Magdalena Przygoda, najlepszy nauczyciel roku 2021 w powiecie starachowickim w kategorii przedszkola. "Każda grupa jest wyjątkowa"

- Dlaczego zostałam przedszkolanką? Bo ja zawsze lubiłam dzieci – opowiada pani Magdalena. - Jeszcze jako dziecko, gdy byłam z mamą na spacerze, przytulałam się do obcych dzieci. Tak mnie ciągnęło do rówieśników. To mi zostało i po maturze zdałam na Akademię Świętokrzyską w Kielcach (dzisiejszy Uniwersytet Jana Kochanowskiego) na kierunek logopedia z wychowaniem przedszkolnym. Po 3 latach kontynuowałam naukę na kierunku zintegrowana edukacja przedszkolna i wczesnoszkolna z terapią pedagogiczną, którą ukończyłam jako magister. Pracę zaczęłam w Przedszkolu Miejskim numer 4 na ulicy Orłowej. To były inne czasy. W grupie miałam 36 dzieci, które godzinami potrafiły siedzieć i układać drewniane klocki. Innych zabawek było mało. Ale fajnie się pracowało. Do dziś pamiętam rodziców z tego czasu, a oni pamiętają mnie. Z „czwórki” przeszłam po 2 latach do Przedszkola Miejskiego numer 14 a po następnych dwóch do „szóstki”.

- Przez lata uzbierało się trochę sukcesów w pracy – wspomina Magdalena Przygoda. - Pamiętam, że już kiedyś moje dzieci wygrały jkiś konkurs w Echu Dnia. W nagrodę pojechaliśmy na wycieczkę do Bałtowa. Dzieciaczki były bardzo aktywne. Wygrywały konkurs piosenki dziecięcej, konkurs recytatorski Chatka Puchatka, konkurs plastyczny o patronce Starachowic Świętej Barbarze, Ania zajęła pierwsze miejsce w Mini Liście Przebojów. Przez 38 lat pracy trochę się uzbierało. Miałam taką grupę Smerfy – teraz poszły już do IV klasy – dla których nie było żadnych przeszkód. I dla ich rodziców także. Organizowaliśmy razem każdą imprezę. Ale przecież każda grupa jest wyjątkowa i w każdej są jakieś talenty. Co roku są takie grupy i dzieci, za którymi się tęskni. I zawsze łezka staje w oku, gdy odchodzą.

- Kto mnie nominował do tego konkursu? Nie wiem – mówi Magdalena Przygoda. Byłam zaskoczona, gdy zadzwoniła do mnie córka i powiedziała: - Mama, czy wiesz, że ktoś cię „wystawił” w konkursie? Było to bardzo przyjemne uczucie. A kto? Może rodzice mojej aktualnej grupy? Mam tera najmłodszą, czyli 3-latków. To takie kochane dzieciaczki, do przytulania. Starsze też są fajne, ale tu trzeba już poświęcić więcej pracy, bo zaczyna się nauka. Ale wszystkie są fajne, bo ja kocham dzieci i pracę z nimi. Spełniły się moje marzenia.

- Oczywiście, że pandemia przeszkodziła w pracy. Ja lubię wszelkie przedszkolne święta i uroczystości. Wszystkie dnie matki, babci i dziadka. Uwielbiam się angażować w przygotowania do występów. Pandemia zabrała nam całą przyjemność występowania dzieci. Bo co to za przyjemność nagrać się i potem odtwarzać?

- Mam męża, dwie córki i troje wnusiów – wylicza pani Magdalena. - Ale niestety, za mało dla nich czasu. Mąż i teściowa są po udarach. Czas spędzam więc poświęcając się im. Dzielę go na dwa domy i moje życie dzielę na godziny. Tu rehabilitacja, tam coś ugotować. Man nadzieję, że ten rok przyniesie jakieś zmiany, że ubędzie kłopotów. A wracając do moich przedszkolnych dzieci, to mam jakąś zdolność zapamiętywania ich imion. W tej chwili mam w grupie Klarę, Olafa, Miłosza, Marysię, Michalinę, Jacka, Wiktora i pozostałych. Wszystkie fajne, roześmiane. Trudno będzie się z nimi rozstawać za dwa lata.