zachwycony polskim folklorem

Jesteś w Polsce pierwszy raz?

Jestem u was po raz czwarty, mam dziewczynę z Polski, Paulinę. Spotkaliśmy się na zamku Chissey-en-Morvan, który studenci z całej Europy renowują.

Jakie były twoje pierwsze wrażenia?

Zobaczyłem miasta w typowym, europejskim stylu. Spodziewałem się raczej czegoś w stylu Rosji. Kiedy wybierałem się do Polski, ojciec poradził mi – nie sugeruj się tym, co widzisz na ulicach, wejdź do domów, do środka. Na zewnątrz zobaczysz smutnych ludzi o poważnych twarzach, ale to maska, którą Polacy zrzucają w domach. Chcą się tam z tobą śmiać, pić, otwierają się. Pierwsze wrażenia były pozytywne.

Miałeś wcześniej do czynienia z Polakami? Wiedziałeś coś o naszym kraju?

U mojego taty w firmie pracowali Polacy, budowlańcy. Nauczyli mnie słów „bliźniak” – bo mam brata bliźniaka, i „konewka”. Wiedziałem, że Polska była pod niemiecką, potem rosyjską okupacją. Ze znanych Polaków wiedziałem o Marii Curie, ale sądziłem, że to Francuzka. Uczyłem się w szkole o zniszczeniu Warszawy podczas wojny. Mamy niewiele codziennych relacji z Polakami. Jedyne, co przychodzi mi na myśl, że Polacy dużo piją. Mówi się u nas – pijany jak Polak.

Co cię pozytywnie, a co negatywnie zaskoczyło w Polsce?

Przede wszystkim to, że ludzie lepiej znają tu angielski niż we Francji. Zaskoczył mnie też wysoki standard życia Polaków. Nie widzę pod tym względem różnicy między Polską i Francją. Nie znam Polski na tyle, żeby mówić o negatywnych rzeczach. Słyszałem, że macie nienajlepszy rząd. Jedna rzecz mnie jeszcze zaskoczyła i... rozbawiła. Do Suchedniowa jechałem starym pociągiem, na drzwiach i oknach są naklejki z informacjami i ostrzeżeniami w języku francuskim. Dziwne, ale w tych napisach roi się od błędów!

Jakie widzisz różnice między naszymi narodami?

Wydaje mi się, że Polacy są bardziej zjednoczeni niż Francuzi. No i bardzo gościnni - to mi się podoba. U nas jest więcej mniejszości – muzułmanów, czarnoskórych imigrantów.

To duży problem we Francji?

Moim zdaniem to nie jest wielki problem. Powszechna opinia jest taka, że imigranci zabierają Francuzom miejsca pracy. Uważam, że Francja jest bogatym krajem, nie tylko materialnie, ale i dzięki wielu kulturom. Moja rodzina też ma obce, włoskie korzenie. Pierwsze pokolenie imigrantów z dawnych kolonii, z lat 60 – tych ubiegłego wieku chciało być częścią Francji, asymilowało się. Obecne, trzecie pokolenie szuka swoich korzeni, tożsamości. Problemem nie jest to, że przyjęliśmy imigrantów, ale to, co stało się z nimi już we Francji.

Czujecie się bezpieczni we własnym kraju?

W Paryżu, szczerze mówiąc, nie bardzo. Zagrożenie terroryzmem ma się gdzieś z tyłu głowy, ale nie paraliżuje to codziennego życia. Zasianie strachu to właśnie cel terrorystów. W domu rozmawiamy głównie o sprawach rodziny, naszych planach, pracy. W rodzinie nie rozmawiamy za często o polityce. Ale jeśli, kłócimy się o to.

Jak widzisz przyszłość Unii Europejskiej?

Myślę, że Unia przyniosła dużo dobrego, ale nie udało się jej zmienić myślenia w kategorii „starej” i „nowej” Europy. Administrowanie Unią powinno być moim zdaniem inne. Nie jestem optymistą.

Które miejsca warto zwiedzić we Francji?

Myślę, że wciąż Paryż jest wart zwiedzenia. Wszędzie znajdziecie stare zamki, miasta. Alpy i Pireneje są świetne dla narciarzy, na wakacje polecam wybrzeże Atlantyku. Polecam okolice La Rochelle. To dużo lepszy wybór niż zatłoczone turystami wybrzeże Morza Śródziemnego.