Świątki na drodze do kościoła w Młodzawach Małych w powiecie pińczowskim. Co o nich wiemy?

Bez względu na pogodę – słońce czy deszcz można zawsze podziwiać jego uroki. Wijącą się Nidę, tak pięknie opisaną przez Adolfa Dygasińskiego w nowelce „Za krowę”, wąskie pasma pól i łąk, lasy i ludzkie sadyby usadowione wśród bujnej przyrody. Charakterystyczną cechą ponidziańskiego krajobrazu są tkwiące przy drogach od pokoleń świątki – figury świętych wykutych z pińczaka – wapienia miękkiego powstałego około 15 milionów lat temu.

Najczęściej spotkamy posągi przedstawiające świętego Jana Nepomucena – tego od powodzi. Wielu też tu świętych - Florianów, Mikołajów, Barbar i Agat. Wśród pól górują krzyże – bardzo często obustronne – jak przed Gackami od strony Bogucic. Często spotkamy Matkę Bożą i Pana Jezusa.

Jednak na szczególną uwagę zasługują trzy światki ustawione przy nieużywanej już dzisiaj drodze z Kozubowa do kościoła w Młodzawach. W niewielkich odległościach stoją późnobarokowe - z 1735 roku figury świętego Jana Kantego i Jana Nepomucena, a pomiędzy nimi Krucyfiks z rzeźbionymi narzędziami Męki Pańskiej.

Jak mówi legenda, święte figury ufundowało trzech braci, którzy musieli wyruszyć w świat za pracą. Przy rozstaniu myśleli, że widzą się już ostatni raz. Jednak los się do nich uśmiechnął i po wielu latach ponownie się spotkali. Wszyscy wrócili do rodzinnego domu. Aby uczcić ten fakt, kończy legenda – ufundowali trzy figury przy drodze, którą chodzili do kościoła w Młodzawach Małych.
Dla dociekliwych podpowiadamy, świętych rozpoznajemy po ich atrybutach – czyli przedmiotach z nimi związanymi, a zamieszczanymi przy wizerunku świętego.

• Św. Jan Kanty – atrybuty - toga, biret, lilia 
• Św. Jan Nepomucen – atrybuty – krucyfiks, stuła, księga, palec przyłożony do usta.