„Muzyka to cały mój świat”. Jubileusz koneckiego organisty

- Wstaję codziennie o godzinie 5.10, a w adwencie o 4.40 – zdradza pan Marek. – Ale można się do tego przyzwyczaić, tym bardziej wtedy, gdy lubi się swoją pracę. A ja ją bardzo lubię, bo muzyka to cały mój świat. Nie mam wolnych weekendów, ani świąt. Gram codziennie na mszach porannych i wieczornych. Oczywiście miewam urlop, który najchętniej spędzam z żoną Jadwigą w polskich górach. Kochamy Krynicę, w której znamy niemal każdy kamień i szlak.

Pokochał organy

Chciał studiować muzykologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, ale z różnych przyczyn wylądował w Szkole Organistowskiej w Radomiu. – Nigdy tego nie żałowałem – mówi. – Wcześniej skończyłem Szkołę Muzyczną I stopnia w Skarżysku Kamiennej i II stopnia w Kielcach. Moim głównym instrumentem był akordeon. Grałem też na pianinie, przestawienie się na organy nie było dla mnie zbyt trudne. Pokochałem ten instrument, tak jak kocham muzykę Jana Sebastiana Bacha czy Georga Friedricha Händela.

Miałem tremę

Pierwszego lutego 1986 roku pan Marek zasiadł za zabytkowymi organami z 1906 roku w koneckim św. Mikołaju.
– Miałem tremę, mimo że grałem już od trzech miesięcy w klasztorze ojców cystersów w Wąchocku – przyznaje. – Ta trema towarzyszyła mi pewnie podczas kilkunastu mszy. Gdy poczułem się bardziej pewny, ustała. Przekonałem się, jak ważna jest współpraca z kapłanem odprawiającym nabożeństwo.

Z chóralnym śpiewaniem związany jest od dziecka

Marek Samsonowski prowadził chór kościelny, którym wcześniej kierował ksiądz Józef Granat. Pracował z nim wiele lat. Ale największą satysfakcję daje mu chór im. Błogosławionego Księdza Kazimierza Sykulskiego, który prowadzi od sześciu lat. – A to dlatego, że to mój autorski chór – oznajmia. – Śpiewa w nim 11 pań i siedmiu panów. Doskonale się rozumiemy i czerpiemy prawdziwą radość ze wspólnego muzykowania. Zresztą, z chórem byłem związany od dziecka. Śpiewałem pod dyrekcją mojego ojca chrzestnego w kościele św. Ludwika Bliżynie. W tym chórze śpiewał także mój ojciec, brat, siostra.

Organista gra na mszach świętych, ślubach, pogrzebach. Czasami zostaje zaskakiwany przez rodzinę pary młodej, która życzy sobie, by grał z nim skrzypek, wiolonczelista czy inny instrumentalista. Czasami jest to śpiewaczka. – Jeśli wiem o tym wcześniej, nie ma problemu, bo chętnie do takich wspólnych koncertów się przygotowuję – mówi. – Najgorzej, gdy dowiaduję się o tym tuż przed nabożeństwem. Ale i z tym daję sobie radę.

Najpiękniejsze są pieśni wielkopostne

Czy organista ma ulubione muzyczne okresy? – Tak, najbardziej lubię pieśni wielkopostne – zdradza. – Mają piękne słowa i przejmującą muzykę. Oczywiście lubię też kolędy, a najbardziej wtedy, gdy śpiewa cały kościół. A to, niestety, zdarza się coraz rzadziej.

A jakiej muzyki pan Marek słucha najchętniej w domu? – Mam swoich idoli – odpowiada. – To Chór Chłopięcy i Męski Filharmonii Poznańskiej, nazywany powszechnie Poznańskimi Słowikami. Mogę słuchać go bez końca.