Jak nie dać się nudzie w wieku dojrzałym

"* Bardzo wiele małżeństw w starszym wieku, kiedy dzieci opuszczają dom, kończy się praca zawodowa, często zanika też pożycie seksualne, przeżywa kryzys.

- Owszem to wcale nierzadka rzeczywistość. Tak właśnie często się dzieje, gdy dwoje ludzi przestaje zajmować się sprawami, którymi dawniej żyli od rana do wieczora. Pojawia się pustka, którą trudniej zapełnić, gdy nie ma się pomysłu na własne życie w starszych latach, własnych pasji i tolerancji na męczące nieraz zachowania partnera. Napięcia powstają z byle czego, że ktoś głośniej nastawia telewizor, albo za długo śpi, ludzie zaczynają się kłócić o drobiazgi i chętnie wyszliby z domu, tylko nie mają gdzie pójść.

* W młodości często receptą na niesnaski było to, że dwoje ludzi szło po awanturze z sobą do łóżka i spór został załagodzony. W późniejszym wieku muszą się godzić z utratą sprawności seksualnej. Może to być trudne?

- Oczywiście. Z pewnymi stratami musimy się godzić już od wczesnych lat. Jak mamy trzydzieści lat, to czujemy się gorzej, niż wtedy gdy mieliśmy 19, nieprzespana noc bardziej daje już o sobie znać. W wieku 60 lat kobieta będzie wyglądać trochę dziwnie w mini, akceptujemy natomiast siwe włosy, zmarszczki czy łysinę. Pogodzenie się z pewnymi ograniczeniami, czy to w naszym wyglądzie, czy w stanie zdrowia, świadczy o naszej mądrości i dojrzałości.

* Małżeństwa z biegiem lat mogą prezentować całkiem różne modele życia. Jakie?

- W jednym relacje między małżonkami po latach fascynacji mogą przechodzić w pełną akceptację, zrozumienie, chęć pomagania sobie, troskliwość, tkliwość, docenianie tego, że mamy przy sobie kogoś bliskiego, w innych krańcowo odmiennych rodzi się wielka wrogość, kłótliwość, wypominanie sobie wad i przeszłości. Małżonkowie potrafią stworzyć sobie piekło, nie dość, że czują się opuszczeni przez dzieci, mniej dowartościowani, bo nie pracują, to dokładają sobie cierpień przez ranienie partnera słowami i postępowaniem. Taka zła atmosfera ma niewątpliwie negatywny wpływ na ich zdrowie fizyczne.

* Kiedy kończy się małżeńskie życie seksualne, bo jedna strona nie ma ochoty, czuje się nieatrakcyjna czy nie może już dać z siebie wiele, małżonkowie powinni o tym porozmawiać, czy raczej sprawę przemilczeć?

- Myślę, że uczciwa rozmowa jest o wiele lepsza. Wtedy można powiedzieć o swoich uczuciach i zastanowić się, czym można by było seksualne życie zastąpić. Jedna osoba brak seksu może odbierać lepiej, druga gorzej, istotne jest, aby dojść do porozumienia. W dobrym małżeństwie mówi się z sobą o wszystkim, nawet o tym, co można sobie nawzajem zaoferować zamiast dotychczasowego życia erotycznego.

* A jakie mogłoby być wyjście z tej sytuacji?

- To, że ktoś ma 76 czy 85 lat, wcale nie oznacza, że nie potrzebuje bliskości. Przecież w dalszym ciągu małżonkowie mogą się przytulać, całować, pieścić, razem sypiać czy spacerować trzymając się za rękę. Dotyk, zainteresowanie sobą sprawia, że ludzie mają większą ochotę do życia i do pokonywania kłopotów.

* Ale nieraz bywa tak, że jedno z partnerów czuje się mniej atrakcyjnie, wstydzi się swojego obwisłego ciała czy zmarszczek, co wtedy robić?

- Takie uczucia są niepotrzebne, bo przecież zwykle jest tak, że małżonkowie oboje się starzeją, obydwoje mają zmarszczki, tu i tam za dużo ciałka, ale wiąże ich o wiele silniejsza więź niż ta, wynikająca z atrakcyjnego wyglądu. W dobrym związku na pierwszy plan wysuwa się przyjaźń i to, że można na siebie liczyć. Małżonkowie mogą się sobą opiekować, czerpać satysfakcję z tego, że wykonali razem jakieś zadania życiowe i wyznaczyć sobie jakieś inne cele. Mogą zacząć celebrować picie dobrej herbaty, czytać jedno drugiemu książkę na głos, słuchać ulubionych melodii czy zapisać się na kurs tańca.