Pani Halina prawie rok temu uciekła przed wojną z Charkowa. Od tamtej pory mieszka w Jędrzejowie. „Przyjęli mnie tu z otwartymi ramionami”

- Do Polski przybyłam dopiero 25 marca do ośrodka w Jędrzejowie i tutaj już zostałam. Dostałam pracę w Quickpacku oraz dobrą opiekę. Przyjęto mnie w Polsce i w Jędrzejowie z otwartymi ramionami. Z Jędrzejowa mam blisko do drugiej z moich córek i często się odwiedzamy.

- Halina wspomina swoje pierwsze momenty w Jędrzejowie.

W ośrodku dla uchodźców, który znajduje się w wyremontowanym budynku po dawnym internacie Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Jędrzejowie, pani Halina przebywa już od 11 miesięcy. Przez krótki czas mieszkała wraz ze swoją córką, z którą przybyła do Polski, ale ta musiała wrócić na Ukrainę z powodu trudnej sytuacji rodzinnej.

Druga z córek na kilka miesięcy przed wybuchem wojny wyjechała do Polski by pracować jako pianistka w Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach. To właśnie ona zadzwoniła do swojej rodziny na Ukrainie zaraz po wybuchu wojny by nie zwlekały i wyjechały z Charkowa do Polski zanim sytuacja ulegnie pogorszeniu.

Wyjechali gdy wojna dotarła do Charkowa
- Charków był jednym z pierwszych miast gdzie zaczynały się naloty. Było słychać strzały, na miasto zaczęły spadać rakiety. Blisko mojego mieszkania znajdował się Dom Kultury na który spadła bomba, wybuch powybijał szyby w pobliskich budynkach. Było bardzo trudno. - opowiada pani Halina

- Życie dzielimy teraz na przed 24 lutego i po 24 lutego. Po wybuchu wojny wszystko się zmieniło. Tutaj w Polsce wszyscy jesteśmy bezpieczni, mamy dach nad głową i możemy liczyć na siebie nawzajem oraz na pomoc Polaków.

Ukrainę opuściła pozostawiając za sobą cały swój dobytek: - Wyjechałam tylko z plecakiem, nie miałam butów, tylko kilka rzeczy. Po dotarciu do Polski od razu zakwaterowano mnie w Jędrzejowie. Odkąd tutaj jestem spotykam tylko dobrych ludzi, którzy pomogli ze wszystkim. Z ubraniem, z butami, z wszystkim co tylko mogli. Dobrze mi się tu mieszka, mam swój pokój, łóżko do spania, miejsce gdzie mogę przygotować sobie jedzenie oraz pracę. Jest to naprawdę miłe, że spotkałam tak dobre osoby. Zwykli, prości ludzie przywozili wszystko czego mogłam potrzebować. Zaprzyjaźniłam się też z kilkoma paniami z Jędrzejowa z którymi mogę normalnie porozmawiać o wszystkim. Jeśli Polskę spotkałby ten sam los co Ukrainę, zrobiła bym to samo co wy. Przyjęłabym ludzi z Polski. Jesteśmy sąsiadami i nasze narody muszą pomagać sobie nawzajem.

Do swojego kraju nie zamierza wracać dopóki wojna nie zakończy się odparciem Rosji z Ukrainy. Na ten moment planuje dalej mieszkać w Jędrzejowie w którym ciepło przyjęto panią Halinę. Znalazła tutaj bezpieczne miejsce do życia tak samo jak setki tysięcy obywateli Ukrainy w Polsce i za granicą.