Marzena Czapelska: To co robię, ma sens

Zawsze chciała pracować z tak zwaną trudną młodzieżą. Mimo iż mama związana przez 30 lat z policyjną administracją odradzała jej pracę wśród mundurowych, Marzena Czapelska została policjantką. Nigdy nie żałowała tej decyzji.

Siedzenie za biurkiem mnie nudziło

Była pierwszą kobietą w koneckiej policji, która pracowała na stanowisku "mundurowym". - Oczywiście było nas w komendzie więcej, ale inne panie zajmowały stanowiska administracyjne - wspomina Marzena Czapelska. - Ja zresztą też tak zaczynałam. Pracowałam w sekretariacie, tak jak wcześniej moja mama. Jednak zawsze zazdrościłam kolegom tego, że są w ciągłym ruchu, codziennie mają inne zadania. Chciałam pracować tak jak oni. Siedzenie za biurkiem mnie nudziło.

Koledzy bardzo mi pomagali

Mimo iż mama odradzała córce założenie munduru i ciężką pracę z młodymi przestępcami, konecczanka postawiła na swoim. Skończyła kilka kursów, potem szkołę policyjną w Legionowie i przystąpiła do pracy. Jak patrzyli na nią koledzy?

- Nigdy nie zetknęłam się z dyskryminacją z powodu swej płci - śmieje się policjantka. - Wręcz przeciwnie. Koledzy, szczególnie na początku mojej zawodowej drogi, bardzo mi pomagali. Podczas naszych wspólnych interwencji starali się mnie chronić. Wiele się od nich nauczyłam. Ta wiedza przydaje mi się wielokrotnie, gdy sama odwiedzam rodziny, w których króluje patologia, alkohol.

To co robię, ma sens

Mimo iż młodszy aspirant ma od wielu lat do czynienia z młodocianymi przestępcami, nigdy nie spotkało jej z ich strony nic złego. - Miałam nawet kiedyś taką sytuację, że na ulicy rzucił mi się na szyję młody mężczyzna - opowiada. - Zdrętwiałam ze strachu. Dopiero po chwili poznałam swojego byłego podopiecznego, który kilka lat spędził w domu poprawczym. Już jako człowiek wolny podziękował mi za to, w jaki sposób podeszłam do jego problemów, do jego rodziny. Zapewniał, że zrozumiał swe młodzieńcze błędy, które próbuje na wolności naprawiać. Takie momenty w mojej pracy zdarzają się niezwykle rzadko, ale upewniają mnie, że to co robie, ma sens.

To, co jest najbardziej bolesne dla Kobiety Przedsiebiorczej, to krzywdzone dzieci. - Na szczęście nie ma u nas jakichś pokazywanych w mediach koszmarnych rodzinnych tragedii - kontynuuje, - ale dla mnie tragedią jest już fakt, że rodzice zaniedbują swe dzieci, nie interesują się nimi, urządzają przy nich libacje alkoholowe, wyrzucają z domów. Jestem także kuratorem społecznym, więc muszę czasami uczestniczyć w rozdzielaniu dzieci z rodzicami. To zawsze jest dla mnie traumatyczne przeżycie.

Rodzina jest lekiem na całe zło

Jaki sposób na stres i oderwanie się od przykrych zdarzeń ma nasza bohaterka? - W moim przypadku "lekiem na całe zło" jest rodzina: mąż Jan, syn Tomek - odpowiada bez wahania kobieta. - Lubimy razem przebywać, oglądać filmy, spacerować, chodzić na basen. Uwielbiam także spotkania z moimi przyjaciółkami, z którymi wymieniamy się przepisami kulinarnymi, rozmawiamy o modzie, obejrzanych filmach, żartujemy i cieszymy się wolnym czasem.

Marzena znakomicie gotuje i, jak twierdzi, bardzo pracę w kuchni lubi. - Nie mam swojej sztandarowej potrawy, bo co pewien czas mam bzika na punkcie nowych przepisów - dodaje kobieta w mundurze. - Teraz na przykład eksperymentuję z różnorodnymi zapiekanymi w piekarniku mięsami. Kilka tego typu potraw, jak na przykład karkówka w sosie korniszonowo - pomidorowym smakuje wszystkim bardzo.

Policjantka słynie nie tylko ze znakomitej kuchni, ale także z upodobania do mody. - To prawda, interesuje się modą i chętnie wykorzystuję najnowsze trendy w swej garderobie - przyznaje pani Marzena. - Lubię odlotowe buty, torebki, wszelkiego rodzaju dodatki. Ale kiedy tak już poszaleję, poeksperymentuję z modą, chętnie wracam do sprawdzonej sukienki typu mała czarna, która jest odpowiednia na każda okazję.