Jolanta Maślicha, buski pedagog o Narodowym Czytaniu

Jako dyrektor Powiatowego Ośrodka Doradztwa i Doskonalenia Nauczycieli wymyśliła pani wielkie czytanie w „białej sali” I Liceum. Czytamy bo...

Celem akcji Narodowego Czytania jest wzmocnienie polskiej tożsamości narodowej. Nasza inicjatywa kierowana jest do młodego pokolenia. Wspólnie z moimi pracownikami działamy w myśl zasady „czym skorupka za młodu nasiąknie...”. Poza tym jako placówka oświatowa realizujemy kierunki polityki oświatowej państwa, wśród których jest właśnie rozwój czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży. A „biała sala”... I Liceum to moja szkoła. W „białej sali” miałam historię, więc to także podróż sentymentalna.

Jutro cała Polska pochyli się nad „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. To podobno „długa i nudna” lektura.

Długa owszem, ale na pewno nie nudna. To jedna z powieści znanych na całym świecie, została przetłumaczona na 50 języków. Przygotowując teksty do Narodowego Czytania, moi pracownicy je odpowiednio dobierają. Jestem przekonana, że wybrane fragmenty zainspirują słuchaczy do przeczytania powieści w całości.

Co roku udaje się pani namówić do czytania armię buskich VIP-ów. To łatwa sprawa?

Rzeczywiście, co rok w ogólnopolskie czytanie włączają sie znamienite osoby. Starosta, burmistrz - po służby mundurowe. Cieszę się, że pomimo licznych obowiązków i życia prywatnego chętnie biorą udział w takiej akcji.

Którą z sesji czytelniczych w „białej sali” zapamiętała pani w szczególny sposób?

To była trzecia edycja Narodowego Czytania. Wśród pięknie interpretowanych dzieł Trylogii Sienkiewicza pojawił się też w „białej sali” wątek muzyczny. „Dumka na dwa serca” w wykonaniu młodzieży I Liceum była wspaniałym uzupełnieniem spotkania.