Nauczyciel Roku - "nasz Profesor Radek" tylko jeden na całą Polskę

Radosław Moskal

Radosław Moskal

Nauczyciel Roku 2009. Ma 45 lat. Jest absolwentem Technikum Hutniczo-Mechanicznego w Ostrowcu Świętokrzyskim w roku 1984. W 1990 roku ukończył studia na Politechnice Kijowskiej o specjalizacji napędy elektryczne i automatyzacja urządzeń przemysłowych. Po studiach szukał pracy w Hucie Ostrowiec, ale otrzymał propozycję z Technikum Hutniczo-Mechanicznego i został nauczycielem. Uczy podstaw elektrotechniki, elektroniki, automatyki i robotyki. Profesor Radek dużo czyta, lubi fraszki Jana Sztaudyngera i często wykorzystuje cytaty w dyskusji z uczniami. W wolnych chwilach lubi oglądać filmy wojenne, szczególnie o II wojnie światowej oraz programy popularno-naukowe. Żona Dorota Moskal jest nauczycielem chemii i fizyki w tej samej szkole. Mają dwoje dzieci: 15-letniego Przemka i 11-letnią Magdę.

Radosław Moskal tytuł i nagrody odebrał we wtorek na Zamku Królewskim w Warszawie. W dawnym Technikum Hutniczo-Mechanicznym był uczniem, a teraz jest nauczycielem automatyki i robotyki. Wychował dziesiątki olimpijczyków.

ZGŁOSILI UCZNIOWIE

Do ósmej edycji konkursu organizowanego przez "Głos Nauczycielski" i Ministerstwo Edukacji Narodowej, Radosława Moskala zgłosili trzej uczniowie Wojciech Pożoga, Hubert Kasprzyk i Mateusz Rusak. Napisali uzasadnienie, zebrali kilkanaście opinii byłych i obecnych uczniów, nauczycieli i dyrektorów szkoły. "Wielokrotnie na lekcjach bardzo skomplikowany materiał z nauczanych przez siebie przedmiotów potrafi przekazać tak humorystycznie, używając tak trafnie dobranego porównania, że nawet absolwenci po latach wspominają z łezką w oku Jego zajęcia"- napisali w uzasadnieniu, trafiając dokładnie w to, czego poszukiwała komisja konkursowa. W przeddzień Dnia Edukacji Narodowej, na Zamku Królewskim w Warszawie, ostrowiecki nauczyciel został nagrodzony za "inteligencję i poczucie humoru, które w szkole okazały się skuteczniejsze od kartkówek i doprowadziły jego uczniów do życiowych sukcesów".

TEORIA I PRAKTYKA

W pracowni automatyki i robotyki, w której Radosław Moskal prowadzi zajęcia, wisi wiele mówiące hasło "Teoria jest wtedy, gdy wszystko wiadomo, a nic nie działa. Praktyka, gdy wszystko działa, a nic nie wiadomo. W tej pracowni łączymy teorię z praktyką. Nic nie działa i nie wiadomo dlaczego". Słowa idealnie oddają charakter opiekuna sali i doskonale wyjaśniają, dlaczego uczniowie mówią o nim "niezwykły profesor Radek".

Od lat uczy w szkole, którą sam ukończył. W talach 1979 - 1984 był uczniem Technikum Hutniczo-Mechanicznego, finalistą X Olimpiady Wiedzy Technicznej. Placówkę opuścił z wyróżnieniem, za co został wytypowany na studia zagraniczne. Wybrał kierunek napędy elektryczne i automatyzacja urządzeń przemysłowych na Politechnice Kijowskiej. Studia również ukończył z wyróżnieniem w 1990 roku, otrzymując propozycję pozostania na studiach doktoranckich.

- Musiałbym opłacić je sam, co nie wchodziło w rachubę, więc wróciłem do kraju i zacząłem szukać pracy w Hucie Ostrowiec - mówi Radosław Moskal. - Nie udało się i wtedy otrzymałem od swoich dawnych nauczycieli propozycję pracy w mojej szkole. Tak minęło mi już prawie 20 lat.

