Dawna średniowieczna fortalicja - symbol Włoszczowy, stała się śmietniskiem i miejscem dewastacji. Zobaczcie zdjęcia

Podczas prac archeologicznych prowadzonych w 2013 roku odkryto relikty pomostu wiodącego do warowni. Dziś szczyt kopca należy do świętego Jana Nepomucena - obiekt zawdzięcza swą nazwę figurze świętego, wzniesionej na nim prawdopodobnie w XVIII wieku. Mokradła istniały tu do roku 1942, kiedy to władze okupacyjne przeprowadziły prace melioracyjne na tym obszarze. Jak podawał w II połowie XIX wieku geograf i archeolog ksiądz Władysław Siarkowski kopiec obrósł w legendy i opowieści i w tamtym stuleciu stał się szanowanym miejscem w historii Włoszczowy.

Barkowa figurka, otaczana kiedyś czcią, stała się przedmiotem dewastacji, graffiti, zaśmiecania. Wandale nie przyjmują do wiadomości, że - jak wskazują badania archeologów - grodzisko pochodzi najprawdopodobniej z przełomu czternastego i piętnastego wieku. Na kopcu usypanym z ziemi o okrągłym przekroju lokalny możnowładca wzniósł najprawdopodobniej wieżę o charakterze mieszkalno - obronnym na którą składało się kilka kondygnacji. Budowla posiadała również solidne podpiwniczenie. Udało się dotrzeć do fragmentów zwodzonego mostu. Jest to ewenement na skalę Polski.

Fortalicja od lat przykuwa uwagę nie tylko archeologów, historyków, ale także turystów. Włoszczowa jest rozpoznawalna w przewodnikach właśnie dzięki Kopcowi. Z myślą o turystach i promocji miasta w ostatnich od lat rodzą się koncepcje stworzenia szlaku historycznego do kopca oraz uratowania figury świętego Jana Nepomucena. Podobnie jak udało się odnowić wiele innych pomników w mieście, choćby obydwu Florianów czy pomnika Związku Harcerstwa Polskiego. Teraz trwają przygotowania do odnowienia krzyża przy ulicy Partyzantów koło Zespołu Placówek Oświatowych numer 1 we Włoszczowie.

- Referat Zieleni Urzędu Gminy po raz kolejny posprzątał teren wokół kopca. Odpowiadamy na każdy sygnał naszych mieszkańców. Apelujemy jednak gorąco o utrzymanie porządku w tej części miasta i reagowanie na próby zaśmiecania i dewastacji tego historycznego miejsca - mówi Iwona Boratyn, rzecznik prasowy Urzędu Gminy Włoszczowa.

Iwona Boratyn przypomina też historię tego miejsca.

W tygodniku „Kłosy” – czołowym czasopiśmie ilustrowanym drugiej polowy XIX wieku, poświęconym tematyce kulturalnej – ukazał się artykuł księdza Władysława Siarkowskiego pod tytułem „Kościół we Włoszczowej”. Tekst ten nosi znamiona reportażu i oprócz opisu kościoła parafialnego, prezentuje historię miasta i bliskich okolic oraz miejscowe legendy i podania. Warto przytoczyć te ostatnie, zwłaszcza, że ich zapis pochodzi z 1878 roku.

Czytamy tam: - "Po prawej stronie miasta rozesłały zieloną powierzchnią łąki; na nich wznosi się kopiec z kamienną figurą świętego Jana Nepomucena. Podania ludowe miejsce to ustroiły w szaty fantazyi. Bardzo dawno temu, prawi lud, w lochach podziemnych, biorących początek pod tym kopcem, a ciągnących się w różnych kierunkach na kilka mil: z jednej strony do miasteczka Secemina, z drugiej do Bąkowej Góry, ukrywał się rycerz Piotr Szafraniec. Porzuciwszy szlachetne rzemiosło, chciwy bogactw, dobrał sobie za współtowarzysza rozbójnika Bąka, i z nim czyniąc wycieczki nocną porą, przy świetle księżyca, w różne miejscowości, łupili ludzi przejeżdżających, a szczególnej kupców, i zabrane bogactwo składali w lochach podziemnych. Okolica strachem się napełniła z przyczyny tych rozbojów, bo żaden z rycerzy, ani sam nawet monarcha z wojskiem rady nie mógł dać Szafrańcowi, który duszę dyabłu zapisał. Wiele ludzi, przez ciąg tych rozbojów postradało życie, a dusze ich, przemienione w światełka, błąkają się wieczorem po obszarach łąk".

W naszym kraju spotykamy często figury świętego Jana Nepomucena, szczególnie przy drogach, w pobliżu rzek i na mostach - jako patrona mającego nas chronić przed powodzią. Kim był święty Jan Nepomucen? Był dostojnikiem kościelnym Czech. Nazwa jego wywodzi się od miejscowości, w której przyszedł na świat. Nazwa brzmiała pierwotnie "Pomuk", a później "Nepomuk". Dlatego też Jan był nazywany - na przemian - raz Janem z Pomuku, a raz Janem z Nepomuku, wreszcie Janem Nepomucenem. Data urodzin świętego Jana Nepomucena jest nieznana. Przez całe swoje kapłańskie życie związany był z Pragą, gdzie doszedł do godności Wikariusza Generalnego. Zginął w odmętach rzeki Wełtawy, utopiony przez oprawców króla Wacława IV.