Edyta Utnik z Bogorii najlepszym nauczycielem klas IV-VIII w powiecie staszowskim. Uczyć chciała zawsze (ZDJĘCIA)

Czy już jako dziecko myślała pani o zostaniu nauczycielem?

Edyta Utnik: Zdecydowanie tak. To był mój wymarzony zawód i nigdy nie brałam pod uwagę, że mogłabym robić w życiu coś innego. Bawiłam się oczywiście w dzieciństwie w szkołę i to zajęcie należało wówczas do najprzyjemniejszych.

Jakiego naucza pani przedmiotu?

Jestem nauczycielem języka polskiego.

Dlaczego padło akurat na język polski?

Myślę, że tę pasję zaszczepiła we mnie nauczycielka języka polskiego już wtedy, gdy uczęszczałam do szkoły podstawowej. Była niezwykle wymagająca, ale też dysponowała ogromną wiedzą, którą z pasją nam przekazywała. Zawsze uważałam, że jest to nasz ojczysty język , więc powinniśmy go znać, sprawnie się nim posługiwać, nie kaleczyć. Dlatego postanowiłam, że właśnie tego przedmiotu chcę nauczać w szkole. Lubię, jak dzieci poprawnie wypowiadają się i piszą, jak wyraźnie czytają czy poznają literaturę.

Jakie szkoły pani ukończyła?

Ukończyłam wyższe studia magisterskie z zakresu pedagogiki wczesnoszkolnej i wczesnodziecięcej na Uniwersytecie Rzeszowskim, filologię polską na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, posiadam kwalifikacje z zakresu bibliotekoznawstwa. Pomocna w pracy okazała się również wiedza nabyta przeze mnie podczas zdobywania kwalifikacji w zakresie zarządzania oświatą.

Czy pamięta pani swoją pierwszą prowadzoną lekcję?

Oj tak, byłam chyba bardziej zdenerwowana niż uczniowie. Jednak zadbałam o to, żeby ta pierwsza lekcja była okazją do pokazania mojego przedmiotu jako czegoś niezwykle interesującego. Jasno nazwałam reguły i poprosiłam o konsekwentne ich przestrzeganie. Starałam się od początku budować swoją wiarygodność. Patrząc z perspektywy czasu, myślę, że ten dzień był dla mnie niezwykle stresujący i ekscytujący.

W jaki sposób przygotowuje się pani do zajęć?

Praca nauczyciela, a w szczególności nauczyciela języka polskiego, jest absorbująca. Osobiście wolę aktywne metody, a te wymagają przygotowania. W swojej pracy wykorzystuję też zasoby internetowe, czytam fachową literaturę. Przygotowuję zajęcia z wykorzystaniem tablicy multimedialnej. Każda lekcja, mimo że pracuję już 23 lata, jest przeze mnie starannie zaplanowana i przemyślana.

Jakie cechy powinien mieć dobry nauczyciel?

Barbara Cage powiedziała : ,, Nauczyciel widzi więcej niż tylko twarze dzieci, on stara się zobaczyć ich dusze ”. Uważam, że idealny nauczyciel nie powinien wychodzić z klasy równo z dzwonkiem, nie może patrzeć na zegarek . Musi znaleźć czas na to, by wysłuchać swoich podopiecznych, by doradzić im w sytuacjach problemowych. Idealny nauczyciel to również ktoś, kto może poszczycić się w swojej pracy osiągnięciami w sferze dydaktycznej, wychowawczej czy opiekuńczej. Musi być silny, musi podołać wszelkim problemom, które stają na jego drodze, bowiem ma do wykonania ważne zadanie – kształtować młode pokolenie, a ono jest przyszłością naszego kraju..

Czy czerpie pani wzorce od nauczycieli z pani szkolnych lat?

Dziś z całą pewnością mogę stwierdzić, że o wyborze mojej drogi zdecydowało w dużej mierze to, że począwszy od szkoły podstawowej miałam przyjemność kształcić się pod okiem świetnych nauczycieli, którzy pomagali mi w zdobywaniu meandrów wiedzy. Imponowali mi swoją wiedzą i umiejętnościami. Dlatego zapragnęłam zostać w przyszłości takim właśnie nauczycielem.

Jaki był pani ulubiony przedmiot szkolny?
Zdecydowanie język polski, ale lubiłam też matematykę.

Jaką rolę oprócz przekazywania wiedzy powinna pełnić szkoła?

W szkole są "perełki”, które trzeba oszlifować, pozwolić rozwinąć im skrzydła i tacy uczniowie, których należy otoczyć szczególną opieką. Dzieci przychodzą do nauczycieli z różnymi problemami. Trzeba mieć dla nich czas, w spokoju ich wysłuchać i w miarę możliwości pomóc.

Internet pomaga czy przeszkadza dzieciom?

Uważam, że Internet pomaga dziecku w rozwiązaniu niemalże wszystkich problemów, jest najszybszym i najbardziej wszechstronnym źródłem informacji, wszelkiej wiedzy. Dzięki niemu szybciej można przesyłać dane, łatwiej jest nawiązać kontakt. Ważne jest jednak, aby korzystać z Internetu tak, aby coś wynieść z godzin przesiedzianych przed monitorem. Urok Internetu nie powinien dziecka zaślepić. Musimy uświadamiać mu ewentualne zagrożenia i wcześniej im zapobiegać.

Najbardziej zabawna lub najciekawsza szkolna historia?

Pewnego razu usłyszałam od ucznia: "Proszę pani! Dzień bez języka polskiego to dzień stracony”. Takie słowa uskrzydlają, dodają sił i utwierdzają w przekonaniu, że człowiek czuję się potrzebny i ma poczucie spełnienia.

Co jest najważniejsze w uczeniu dzieci?
Trzeba nauczyć dzieci wartości. One nadadzą ich życiu sens, będą drogowskazem do tego, jak żyć, jak postępować. Należy zadbać o relacje między nauczycielem a uczniem oparte na akceptacji, uznaniu i życzliwości, bo to one budują motywację do uczenia się, do większej aktywności uczniów, sprawiają, że uczniowie są zainteresowani i zaciekawieni.