Zmarł profesor pochodzący z gminy Kazimierza Wielka. Przed laty był wiceministrem oświaty i wychowania. Zajmował też inne ważne stanowiska

Czesław Banach urodził się 13 marca 1931 roku w Wojsławicach. To wieś w gminie Kazimierza Wielka, kiedyś w gminie Wielgus, która po zmianie administracyjnego podziału kraju została przyłączona do gminy Kazimierza Wielka.

Był pedagogiem, profesorem nauk humanistycznych, pracownik Uniwersytetu Pedagogicznego imienia Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. W 1950 roku rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Będąc studentem III roku został zastępcą asystenta ekonomii w Akademii Górniczo-Hutniczej. Po ukończeniu studiów pracował jako asystent ekonomii w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, w której w 1971 roku obronił doktorat. W latach 1954–1956 był kierownikiem Wydziału Studenckiego Zarządu Wojewódzkiego Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1963–1971 pełnił funkcję kuratora Okręgu Szkolnego dla województwa i miasta Krakowa, a w latach 1971–1972 funkcję kierownika Wydziału Kultury, Nauki i Oświaty. Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku zajmował się szkolnictwem wyższym i oświatą. Następnie został powołany na stanowisko wykładowcy w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie.

Od 1972 do 1985 roku pracował w Warszawie , był wiceprezesem Zarządu Głównego Związku Nauczycielstwa Polskiego, wiceministrem oświaty i wychowania. W 1980 roku habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim, a od 1988 był profesorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie.

W 1987 został mianowany profesorem nauk humanistycznych. W latach 1987–1989 był członkiem prezydium Komitetu Ekspertów do spraw Edukacji Narodowej. W latach 1997–1998 był członkiem Rady do spraw Reformy Edukacji przy Ministrze Edukacji Narodowej. Od 1974 był członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk, a od 1996 członkiem Komitetu Prognoz „Polska w XX wieku" i „Polska 2000 Plus" przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk. W latach 1983–1990 był członkiem Prezydium Krajowej Rady Postępu Pedagogicznego, a w latach 1986–1990 przewodniczącym Międzynarodowego Zespołu do spraw Kształcenia, Dokształcania i Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie. W latach 1984–1990 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Nowa Szkoła".

Zajmował się zagadnieniami kształtowania planów edukacyjnych i życiowych młodzieży oraz ich modyfikacją i rekonstrukcją. W kręgu zainteresowań była edukacja nauczycieli oraz ich funkcjonowanie w zawodzie, polityka edukacyjna oraz reforma szkolnictwa. Wypromował około 300 magistrów, 40 licencjatów i 4 doktorów.

Był odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Informacje dotyczące kariery zawodowej i naukowej pochodzą z portalu Wikipedia.