Otwórz się na siebie

Elwira Romańczuk

Elwira Romańczuk

Jest absolwentką PWSFTv i T w Łodzi. To aktorka, pedagog i reżyser wielu przedsięwzięć warsztatowo - spektaklowych w Polsce (Kraków) i we Włoszech (Rzym). Otrzymała nagrodę za rolę na Międzynarodowym Festiwalu w Sant - Petersburgu, nagrodę za Ministerstwa Sztuki. Jest autorką dramatów scenicznych, nagrań muzycznych, programu terapeutycznego EMiCat.

- Ciało Ciebie słyszy. Jest naszym wiernym sługą. Rozluźnij się. Zdejmij buty. Wyprostuj plecy i zamknij oczy. Pomyśl o momencie, kiedy byłeś z siebie dumny - pierwsze polecenie Elwiry Romańczuk wydało się nam dziwne. Nie wiedzieliśmy o co chodzi i czemu ma to służyć. Kilkoro uczestników niechętnie usiadło na kartonach - wysepkach, leżących w środku koła z krzeseł.

- Co Cię powstrzymało przed tym, żeby nie usiąść? - zapytała prowadząca. - Obawa przed nie zaakceptowaniem tego, co zrobię. Chcę być akceptowany - przyznał Tomek, jeden z uczestników.

Dwugodzinne zajęcia dramy, zorganizowane w ramach XV Tygodnia Kultury Języka, miały służyć zrzuceniu maski - persony, "uruchomieniu" w sobie "ja", pozbyciu się zahamowań. Kiedy obudzimy w sobie małe dziecko, przestaniemy usilnie dążyć do dostosowania się do panującej konwencji.
- Głupio mi tak zachowywać się przy ludziach. Szukać w sobie jakiegoś szczęścia - mówił Krzysiek. Po ostatnim ćwiczeniu ten sam uczestnik głośno odpowiadał: - Lepiej się czuję niż na początku. Teraz mógłbym krzyczeć.

Zadanie, po którym Krzysiek tak zmienił zdanie polegało na zbudowaniu zaufania. Jedna osoba stała w środku kilkuosobowego kółka. Ci, którzy otaczali ją, przekazywali sobie jej ciało tak, by go nie upuścić. Bezwładna, z zamkniętymi oczami poddawała się z pełnym oddaniem pod opiekę kolegom.

Inny problem, z jakim trzeba było poradzić sobie poprzez ćwiczenia, to próba oceniania innych i siebie. - To jest druga osoba. Taka jak Ty. Ktoś kiedyś wysnuł tezę, że Pan Bóg przysyła same anioły. Wszyscy pragniemy być kochani. Wszyscy pragniemy kochać - mówi Elwira Romańczuk. Obserwacja ludzi bez wydawania ocen i sądów nie jest taka prosta jakby się mogło wydawać.

- Czytajcie ciało. Ono dużo mówi. Nie oceniajcie. Spróbujcie przeczytać kogoś. Odkryjcie co w nim jest. Zaufajcie swojej intuicji. Nie ma ludzi brzydkich, grubych, chudych. Kto ma prawo oceniać jaki jesteś? Czy to, że nie wyglądasz tak jak Marylin Monroe ma znaczyć, że nie jesteś piękny? Każdy jest cudowny, doskonały - z uśmiechem mówi prowadząca.
- Chciałabym, żebyście pokochali siebie, zaakceptowali się takimi, jakimi jesteście. Dostaliście oczy, żeby widzieć, ręce, którymi potraficie robić. Macie serduszko, które powie wam, co czujecie. Macie nogi, dzięki którym możecie się przemieszczać. Kochajcie swoje ciało - dodaje na koniec zajęć Elwira Romańczuk.

- Rysowaliśmy drzewka, chodziliśmy na czworaka jak bobasy, wyginaliśmy nogi i bawiliśmy się w koguty. Byłam skałą, pozwalałam obcym ludziom robić ze mną co im się podobało. Zaufałam im i czułam, że mnie nie skrzywdzą. To doświadczenie na pewno pozostanie we mnie na długo. Postaram się być otwarta na ludzi i siebie. Będę nad sobą pracować. Żałuję, że te zajęcia trwały tak krótko - relacjonuje pełna wrażeń Dorota, studentka V roku resocjalizacji.

- Pomysły na ćwiczenia czerpię z pasji odkrywania czegoś nowego. Sądzę, że dzisiejsza grupa dobrze poradziła sobie z zadaniami i uczestnicy zrzucili maski. Przez pracę z ciałem można odkryć w sobie na nowo to małe dziecko. Nie chodzi o to, by zachowywać się dziecinnie. Można być dorosłym i mieć w sobie dziecko. Ono pozwoli czerpać radość z życia. Zajęcia służyły pokazaniu dorosłym, w jaki sposób można być szczęśliwym i to szczęście dawać. Co oni zrobią z tą wiedzą, zależy tylko i wyłącznie od nich samych - podsumowuje warsztaty Elwira Romańczuk.