Żenująca sytuacja w skarżyskim samorządzie

Podczas ostatniej sesji Rady Miasta w Skarżysku-Kamiennej samorząd miał zadecydować o nadaniu nazwy budowanemu wspólnie z powiatem rondu na ulicy Armii Krajowej. Wydawałoby się, że nie jest to sprawa, która mogłaby wzbudzić kontrowersje, ale okazało się, że jest inaczej. Kiedy zaczęto referować projekt uchwały, radny Tomasz Sekuła złożył wniosek o nadanie rondu imienia generała Antoniego Hedy "Szarego". Legendarny partyzancki dowódca, którego podwładnymi w większości byli mieszkańcy Skarżyska, odwiedzał swoich byłych podwładnych niemal do końca życia, został honorowym obywatelem Skarżyska. Radny Sekuła barwnie opowiadał o życiu i zasługach "Szarego".

KTO ZGŁOSIŁ PIERWSZY?

Inny pomysł mieli radny Konrad Kronig i jego koledzy z klubu Tu Mieszkam. Zaproponowali, by rondo lub jedną z ulic, na przykład 17 Stycznia, nazwać imieniem kapitana Władysława Stopińskiego, niedawno zmarłego obrońcy Westerplatte, również honorowego obywatela miasta. Nastąpiła konsternacja - kto zgłosił swoją propozycję pierwszy? Którego z bohaterów uhonorować? Radna Halina Karpińska uznała spór za dziecinadę i uznała, że imieniem generała Hedy powinno się nazwać... alejkę prowadzącą do mogiły pomordowanych w lesie na Borze. - Jeden zgłasza, drugi zgłasza. Takie rzeczy powinno się wcześniej uzgadniać. Przykro mi, że doszło do takiej sytuacji - mówiła radna.

TO DZIECINADA

Karpińska uznała, że to wszystko dziecinada. Tomasz Sekuła przypomniał jej, że w poprzedniej kadencji była przeciwna zmianie nie najlepiej kojarzącej się nazwy ulicy 17 Stycznia (data wkroczenia do Skarżyska Armii Czerwonej) na Antoniego Hedy. - Mieszkańcy protestowali - ripostowała przedstawicielka lewicy. Ostatecznie przy jednym wstrzymującym się głosie ustalono, że rondo będzie nosić imię generała "Szarego". Dyskusji przysłuchiwali się obecni w sali kombatanci, w tym Henryk Czech, były żołnierz Antoniego Hedy, prezes skarżyskiego Oddziału Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Zachowali się dyplomatycznie. Można tylko żałować, że choć wszyscy chcieli dobrze, wyszło... jak zwykle.