Szkoła w Parszowie w gminie Wąchock obchodziła jubileusz 55-lecia. Było wielkie świętowanie i wielu wspaniałych gości. Zobacz zdjęcia

- Jubileusz 55 – lecia istnienia Szkoły Podstawowej im. Wojska Polskiego w Parszowie to święto wspomnień przechowywanych w pamięci kolegów, koleżanek, dyrektorów, nauczycieli i sytuacji związanych ze szkołą – rozpoczęła uroczystość dyrektor szkoły, Barbara Gajewska.

W ramach jubileuszu 10 listopada 2023 r. zorganizowano uroczystą galę, w której uczestniczyli: posłanka Marzena Okła – Drewnowicz, Dyrektor Biura Poselskiego posłanki Agaty Wojtyszek, Lidia Dziura, Ojciec Opat Eugeniusz Augustyn, Prezes Polskiej Kongregacji Zakonu Cystersów, zastępca Burmistrza Miasta i Gminy Wąchock, Sebastian Staniszewski, wizytator Kuratorium Oświaty, Sławomir Jama, dyrektor IT Urzędu Marszałkowskiego, Robert Janus, emerytowani dyrektorzy Szkoły Podstawowej w Parszowie: Barbara Mączyńska i Daniel Szymański, ksiądz proboszcz, Emanuel Kolatorowicz, ksiądz kapelan Wojsk Amerykańskich, Jacek Kowalik, dyrektor Zespołu Placówek Oświatowych w Wąchocku, Dorota Janas, zastępca Dyrektora Zespołu Placówek Oświatowych w Wąchocku, Elżbieta Niedziałek, skarbnik Miasta i Gminy Wąchock, Beata Franczyk, zastępca Skarbnika Miasta i Gminy Wąchock, Anna Gembska, prezes Związku Nauczycielstwa Polskiego, Mariola Gałka, przewodniczący NSZZ „Solidarność” Paweł Rdzanek, dyrektor Miejsko – Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Wąchocku, Jarosław Michalski, dyrektor Miejsko – Gminnego Ośrodka Kultury w Wąchocku, Marian Susfał, dyrektor Miejsko – Gminnej Biblioteki Publicznej w Wąchocku, Małgorzata Polakowska, dyrektor Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Starachowicach, Krzysztof Szczygieł, emerytowani dyrektorzy z terenu Miasta i Gminy Wąchock: Kazimierz Winiarczyka i Elżbieta Błach, ksiądz Marcin Wojciechowski, kierownik referatu Budownictwa w Urzędzie Miasta i Gminy Wąchock, Jacek Lankof, przewodniczący Rady Rodziców Szkoły Podstawowej w Parszowie, Marzena Zdzymira, zastępca Przewodniczącej Rady Rodziców, Sylwia El-Dursi, sołtys z Mostek, Jacek Uba, prezes OSP Parszów, Grzegorz Retkowski, opiekun Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej działającej przy Szkole Podstawowej w Parszowie, Janusz Głowacz, sołtysParszowa, Artur Bzdręga, a także absolwenci, obecni uczniowie, nauczyciele, pracownicy szkoły (byli i obecni) oraz bliscy uczniów.

Geneza rozwoju szkolnictwa w Parszowie ma związek z rozwojem przemysłu górniczo – hutniczego na tym terenie. W 1837 roku powstała szkoła elementarna w Parszowie na prośbę włościan wsi Parszów, Mostek i Majkowa. Szkoła mieściła się w prywatnych budynkach, a później przy zakładach w Mostkach. Dopiero w 1842 roku Zarząd Okręgu wschodniego opracował kosztorys na budynki szkolne w Parszowie, Starachowicach i Bzinie. Wkrótce władze górnicze wybudowały w Parszowie pierwszy własny budynek przy ulicy Rzecznej „szkołę na górce”, która istniała do 1915 roku, do momentu opuszczenia jej przez nauczyciela Zygmunta Rumińskiego w związku z działaniami frontowymi.

Od tego czasu nauka odbywała się w domu Franciszka Szumielewicza. A od 1917 roku w mieszkaniu Edmunda Dowbora, właściciela fabryki w Parszowie, gdzie uczyły się same dziewczęta. Utworzono wtedy w Parszowie 2 szkoły ludowe (I i II), w zasadzie dwa oddziały. W roku szkolnym 1916/1917 szkoła otrzymała drugi postaszicowski budynek na tzw. „placu” przy obecnej ulicy Staszica.

Kierownikiem szkoły w Parszowie od 1 września 1925 roku do września 1939 roku był Stanisław Gralec – zamordowany 8 sierpnia 1942 r. w Oświęcimiu. Po wybuchu II wojny światowej szkoła w Parszowie wznowiła działalność na początku listopada 1939 r. Nauka odbywała się w prywatnych domach.

Po wyzwoleniu terenów spod okupacji niemieckiej wznowiona została nauka w szkole w Parszowie, do nauki wykorzystywano obydwa budynki. Obiekty były bardzo zniszczone, szczególnie ten przy ulicy Staszica. W roku szkolnym 1947/48 w szkole w Parszowie nauka odbywała się dalej na dwie zmiany. W siedmiu oddziałach było 250 uczniów których uczyło 4 nauczycieli.

