Które kraje na świecie wprowadziły stan wyjątkowy, a które nie? Jak radzą sobie z epidemią?

Wielka Brytania

Wielka Brytania nie zdecydowała się na wprowadzenie masowych testów, ani na wprowadzenie stanu wyjątkowego. Restrykcje zostały wprowadzone później niż w innych krajach europejskich. Dopiero 20 marca zamknięto punkty rozrywkowe, w tym teatry, kina, puby i restauracje. Rząd brytyjski ogłosił ograniczenie możliwości opuszczania domów.

Wielka Brytania dość późno ogłosiła restrykcje związane z walką z koronawirusem. Dopiero 23 marca rząd brytyjski ogłosił znaczne ograniczenia możliwości opuszczania domów. Można to zrobić jedynie w określonych przypadkach:

- zakupy, ale wyłącznie spożywcze, medyczne i konieczne, tak rzadko, jak to możliwe,
- praca, ale wyłącznie jeśli nie można jej wykonywać z domu – zalecana jest praca zdalna,
- przyczyny medyczne (wizyty w szpitalu, opieka nad osobami potrzebującymi),
- ćwiczenia fizyczne poza domem – spacer, bieganie, jazda na rowerze – max. raz dziennie, wyłącznie indywidualnie lub z innymi członkami swojego gospodarstwa domowego.

Osoby o podwyższonym ryzyku zakażenia są instruowane, aby bezwzględnie pozostać w domu przez najbliższe 12 tygodni i nie opuszczać miejsca zamieszkania nawet w celu zrobienia zakupów spożywczych. Osoby, które mieszkają same będą wspomagane przez samorządy lokalne we współpracy z aptekami, sklepami spożywczymi, a logistycznie wysiłki te będą wspomaganie przez wojsko.

Od poniedziałku, 23 marca zostały zamknięte szkoły w Anglii, Walii i Szkocji do odwołania (wcześniej szkoły zamknęła Irlandia). Egzaminy kończące różne etapy edukacji (A-Level, GCSE), które miały odbyć się w maju i czerwcu 2020 r. – nie odbędą się. Szkoły pozostaną dostępne dla dzieci osób pracujących w służbie zdrowia i innych zawodach niezbędnych w obecnej sytuacji – policji, służb oraz kierowców samochodów dostawczych. Dzieci, które otrzymują w szkołach bezpłatne posiłki w szkole, będą je otrzymywać w formie voucherów. 

W razie potrzeby diagnozy przez lekarza, wszyscy pacjenci, także obywatele zagraniczni, nie podlegają kosztom diagnostyki (nawet w przypadku negatywnego rezultatu) oraz leczenia (w przypadku rozpoznania choroby).