Olga Gawron, wyróżniona w konkursie „Człowiek Roku": Wspólnie wypracowaliśmy sukces

Jest Pani prezesem Stowarzyszenia Pamięci Zawiszy Czarnego Herbu Sulima z Garbowa. Członkowie tej organizacji propagują pamięć o swoim słynnym rodaku, a jednocześnie integrują i aktywizują mieszkańców. Stowarzyszenie organizuje cieszące się coraz większą popularnością turnieje rycerskie. Proszę opowiedzieć coś więcej o takich turniejach. Skąd w ogóle wziął się pomysł ich organizacji?
Główną misją naszego Stowarzyszenia jest sławienie imienia największego polskiego rycerza, który urodził się w naszym małym Garbowie. Tak wielki człowiek na to zasługuje, tym bardziej, że w obecnych czasach młodym ludziom brak jest prawdziwych autorytetów, które mogliby naśladować. Chcemy zwłaszcza wśród tych najmłodszych zaszczepić te dobre cechy, z których słynął Zawisza Czarny : honor, męstwo, odwaga, wierność, rozwaga, uczciwość. Nie bez powodu przecież mówimy „Polegać jak na Zawiszy. Naszą misję próbujemy realizować poprzez liczne konkursy oraz warsztaty dla dzieci i młodzieży, takie jak konkursy wiedzy o Zawiszy, konkursy plastyczne o tematyce średniowiecza oraz gry terenowe, podczas których dzieci uczą się rynsztunku rycerskiego : strzelania z łuku czy walki na miecze. Pomysł na organizację turniejów narodził się podczas gry terenowej dla dzieci „Śladami Zawiszy Czarnego”, organizowanej w 2012 roku. Chorągiew Rycerstwa Ziemi Sandomierskiej gościła u nas podczas gry i wspierała nas oprawą rycerską, każde dziecko, które ukończyło grę było pasowane na rycerza pod pomnikiem Zawiszy Czarnego przez samego kasztelana Karola Burego. To wtedy po raz pierwszy został rozegrany Turniej Łuczniczy, który teraz rozrósł się i stanowi wspaniałe widowisko.

Czy w takie turnieje oprócz Pani angażują się inne kobiety, czy to raczej męskie zajęcie?
Jeśli chodzi o udział kobiet w organizację turniejów oraz pozostałych naszych działań to trzeba powiedzieć, że to one stanowią główny filar naszego Stowarzyszenia. Oczywiście nie umniejszam roli mężczyzn, bez których wiele prac nie udałoby się wykonać i są w dużej mierze siłą wykonawczą. Jednak to kobiety stanowią „centrum logistyczne” Stowarzyszenia. Choć muszę tu wspomnieć o jednym mężczyźnie, który w tej kwestii się wyróżnia to Piotr Latra – nasz rodzynek wśród płci pięknej.

W tym roku otwarta została Piwnica Rycerska - nowa trakcja turystyczna. Nową inicjatywą jest także Bieg o Miecz Zawiszy. Zgromadził on uczestników z całej Polski. Co mają Państwo o zaoferowania turystom?
Nowo otwarta piwnica rycerska oraz sala tortur, to dwuletni projekt z udziałem Funduszy Szwajcarskich. Pod Izbą Pamięci znajdowało się pomieszczenie, które nie było zaadaptowane, prowadzą do niego zabytkowe schody z cegły, to one nadały odpowiedni charakter piwnicy, a także były dla nas inspiracją, aby pomieszczenie to wykorzystać jako nowy obiekt turystyczny. Pomysł ten okazał się bardzo trafiony, piwnica rycerska spotkała się z dużym uznaniem turystów, a także doktora Tomisława Giergiela (historyka, twórcy wystroju Izby Pamięci Zawiszy Czarnego), który dobrze ocenił nasze przedsięwzięcie i udzielił nam kilku wskazówek. I bieg o miecz Zawiszy Czarnego natomiast jest głównie pomysłem doktora Jacka Łabudzkiego, który od wielu lat promuje bieganie organizując różne wydarzenia sportowe. Do wspólnej organizacji włączyli się Urząd Gminy w Dwikozach, Chorągiew Rycerstwa Ziemi Sandomierskiej, Stowarzyszenie Pamięci Zawiszy Czarnego Herbu Sulima z Garbowa. To wspaniała inicjatywa promująca bieganie. Trasa biegu była bardzo wymagająca, ale za to piękne okoliczności przyrody oraz meta w historycznym miejscu pod pomnikiem Zawiszy Czarnego, przyciągnęły ponad 150 uczestników. Będziemy starali się organizować podobne biegi w kolejnych latach, gdyż wrażenia uczestników po biegu były bardzo pozytywne.

Czy wyróżnienie w naszym plebiscycie daje Pani energię i zachęca do dalszej wytężonej pracy?
Udział w plebiscycie „Człowiek Roku 2015” był dla mnie miłym zaskoczeniem, bardzo dziękuję redakcji „Echa Dnia” za nominację. Jest mi podwójnie przyjemnie, że to wyróżnienie za 2015 rok gdyż jest to dla mnie rok bardzo ważny, to właśnie w tym roku przyszedł na świat mój pierwszy syn Bartłomiej. Z tego ważnego powodu miałam sporo mniej czasu na społeczną działalność w Stowarzyszeniu. Pomimo to udało nam się naprawdę wiele w tym roku osiągnąć. Mój sukces jakim jest wyróżnienie w plebiscycie „Człowiek Roku” to sukces wielu ludzi ja mam przyjemność być prezesem Stowarzyszenia, dlatego nominacja przypadła mnie. Tak naprawdę jednak powodzenie naszego Stowarzyszenia to praca jeszcze wielu wspaniałych ludzi.