Pierwszymi, którzy po II wojnie światowej, dźwigali oświatę Parszowa z gruzu wojennej zawieruchy byli kierownicy: Koper Bronisława, Postuła Stanisław, Tarczewska Wiktoria, Ciepiela Piotr, Kopczyński Jan i Klimkowski Tadeusz.

W roku szkolnym 1966/67 wprowadzono kl. VIII, co jeszcze bardziej skomplikowało i tak bardzo trudną sytuację lokalowa placówki. W tym czasie było w szkole 275 uczniów i 9 nauczycieli.

Na szczególną uwagę zasługuje działalność Teodory Klimkowskiej i Tadeusza Klimkowskiego, którzy w Parszowie spędzili młode lata. Oni to wraz z Komitetem Rodzicielskim zainicjowali budowę nowej szkoły. Do najbardziej aktywnych i oddanych szkole należeli Leon Mendak, Józef Błaszczykowski, Ludwik Nowak, Stefan Franczyk, Agnieszka Głowacz, Edward Przygoda, Józef Mijas, Zdzisław Grzelka, Mieczysław Sobala, Józef Gembski. Oni najbardziej rozumieli potrzeby szkoły, dążyli do poprawy warunków lokalowych.

Z inicjatywy Komitetu Rodzicielskiego działającego przy Szkole Podstawowej w Parszowie oraz Komitetu działającego przy Szkole w Mostkach, został powołany 1959 roku Komitet Budowy Szkoły. Teren pod budowę szkoły o powierzchni prawie 1 hektara przekazały Lasy państwowe. Komitet Budowy Szkoły szukał różnych sposobów realizacji tego zadania. Zwrócił się nawet o pomoc do Wojska, które zdecydowało się wesprzeć budowę nowego gmachu szkolnego w znacznej odległości od głównej drogi, ponieważ obiekt ten w wypadku wojny byłby przeznaczony na szpital.

Fundament pod nową szkołę położono 15 kwietnia 1967 r., a już 12 października 1968 r. została oddana do użytku nowa piękna szkoła o 14 izbach lekcyjnych, oraz dużej sali gimnastycznej. Naukę rozpoczęło 454 uczniów w 16 oddziałach. „Komitet Budowy Szkoły, społeczeństwo Parszowa i Mostek” w trosce o dobro obecnego i przyszłych pokoleń, uczyniło wszystko, co było niezbędne do zbudowania tej szkoły, która służyć będzie stałemu rozwojowi nauki i kultury naszego środowiska. Szkoła Podstawowa w Parszowie została zbudowana wartością siedmiu milionów złotych z funduszy państwowych, przy udziale czynów społecznych mieszkańców Parszów i Mostek”.

Grono pedagogiczne w nowej szkole rozpoczęło pracę pod kierunkiem Zygmunta Stajniaka, funkcję kierowniczą pełnił tylko 6 miesięcy. Jego miejsce zajęła długoletnia nauczycielka Teodora Klimkowska. Jej działalność kierownicza trwała krótko, gdyż w 1970 roku przeprowadziła się z rodziną do Wąchocka i rozpoczęła pracę w tamtejszej szkole. W roku szkolnym 1969/70 nastąpiła zmiana na stanowisku kierownika szkoły, stanowisko to objął Hipolit Lefek, późniejszy Gminny Dyrektor Szkół na terenie Gminy Wąchock. W latach 1973-1978 dyrektorem szkoły w Parszowie został Daniel Szymański, wcześniejszy kierownik szkoły w Dąbrowie Chybickiej. Za jego kadencji w dniu 11 maja 1974 roku miało miejsce nadanie szczepowi harcerskiemu przy Szkole Podstawowej w Parszowie imienia Majora Hubala.

W dniu 8 maja 1975 roku odbyła się uroczystość nadania szkole imienia Ludowego Wojska Polskiego. Wybór imienia argumentowano tym, iż szkoła została oddana do użytku 12 października 1968 roku i powstała w wyniku wydatnej pomocy wojska i czynu społecznego mieszkańców Parszowa. W dniu 29 XII 2016 r. na wniosek Rady Rodziców i Rady Pedagogicznej, Rada Miejska zmieniła imię szkoły na Wojska Polskiego.

W roku szkolnym 1978/79 dyrektorem szkoły mianowano Tadeusza Kosiora, nauczyciela o długoletniej praktyce pedagogicznej i kierowniczej. Był również dyrektorem Szkoły Podstawowej w Wielkiej Wsi. Owoce jego pracy widoczne były nie tylko w szkole, ale i w środowisku. W latach 1985/86 dyrektorem była Halina Bzymek. Sprawowała również szereg funkcji związanych z oświatą. W latach 1986/1992 funkcję dyrektora sprawował Krzysztof Kędzierski. 29 kwietnia 1989 r. za jego kadencji szkoła otrzymała sztandar ufundowany przez ZWK Marywil w Suchedniowie. W 1992 roku nowym dyrektorem szkoły została Barbara Mączyńska, która przez wiele lat uczyła języka polskiego i czuwała nad prawidłowym przebiegiem procesu edukacyjno – wychowawczego. Obowiązki dyrektora sprawowała do 2006 roku. Od tego czasu przyszło mnie pełnić tę zaszczytną funkcję.