Dąb pamięci o Janie Kawce posadzono w Opatowie

Przejmująco zabrzmiały wspomnienia rodzinne przytoczone przez wnuczkę Jana Kawki, Monikę Szwagierczak.

– Moi dziadkowie 1 września 1939 r. nie przypuszczali, że z chwilą rozpoczęcia wojny ich tak poukładany świat bardzo się zmienił – opowiedziała. – Rozstali się na moście w Annopolu i wtedy po raz ostatni najbliżsi widzieli Jana Kawkę. .

Uczniowie szkoły zaprezentowali program artystyczny, w którym przypomnieli okoliczności zamordowania polskich jeńców wojennych, oficerów wojska polskiego, policjantów, inżynierów, lekarzy, nauczycieli, elitę intelektualną kraju.

Recytowali wiersze między innymi syna Jana Kawki, Zbigniewa, Kazimiery Iłłakowiczówny, Zbigniewa Herberta, wykonali pieśni: ”Honor i gniew” i „Ostatni nabój” Lecha Makowieckiego, „Gloria victis” Zbigniewa Książka i Piotra Rubika.

Jako soliści wystąpili: Anna Surma, Julia Sapała, Zuzanna Wiśniewska, Filip Weselak.

Przed budynkiem szkoły uczestnicy uroczystości, uczniowie, rodzina Jana Kawki, burmistrz Opatowa Andrzej Chaniecki posadzili dąb pamięci poświęcony policjantowi zamordowanemu na Wschodzie.

Ojciec Jordan z klasztoru bernardynów poświęcił drzewko. - Przy takich okazjach zawsze zadaję sobie pytanie, do czego mogą prowadzić ideologie, jakie niosą ze sobą okrucieństwo i do czego zdolni są ludzie – zwrócił się burmistrz do przybyłych gości uczniów. - To od nas zależy, szczególnie od was, młodzi, kochani ludzie, by nie dochodziło do takich sytuacji. Starajcie się, by nie szerzyć nienawiści do drugiego człowieka. Postępujcie przyzwoicie, połączenie dobrych uczuć daje pozytywne efekty.

Z głębokim przeżyciem wypowiadali się na koniec przedstawiciele Samorządu Szkolnego, Natalia Wardzała, Maja Gorazd, Natalia Zawada, Roksana Polit, którzy mówili, że powinniśmy pamiętać o takich osobach, jak Jan Kawka. - Każdy powinien wiedzieć, jak złożona była historia Polski i jak ludzie walczyli o naszą wolność, niepodległość – podkreślali. – To dlatego teraz musimy żyć ze sobą w zgodzie, pomagać ojczyźnie, pielęgnować nasze wartości, by nie dochodziło do takich tragedii.