ODNALAZŁ SWOJĄ PASJĘ

Każdy, kto miał do czynienia z panem Radkiem podkreśla, że jest to nieuleczalny przypadek nauczyciela, który przychodzi do szkoły, bo nauczanie to jego prawdziwa pasja. Bardzo długo brany był nie za nauczyciela, a za ucznia. W pierwszym roku pracy, jedna z nowo zatrudnionych woźnych chciała rzucić w niego szczotką za brak obuwia zmiennego, a podczas szkolnej dyskoteki zaproszone z innej szkoły uczennice wzięły go za przewodniczącego klasy.

Na lekcjach tryska humorem, który udziela się wszystkim. Uczniowie wiedzą, że jego skala ocen jest pełna - od celującej do niedostatecznej, bez "szufladkowania". U tego nauczyciela słaby uczeń może dostać "szóstkę", a prawdziwy geniusz zakończyć lekcję z "jedynką".

- Profesor Moskal jest świetnym specjalistą, ma ogromną wiedzę i to nie tylko w zakresie swojej dziedziny jaką jest automatyka, ale też w wielu innych dziedzinach techniki jak elektronika cyfrowa, teoria sterowania, miernictwo, matematyka, fizyka i wiele innych. Cała ta wiedza byłaby jednak bezużyteczna, gdyby nie jego podejście do uczniów - twierdzą Wojciech Pożoga, Hubert Kasprzyk i Mateusz Rusak, uczniowie klasy IV Te, którzy zgłosili swojego nauczyciela do konkursu.

PRZYJACIEL MŁODZIEŻY

Świetne podejście do młodzieży i umiejętność zainteresowania trudnymi dziedzinami od lat owocuje sukcesami w ogólnopolskich konkursach przedmiotowych. Na przygotowania swoich uczniów do kolejnych etapów olimpiad Radosław Moskal poświęca bardzo dużo czasu nie tylko w szkole, ale i w domu. Jeździ z nimi zawsze, własnym samochodem. Osobiście stara się wyposażać pracownię w nowoczesny sprzęt automatyki, robotyki i mechatroniki. Dziś jest on wart ponad 200 tysięcy złotych.

Był jednym z prekursorów uczestnictwa szkoły w programie "Leonardo da Vinci", którego celem jest pozyskiwanie funduszy z Unii Europejskiej na realizację zagranicznych praktyk zawodowych. Wspólnie z innymi nauczycielami przygotował dziesięć już zrealizowanych projektów, pozyskując około 400 tysięcy euro na praktyki zawodowe dla 221 uczniów.

Hobby? - Lubię fotografować - przyznaje. - Dokumentuję historię naszej szkoły i miasta, lubię fotografować przyrodę i zabytki. Z czasów studenckich pozostała mi pasja podróżowania. Profesor Radek lubi też czytać.

CO ROK TO FINALISTA

Informacje o osiągnięciach Radosława Moskala na polu nauczania, dołączone do napisanego przez uczniów zgłoszenia do konkursu, zajmują kilka stron. - Wyłuskiwanie uzdolnionych uczniów nie jest trudne - mówi Radosław Moskal. - Wystarczy sprytnie opracowany sprawdzian z podchwytliwymi pytaniami, by zorientować się, dla kogo nauka staje się wielką pasją. Później następuje już tylko etap rozbudzania i zaspokajania coraz większych pasji naukowych.

UCZNIOWIE NIE MIELI WĄTPLIWOŚCI

W przeprowadzonej wśród klas drugich, trzecich i czwartych sondzie na temat poparcia kandydatury profesora Radka do tytułu Nauczyciela Roku 2009, poparło go 86 procent uczniów ośmiu klas, w których uczy i jedenastu, z którymi nigdy nie miał zajęć.