"Święcenie koszyczka to obrzęd, nie najważniejsza część świąt". Sprawdź, jakie znaczenie ma Wielkanoc i jej symbole

Dziś Wielki Piątek. Jak prawdziwy chrześcijanin powinien przeżyć ten dzień?
Przede wszystkim musimy uświadomić sobie to, że w czasie świąt chcemy iść śladami Jezusa Chrystusa. Wielki Piątek to dzień, w którym nie sprawuje się Eucharystii. Najważniejszym momentem jest celebracja Liturgii Męki Pańskiej, w czasie której czytamy opis śmierci Pana Jezusa, adorujemy krzyż, przyjmujemy komunię świętą, a następnie składamy ciało Chrystusa do grobu. Dla chrześcijanina Wielki Piątek to dzień postu i wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Kiedyś Pan Jezus powiedział: "Czy mogą goście weselni pościć, kiedy Oblubieniec jest z nimi? Ale przyjdzie czas, kiedy zabiorą Oblubieńca i wtedy będą pościć". Wielki Piątek to taki dzień, kiedy Oblubieńca nie ma wśród nas. Chcemy połączyć się z jego krzyżem nie tylko nie jedząc mięsa, lecz także wyrzekając się tego, co dla nas wygodne i przyjemne. Stawia nas to w pewnej kruchości przed Panem Bogiem, abyśmy mogli uwierzyć, że brak, który odczuwamy, może wypełnić tylko Boża miłość.

Jednym z najbardziej znanych zwyczajów wielkanocnych jest święcenie koszyczka. Skąd ten obyczaj?
Po zmartwychwstaniu Pan Jezus spożył z uczniami posiłek nad jeziorem, dlatego my też chcemy przeżyć wspólny posiłek w gronie najbliższych. Robimy to w niedzielny poranek, lecz produkty święcimy dzień wcześniej - tak się już przyjęło. W koszyczku powinny znaleźć się baranek - symbolizujący Jezusa, jajka - oznaka nowego życia oraz sól, która ma chronić nas od zepsucia. Poświęcony pokarm to jeden wielki symbol wyrażający zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Trzeba jednak pamiętać , że święcenie koszyczka to jedynie obrzęd, nie zaś najważniejsza część święta.

Która jest zatem najważniejsza?
Musimy zdać sobie sprawę z tego, że często zaczynamy świętować właściwie pod koniec świąt, czyli w wielkanocną niedzielę. Święta to tak naprawdę Triduum Paschalne - zaczynamy je już w Wielki Czwartek, a najważniejsza liturgia, czyli ta, na którą czekamy cały rok, rozpoczyna się w sobotę po zachodzie Słońca - to wigilia paschalna. Musimy bowiem pamiętać, że czas święty liczony jest inaczej - od zachodu słońca do zachodu. Oznacza to, że najważniejsza uroczystość to ta w wielką noc z soboty na niedzielę. W czasie wigilii paschalnej Chrystus wchodzi między nas, rozprasza ciemność, przygotowujemy się do obwieszczenia radosnej nowiny, odnawiamy przyrzeczenia chrzcielne oraz bierzemy udział w liturgii eucharystycznej. To właśnie te momenty są dla chrześcijanina najważniejsze, bo nie chodzi o to, żebyśmy byli tylko świadkami pustego grobu, lecz przeżywali zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W niektórych parafiach procesja rezurekcyjna odbywa się również tuż po zakończeniu wigilii paschalnej, w innych panuje zwyczaj, by działo się to rano w Wielką Niedzielę.

Co w takim razie z lanym poniedziałkiem, czy to jest faktyczne święto czy jedynie przedłużenie tych radosnych chwil?
Poniedziałek jest pierwszym dniem w oktawie Wielkiej Nocy. Te osiem dni po Wielkiej Nocy przeżywamy jak jeden wielki świąteczny dzień. Rozumiem tradycję tak zwanego lanego poniedziałku, ale nie może ona przesłonić istoty świąt paschalnych. Nie można świąt do tego sprowadzać jako rzeczy najważniejszej. W przeżywaniu zmartwychwstania Jezusa należy wejść wgłąb duchowego przeżycia, a nie zatrzymywać się tylko na powierzchni, koncentrując się na niektórych zwyczajach.