Historia listami pisana. W Staszowie będzie niezwykły spektakl o miłości Adama Bienia i Zosi

Inspiracją do stworzenia przedstawienia opisującego uczucie dwojga mieszkańców Ziemi Osieckiej były autentyczne listy sprzed 100 lat. 20-letni wówczas Adam Bień, który w późniejszych czasach dał się poznać jako społecznik i patriota, przebywał na froncie wojny z bolszewikami w 1920 roku w roli żołnierza ochotnika.

Tęsknotę za 18-letnią Zosią z Sandomierza wyraził w listach adresowanych do niej. Kochankowie wcześniej kontaktowali się zostawiając sobie listy na cmentarzu, w miejscu ich poznania. Rzeczywistość wojenna napisała jednak swoją historię. Wcześniej listy nie wypłynęły na światło dzienne, udostępniła je dopiero córka pana Adama Hanna Bień- Bielska.

Grupa teatralna Staszowskiego Ośrodka Kultury w ramach castingu wyłoniła głównych aktorów przedstawienia pod tytułem "Bień 1920". Wystąpią w nim Adrian Tatrocki, Hubert Dyl, Kacper Rogala i Aleksandra Kozaczka. Adrian i Hubert pochodzą z Połańca, studiują na prywatnej szkole aktorskiej SPOT w Krakowie. Aleksandra należy do grupy teatralnej Staszowskiego Ośrodka Kultury , to właśnie jej reżyser powierzył jedyną rolę kobiecą – Zosi. Sztuka zostanie wystawiona 14 sierpnia w ogrodzie przy Domu Pamięci Adama Bienia w jego rodzinnej Ossali, o godzinie 19:30. Zacznie się na ganku, później akcja zostanie przeniesiona do ogrodu, gdzie zbudowana zostanie scenografia i widownia.

Oprawą wizualną sztuki zajmuje się Leszek Mas. Scenograf planuje zbudować surową scenę z drewna, która przeniesie zdarzenia z 1920 roku i nada spektaklowi dramatyzmu. Jego praca trzymać będzie widzów w napięciu, gdyż przygotował na scenie „czerwoną” niespodziankę, która podkreśli dramatyzm wydarzenia.

Na kanwie korespondencji napisany został scenariusz przedstawienia przez reżysera Bartłomieja Miernika. Akcja toczy się od lipca do listopada 1920 roku. Wystawiana przez aktorów sztuka jest daleka od dosłowności, ma prowokować widza do własnej interpretacji. Również obsada aktorska składająca się z młodych, naturalnych osób nada autentyczności przedstawieniu. Ponadto aktorzy będą czytać listy Bienia, interpretować je za pomocą gry aktorskiej.

Reżyser Bartłomiej Miernik podkreśla też, że sztuka nie będzie tradycyjna. To aktorzy swą grą nadadzą listom wydźwięk.

W listach Bienia możemy zauważyć zmiany stylu spowodowane dojrzewaniem bohatera, uodpornieniem się na to, co go otacza. Początkowo jest trochę niedojrzały chłopiec , zagubiony w rzeczywistości. Wojsko, strzelanie, zabijanie fascynują go i przerażają jednocześnie. Po miesięcznym pobycie na froncie, codziennej rzeczywistości wojennej Adam Bień przestał chwilowo pisać listy do ukochanej. Gdy ponownie zaczął się z nią kontaktować uwidoczniła się jego przemiana w mężczyznę. Chcąc oszczędzić bólu i troski o niego swojej kobiecie, nie napisał już o froncie ani słowa, chroni swoją miłość i cierpi w milczeniu. Ta przemiana skłoniła reżysera spektaklu do podzielenia postaci Adama na trzech aktorów: chłopiec, nastolatek i mężczyzna. Główną rolę kobiecą Zosi zagra jedna aktorka- Aleksandra Kozaczka. Przedstawienie ma przenieść na scenę uczucie jakie łączyło parę, a jednocześnie poszukać płaszczyzny porozumienia między dawnymi czasami a obecnymi. To właśnie o emocjach, uczuciach, dylematach opowiadać będzie sztuka wystawiona w Ossali przy Domu Pamięci Adama Bienia, czyli w miejscu gdzie się urodził i wychował - w niedzielę 14 sierpnia o godzinie 19:30.

Adam Bień
Pochodzi z Ossali w powiecie staszowskim. Pod koniec II wojny światowej I Zastępca Delegata Rządu i członek Krajowej Rady Ministrów, był faktycznym kierownikiem władzy cywilnej. Urodzony 14 grudnia 1899 w Ossali, zmarł 4 marca 1998 w Warszawie. Polski polityk ruchu ludowego, członek władz Polskiego Państwa Podziemnego, Kawaler Orderu Orła Białego. Uczestniczył w wojnie polsko- bolszewickiej. Angażował się w działalność społeczno-oświatową, kulturalną i polityczną. Był organizatorem Związku Młodzieży Wiejskiej Rzeczypospolitej Polskiej Wici. W marcu 1945 roku aresztowany przez sowiecką NKWD i skazany w tak zwanym” procesie szesnastu”. Osadzony na moskiewskiej Łubiance. Zwolniony po interwencji żony w 1949 roku. Swoje życiowe doświadczenia i przemyślenia utrwalił w książkach: w trylogii Bóg wysoko – dom daleko, Bóg wyżej – dom dalej, Bóg dał – Bóg wziął oraz w Listach z Łubianki.