Iwona Korczyńska-Sapielak: - Zauważono moją otwartość, przełamywanie barier

Co pani zdaniem zdecydowało o przyznaniu pani czołowego miejsca w plebiscycie Kobieta Przedsiębiorcza 2016?
Z tego, co mi wiadomo, głosowało na mnie wiele osób, z którymi na co dzień współpracuję - w gimnazjum, w fundacji, w przedszkolu, w Radzie Powiatu, moi bliscy, przyjaciele, znajomi, wyborcy, koledzy radni. Poparli mnie ci, którym pomagam w realizacji różnych przedsięwzięć. Zauważono, jak sądzę, moją otwartość, działalność ponad podziałami, przełamywanie pewnych barier i stereotypów, zaangażowanie w życie środowiska.

Jest pani dyrektorem gimnazjum w Dwikozach, prezesem Fundacji „Dla Naszych Dzieci”, założycielką Przedszkola Językowego „Jaś i Małgosia” w Sandomierzu, radną powiatu. Jak udaje się pani pogodzić tyle obowiązków?
Jestem w tej szczęśliwej sytuacji, że praca zawodowa, dodatkowe zajęcia i społeczne funkcje, które piastuję, są moją pasją. Bardzo lubię kontakt z ludźmi, pracę w zespole, lubię tworzyć, opracowywać koncepcje. Dzięki temu, to, czym się zajmuję, nie sprawia mi trudności. Na pewno konieczna jest dobra organizacja czasu i planowanie. Muszę dodać, że ważna jest też wyrozumiałość ze strony najbliższych, dla których nie mam, niestety, zbyt wiele czasu. Z całą mocą pragnę podkreślić, że na mój wizerunek pracuje bardzo wiele kreatywnych, twórczych osób. Sukcesy, jakie odnosi gimnazjum czy uznanie, jakim cieszy się przedszkole, to nie jest tylko moja zasługa. Mam szczęście do poznawania wspaniałych ludzi.

Wyróżnienie otrzymała pani w niełatwym momencie - gdy zapadła decyzja o wygaszeniu gimnazjum.
To bardzo trudna sytuacja dla nauczycieli i dla mnie, osoby, która tę szkołę wspólnie z władzami gminy tworzyła, a każdego pracownika osobiście zatrudniała. Pomimo że gimnazjum jest likwidowane, my, pracownicy tej placówki mamy poczucie dobrze spełnionego obowiązku. Zawsze pracowaliśmy z pasją. Jesteśmy dumni z naszych dokonań. Chciałabym wyrazić uznanie i szacunek wszystkim moim współpracownikom, rodzicom, uczniom i absolwentom gimnazjum. Te 17 lat to był wspaniały czas. Niestety, na niektóre rzeczy nie mamy wpływu.