Słynny fizyk będzie doktorem honoriscausa UJK w Kielcach

Andrzej Kajetan Wróblewski jest profesorem na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Pełnił i pełni wiele istotnych funkcji w różnych naukowych gremiach: był dziekanem tegoż Wydziału Fizyki, rektorem Uniwersytetu Warszawskiego, od roku 1976 jest członkiem Polskiej Akademii Nauk, wiceprezesem Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem kilku towarzystw naukowych, przewodniczy Radzie Naukowej Instytutu Historii PAN.

Cząstki elementarne

W początkach swojej pracy naukowej Profesor zajmował się własnościami hiperjąder, których odkrycie przez Mariana Danysza i Jerzego Pniewskiego na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, można uznać za jedno z największych osiągnięć fizyki w Polsce. Profesor był uczniem i doktorantem Danysza. Potem prowadzone przez niego badania dotyczyły między innymi mechanizmu produkcji hadronów. Wśród jego osiągnięć można wymienić odkrycie związku średniej krotności produkowanych cząstek z szerokością rozkładu ich krotności (tzw. wzór Wróblewskiego) oraz podanie metody wyznaczania czynnika tłumienia kwarków dziwnych (tzw. czynnik Wróblewskiego).

Naukowiec też człowiek

Nowy doktor honoris causa UJK zajmuje się także historią fizyki, opublikował między innymi cenioną monografię „Historia fizyki”. Profesor Wróblewski jest cenionym dydaktykiem, współautorem (wraz z Januszem Zakrzewskim) podręcznika „Wstęp do fizyki”, który od kilkudziesięciu lat jest podstawą wykształcenia kolejnych pokoleń polskich fizyków. Profesor jest również aktywnym popularyzatorem nauki, a w szczególności historii fizyki; jest autorem cyklu felietonów „Uczeni w anegdocie” ukazującego się przez ponad dwudziestu pięciu lat w „Wiedzy i życiu”, który następnie przyjął postać kilkutomowego wydania książkowego.

Profesor bardzo chce przekonywać swych czytelników, że sławni uczeni nie są posągowymi postaciami, ale normalnymi ludźmi z krwi i kości, mającymi swe wady, śmiesznostki i niekiedy niecodzienne upodobania. Dlatego studiuje wspomnienia o uczonych i ich biografie, a potem wybiera z tych lektur co smaczniejsze kąski do swych felietonów.

Prawdy i mity

Za osiągnięcia naukowe profesor Wróblewski otrzymał wiele nagród, między innymi najwyższe wyróżnienie Polskiego Towarzystwa Fizycznego, czyli Medal Smoluchowskiego; jest też doktorem honoris causa Politechniki Warszawskiej oraz trzech zagranicznych uniwersytetów (w niemieckim Siegen, amerykańskim Orange i szkockim Glasgow). - Jest Profesor Wróblewski zawziętym wrogiem wszelkiej pseudonauki, autorem świetnej książki „Prawdy i mity w fizyce”. Tropi w niej pochodzenie pewnych rozpowszechnionych sądów, które przepisywane z książki do książki zyskały status faktów, choć na początku były jakieś nieporozumieniem lub, co gorsza, fałszerstwem – czytamy w laudacji profesora Stanisława Mrówczyńskiego, która zostanie wygłoszona podczas czwartkowej uroczystości.

Patrząc na Kielce

Nowy doktor honoris causa naszej uczelni opracował pierwsze zasady kategoryzacji instytucji naukowych w Polsce w oparciu o parametryczne wskaźniki. To wynik zainteresowania naukometrią, czyli nauką o mierzeniu nauki. W tym kontekście pojawia się sprawa akademickich Kielc, gdzie profesor często bywa. W swojej laudacji profesor Stanisław Mrówczyński nawiązuje do tego tematu. - Gdy przed przeszło 20 laty, rozpocząłem pracę w ówczesnej Wyższej Szkole Pedagogicznej imienia Jana Kochanowskiego i dyskutowano wtedy perspektywy utworzenia uniwersytetu w Kielcach, pamiętam, odbyłem rozmowę z Profesorem Wróblewskim. Przekonuj, Staszku, rektora – mówił Profesor – do połączenia WSP z Politechniką Świętokrzyską. To jedyna droga do stworzenia silnego środowiska akademickiego. Profesor jest bowiem rzecznikiem uniwersytetu o możliwie szerokim profilu, w którym, poza humanistyką i naukami przyrodniczymi, jest szkoła medyczna, kierunki artystyczne, a także kształceni są inżynierowie. Większość tych zamysłów została w naszym uniwersytecie zrealizowana, natomiast pierwotna idea połączenia z Politechniką dotychczas nie zyskała uznania. Może jednak sprawa nie jest zamknięta – czytamy w laudacji.

Dziś, po 20 latach, sprawa jest otwarta, a pomysł profesora Andrzeja Kajetana Wróblewskiego nabiera coraz bardziej realnych kształtów. - Wszystkie najlepsze uczelnie na świecie są właśnie „wielobranżowe”, w Oksfordzie można studiować także nauki techniczne, a w MIT w Bostonie - nawet historię sztuki! Jest jeszcze inny aspekt: światowe rankingi uczelni to swego rodzaju „zawody w dziesięcioboju”, a większość polskich uczelni wystawia się tylko w pięciu, no może w siedmiu konkurencjach, więc musimy przegrywać! – przekonuje profesor Andrzej Kajetan Wróblewski.

ZOBACZ TAKŻE: Kierunki wakacyjnych lotów z wrocławskiego lotniska

(Źródło: gazetawroclawska.pl)