Jak powinien wyglądać idealny urlop? Radzi psycholog

Wszyscy czekamy na wakacje, a gdy już na nich jesteśmy okazuje się, że nie umiemy wypoczywać. Dlaczego tak się dzieje?Obecnie największą wartością dla wielu stała się praca. Dobry kontakt z samym sobą, relacje z innymi, podtrzymywanie więzi z rodziną, to wszystko ucieka z pola naszej uwagi i odkładamy to na jutro, gdy znajdziemy czas i pieniądze. Ale jutro może nigdy nie nadejść. Dziś dominuje „filozofia pędu”, szybko do pracy, tam trzeba działać jak najbardziej efektywnie, potem powrót, czas spędzony przed telewizorem, sen i znów praca. Wiele osób traktuje urlop jak czas, który ma też służyć poprawieniu naszej sprawności, po to aby jeszcze lepiej pracować. Wypoczynek przestał być wartością samą w sobie.

I okazuje się, że na urlopie, nadal jesteśmy w napięciu. Co robić? Jeśli zamiast wypoczywać ciągle myślimy tylko o pracy, nie możemy spać, wyciszyć się, to uświadomienie sobie tego, że nie jesteśmy w stanie odpocząć jest już pierwszym krokiem do zmiany. Funkcjonowanie naszego organizmu opiera się o dwie fazy - mobilizację i regenerację. U zdrowego człowieka przejście z jednej fazy w drugą odbywa się bez żadnego problemu, gdy organizm jest wewnętrznie rozstrojony pojawiają się trudności. Gdy stale jesteśmy na najwyższych obrotach, na wakacjach otoczeni laptopami, komórkami, wędrując po górach nadal myślimy o firmie, to znak, że musimy zacząć pracować nad sobą, bo odpoczynek jest bardzo ważną jakością w naszym życiu.

Ile powinien trwać dobry urlop?
Chociaż dla niektórych to mało realne, gwarancję wypoczynku daje trzytygodniowy urlop. Zwykle bywa tak, że w pierwszym tygodniu aklimatyzujemy się i jeszcze myślimy o tym co zostawiliśmy, o problemach, o pracy, w drugim tak zwanym pustym tygodniu możemy właśnie prawdziwie odpocząć, a w trzecim już zaczynamy przygotowywać się w myślach do powrotu.

Czy dobrze jest wypoczywać podczas wakacji inaczej, niż relaksujemy się w ciągu roku?
Na pewno warto zmienić rodzaj aktywności, choć wszystko zależy od tego czy robimy to z wewnętrznej potrzeby, czy dlatego, że jest to modne. Jechanie do klasztoru dlatego, że inni tam jadą jest nieporozumieniem, jak nie mamy potrzeby spotkania się z samym sobą i zatrzymania w biegu. Niestety, teraz wakacje stają się kolejnym obowiązkiem. Musimy dotrzeć w konkretne miejsca, zaliczyć takie, a nie inne miasta i zabytki, często po aby potem pochwalić się w środowisku tym gdzie byliśmy. Po urlopach zaczyna się gra interpersonalna „czyje jest lepsze”, a to niczemu dobremu nie służy. Okazuje się, że nie chodzi o nasze ciało, żeby odpocząć, tylko o wywarcie wrażenia. Wakacje powinny być czasem, który nie wymaga żadnej mobilizacji, w którym możemy pozwolić sobie na doświadczanie chwili, na nudzenie się, na przypadek, na obcowanie z przyrodą i zachwycenie się światem.

W podróży możemy wiele rzeczy doświadczyć, co wtedy możemy odkryć? Na przykład to, że jesteśmy samotni. Jedziemy gdzieś w poszukiwaniu nowych wrażeń, smaków, a odkrywamy naszą samotność. Alby wydaje nam się, że gdzieś indziej ludzie mają fantastyczne życie, a ono jest dokładnie takie samo jak nasze. Bardzo cenne jest samotne podróżowanie, bo pozwala odkryć nam własne możliwości, dowiemy się czy umiemy się dzielić z innymi, przyjmować coś od kogoś, ile mamy w sobie strachu, a ile odwagi.

Często w wakacje rodzą się znakomite pomysły?
To prawda, bo wtedy umysł zaczyna pracować w innym rytmie i mogą nam przyjść do głowy przeróżne rozwiązania czy inspiracje, albo możemy dojść do wniosku, że nie chcemy już żyć w dotychczasowy sposób i chcemy coś zmienić.