Małgorzata Masternak z Opatowa została "Nauczycielem na Medal" w powiecie opatowskim. Poznajcie ją (ZDJĘCIA)

Zakończyło się już głosowanie na etapie powiatowym w plebiscycie „Nauczyciel na medal”, w którym nasi Czytelnicy wybierają swoich ulubionych nauczycieli, a także najlepsze ich zdaniem placówki- przedszkola i szkoły.
W powiecie opatowskim, w kategorii „Nauczyciel klas 0-III” zwyciężyła Małgorzata Masternak- wychowawczyni drugiej klasy w Publicznej Szkole Podstawowej numer 2 w Opatowie.

Aby pracować z najmłodszymi dziećmi, trzeba mieć cierpliwość, talent, niezmierzone pokłady empatii, ale przede wszystkim pasję i miłość do tego, co się robi. Są tacy pedagodzy, którzy swoją karierę zawodową wybrali, gdy jeszcze sami siedzieli w szkolnych ławach. Taka właśnie jest Małgorzata Masternak.
- Oczywiście, już jako dziecko chciałam być nauczycielem. Od małego robiłam w domu klasy z lalek, usadzałam je i bawiłam się w szkołę. Odpytywałam, robiłam klasówki, malowałam kredą po ścianach- przyznaje Małgorzata Masternak.- Bardzo długo myślałam, że będę uczyła biologii, to była moja wielka pasja. Dopiero później przyszła refleksja, że chyba jednak wolę pracować z małymi dziećmi.

W 2013 roku Małgorzata Masternak skończyła studia pedagogiczne. Sama pochodzi z Opatowa i to w rodzinnym mieście postanowiła spróbować swoich sił, szukając pracy.
- Pracowałam przez rok w przedszkolu HaHaHa w Opatowie. Miałam też epizod pracy w biurze turystycznym, co oczywiście było kompletnie inne od tego, co chcę w życiu robić- mówi Nauczycielka na Medal.- Od dwóch lat pracuję w szkole numer 2 w Opatowie.

W ubiegłym roku była w klasie pierwszym nauczycielem wspomagającym. W tym roku, ponieważ jej starsza koleżanka przeszła na emeryturę, objęła wychowawstwo w klasie drugiej.

- Mam w klasie 22 wspaniałych dzieci. Dziewięciu chłopców i pozostałe dziewczynki. Wszystkie są kochane i sympatyczne- mówi Małgorzata Masternak.- To klasa pełna indywidualistów, większość z tych dzieci to jedynaki, przyzwyczajonego do tego, że dorośli zwracają na nie uwagę. Nie ma więc przerw czy odpoczynku. Każde z dzieci jest równie ważne i jeśli ma coś do powiedzenia, siadam i słucham.

Wielkim wsparciem dla wychowawcy w najmłodszych klasach szkoły podstawowej, są rodzice. To szczęście, gdy zbierze się taka grupa, z którą jak mówi przysłowie „można konie kraść”.
- Rodziców, tak jak dzieci, mam cudownych. Są zgraną grupą, dogadujemy się i możemy razem wszystko zorganizować- mówi nauczycielka.- To było bardzo ważne w ubiegłym roku, kiedy było nauczanie zdalne i te maluchy naprawdę potrzebowały pomocy. Cieszę się, że mogę liczyć na ich rodziców.

Sama też jest mamą, w domu czeka na nią codziennie 3- letnie córka Maja.
- Zmęczenie, nawet jeśli jest, muszę odstawić na bok, bo moje dziecko jest dla mnie najważniejsze- mówi dumna mama.- Uwielbiamy robić razem różne rzeczy, pieczemy, bawimy się. Zawsze mam dla niej czas.
Nauczycielka dodaje, że do szkoły też idzie z uśmiechem.
- Do pracy, którą się kocha, idzie się z przyjemnością- stwierdza.