Pogrzeb Zdzisław Malickiego - legendarnego dyrektora Huty Stalowa Wola

Uroczystość miała charakter świecki, jednak mistrz ceremonii pogrzebowej pod koniec przemowy, ze względu na obecność także osób wierzących, zaproponował odmówienie „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Mario”, i „Wieczne odpoczywanie, racz mu dać Panie”.

Uroczystość miała miejsce w Domu Pogrzebowym na cmentarzu komunalnym, gdzie wystawiona została urna z prochami Zdzisława Malickiego. - Życie jest dla każdego za krótkie, czas ucieka coraz szybciej zwłaszcza w starszym wieku. Człowiek jest jak trawa, którą ledwie wiatr muśnie i już jej nie ma – mówił mistrz.

Mistrz ceremonii przypomniał zasługi zmarłego dyrektora Huty Stalowa Wola, wspomniał o jego rodzinie – dwóch synach i córki, u której zamieszkał w Łańcucie przez ostatnie lata po śmieci żony w 2010 roku. - Zmarł w szpitalu pół godziny przed południem 1 marca, w obecności córki i zięcia. Za półtora miesiąca skończyłby 92 lata – powiedział mistrz.

Przy urnie przemówili także przedstawiciele Huty Stalowa Wola, nazywając Zdzisława Malickiego „pierwszym menedżerem”, kierującym hutą z polotem, wprowadzającym nowe technologie.

Prezydent Stalowej Woli Lucjusz Nadbereżny wyraził wdzięczność świętej pamięci Zdzisławowi Malickiemu, który objął funkcję dyrektora huty w wyjątkowym momencie w 1965 roku, mając wówczas 37 lat. Zdaniem prezydenta był opatrznościowym dyrektorem, który przełamywał uwarunkowania geopolityczne i gospodarcze. - Zbudował nowoczesny model zakładu w stylu zachodnim, a miasto zawdzięcza mu życie kulturalne i społeczne. To dzięki niemu Stalowa Wola była jak na ówczesne realia miastem szczęśliwym, wyjątkowym. Pozostanie pan w naszych sercach i w naszej pamięci na zawsze – zakończył prezydent.

Kondukt żałobny przeszedł do grobu ze sztandarami miasta i huty, poprzedzony orkiestrą dętą. Urna z prochami Zdzisława Malickiego została złożona w grobie, gdzie spoczywa jego małżonka Mieczysława

Zdzisław Malicki – legendarny dyrektor Huty Stalowa Wola, zmarł 1 marca w wieku 92 lat. Za jego dyrekcji zakład rozpoczął produkcję maszyn budowlanych na licencji amerykańskiej firmy International Harvester i wielu innych licencji brytyjskich i niemieckich, świetnie wykorzystanych.

Urodził się 28 kwietnia 1928 roku w Borszczowie na Podolu, w rodzinie szewca. Po przesiedleniu po wojnie mieszkał z rodziną w Zamościu. Uzyskał wykształcenie wyższe techniczne na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej w 1953, po czym otrzymał nakaz pracy w Hucie Stalowa Wola, gdzie pracował na różnych stanowiskach jako technolog wydziałowy, dyrektor Zakładu Mechanicznego

Od roku 1965 był jej dyrektorem naczelnym HSW, w latach 1972- 82 Kombinatu Przemysłowego Huta Stalowa Wola, który zatrudniał 22 tysięcy pracowników z filiami. Za jego czasów Huta Stalowa Wola rozrosła się, powstała największa wówczas w Europie Kuźnia Matrycowa, automatyczna linia Zakładu Produkcji Kół Zębatych (powstawały tu elementy do skrzyń przekładniowych na licencji radzieckiej. W mieście powstały nowe osiedla mieszkaniowe.

W 1982 przeszedł na emeryturę, jednak był później jeszcze szefem spółki „Ukpol” oraz dyrektorem firmy „East-West”.

Z okazji obchodów 70-lecia metalurgii w Stalowej Woli, we wrześniu 2008 r. został uhonorowany statuetką św. Floriana z rąk właściciela Huty Stali Jakościowych Przemysława Sztuczkowskiego i prezesa spółki Wincentego Likusa.

27 sierpnia 1954 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1975–1978 zasiadał w egzekutywie jej Komitetu Wojewódzkiego w Tarnobrzegu. Od 1980 do 1985 pełnił mandat posła na Sejm PRL VIII kadencji w okręgu tarnobrzeskim. Zasiadał w Komisji Handlu Zagranicznego, Komisji Nauki i Postępu Technicznego, Komisji Przemysłu Ciężkiego, Maszynowego i Hutnictwa, Komisji Nadzwyczajnej do Kontroli Realizacji Porozumień z Gdańska, Szczecina i Jastrzębia, Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów oraz w Komisji Współpracy Gospodarczej z Zagranicą i Gospodarki Morskiej. Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Był też w grupie pierwszych osób wpisanych w 1979 r. do Księgi Zasłużonych dla Miasta Stalowej Woli.