Katolicy i Żydzi integrowali się podczas rekolekcji chanukowo-adwentowych w Kielcach

Stąd, Święto Chanuki można uznać za niejaki odpowiednik chrześcijańskiego Bożego Narodzenia, z tym, że ta żydowska uroczystość, nazywana również Świętem Świateł, trwa wedle tradycji osiem dni. Jak sama nazwa sygnalizuje podczas celebrowania Chanuki Żydzi zapalają świece lub lampki oliwne na specjalnym ośmioramiennym świeczniku, czyli chanukiji. Ten rytuał ma dla wyznawców judaizmu szczególne znaczenie, bo upamiętnia cud, który wydarzył się podczas powstania narodowego co jest szerzej opisane w Księgach Machabejskich. Według żydowskich wierzeń wspomniany cud, który przypadł na lata 165 lub 164 p.n.e miał miejsce w Świątyni Jerozolimskiej, gdzie w lampie oliwnej ogień palił się przez osiem dni, mimo faktu, iż była ona pozbawiona oliwy.
Warto uwzględnić także, że Chanuka jest świętem ruchomym, a w tym roku przypada będzie obchodzona w dniach od 13 grudnia do 19 grudnia.

Możliwość uczestniczenia w rekolekcjach chanukowo-adwentowych stanowiły niezwykle interesującą propozycję kulturalną dla wszystkich tych, którzy są otwarci na nowe duchowe doświadczenia i z entuzjazmem chłoną wiedzę z zakresu teologii. Podczas dwudniowych obchodów rekolekcje wygłosili zarówno rabin Stanisław Wojciechowicz z synagogi postępowej Ec Chaim w Warszawie, jak i katolicki ksiądz Grzegorz Michalczyk, który jest duszpasterzem środowisk twórczych oraz rektorem kościoła pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła i Alberta Chmielowskiego w Warszawie.

Zaangażowanie w wydarzenie przedstawicieli różnych religii było celowym zamierzeniem w zamyśle organizatorów przedsięwzięcia, czyli Stowarzyszenia Jana Karskiego, ponieważ, jak zapowiadał Bogdan Białek chciał, by dzięki wysłuchaniu prelekcji zarówno z ust katolickiego księdza, jak i rabina kielczanie ,,doświadczyli, że chrześcijan i Żydów wiele więcej łączy, niż dzieli".

Rekolekcje, z pewnością, dowiodły, że organizatorzy osiągnęli zamierzony cel, bo kielczanie, którzy wyrazili chęć uczestniczenia w wydarzeniu, byli niezwykle zaabsorbowani treścią rekolekcji, które silnie oddziaływały na ich ówczesny światopogląd i skłaniały do licznych refleksji dotyczących zarówno własnej egzystencji, co i relacji z bliźnimi. Każdy, kto choć raz w przeciągu dwóch dni udał się do Stowarzyszenia Jana Karskiego, gdzie 4 grudnia miała miejsce konferencja prowadzona przez wspomnianych prelegentów, bądź skorzystał z zaproszenia Stowarzyszenia Jana Karskiego 5 grudnia i wybrał się na nabożeństwo biblijne w kościele akademickim pod wezwaniem św. Jana Pawła II przy ul. Wesołej 54, bez wątpienia, nie wzbogacił się duchowo i może uznać, że... jest przygotowany, by przystąpić do tegorocznych obchodów Świąt Bożego Narodzenia pełen wiary i nadziei w ,,lepsze jutro".

- Kiedy w oknach domów Żydowskich stała zapalona chanukija, a w adwencie dzieci szły z lampionami do kościoła, gdzie później jaśniały światła Bożego Narodzenia, a w domach światłem świec rozbłyskała choinka. Dawniej ludzie nie mieli świadomości, że wiele z tych elementów jest tak blisko siebie i, choć w różny sposób przeżywamy swoją wiarę, to cały czas następuje to odkrywanie gdzieś tego wspólnego korzenia. To jest to, o czym Kościół katolicki dziś tak mocno przypomina, mówiąc o tym, co łączy chrześcijan i Żydów. Chodzi o to, co dla chrześcijan jest korzeniem ich wiary i myślę, że takim symbolem, który bardzo wiele mówi, jeśli chodzi o obchodzenie Chanuki, przeżywania Adwentu i wchodzenia w Święta Bożego Narodzenia jest symbol światła. Dla chrześcijan światło jest znakiem działania Boga, zresztą nie tylko dla chrześcijan, bo dla Żydów również. W Biblii jest bardzo wiele tekstów, w których mowa jest o tym, że światło rozprasza mrok. Światło jest symbolem światłości oraz znakiem chwały Boga – mówił ksiądz Michalczyk.