W poście nie chodzi o to by odmawiać sobie cukierków

Po co jest post ?
Ma nas doprowadzić do świąt Wielkiej Nocy, wyjątkowo radosnego dnia. Trzeba sobie uświadomić, że chrześcijaństwo to religia radości.

Wielki Post obfituje w symbole - trwa 40 dni, w Środę Popielcową kapłani sypią popiół na głowy wiernych. Dlaczego?
40 dni - tyle właśnie Jezus pościł na pustyni, to czytelne odniesienie. A popiół? Kiedyś służył do czyszczenia, choćby srebra. I my jesteśmy takimi bożymi naczyniami ze szlachetnego kruszcu, tyle, że przybrudzonymi. Trzeba się oczyścić.

Wiele osób robi sobie wyrzeczenia na ten czas.
Dawniej posty były dużo bardziej rygorystycznie postrzegane. Dziś najczęściej rezygnujemy z drobnych przyjemności. Ale w poście nie chodzi o to, żeby odmawiać sobie jedzenia cukierków.

Więc o co?
O to, by stanąć oko w oko ze swoją słabością. Odstawienie słodyczy nie pomoże, jeśli pominiemy sprawy ważniejsze - na przykład, że nie odzywamy się do rodziców, bo mamy do nich o coś żal. Oczyszczenie musi boleć, dotykanie swoich wad nie jest przyjemne. Problemem jest zbytnie przyzwyczajanie się do naszych grzechów, oraz strach przed nimi. Bóg nas kocha i jemu trzeba grzechy oddać, wykupił je Jezus śmiercią na krzyżu.

Nikt nie lubi się spowiadać, a trzeba będzie przed świętami.
Ja też nie lubię. Ksiądz jest tylko nędznym narzędziem Boga i jego miłosierdzia. Trzeba oddać grzechy w konfesjonale. To nie jest miłe, ale przynosi ulgę. Każdy odchodząc od konfesjonału przyzna, że czuje się „trochę inaczej” - czyli łaskę Bożą.