Historyczne rocznice w Skarżysku-Kamiennej

Jedna była poświęcona Antoniemu Hedzie "Szaremu", druga 69 rocznicy mordu w Borze, dzielnicy Skarżyska-Kamiennej. Uroczystości w pierwszą rocznicę śmierci gen. bryg. Antoniego Hedy zorganizowano w sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej. 69 rocznicę mordu 360 obywateli Skarżyska i okolicy w Borze zorganizowano w niedzielę w tamtejszym kościele i przy pomniku pomordowanych.

PAMIĘCI SZAREGO

W sobotę uroczyście obchodzono pierwszą rocznicę śmierci gen. brygady Antoniego Hedy-Szarego, honorowego obywatela Skarżyska-Kamiennej. W sanktuarium Matki Bożej Ostrobramskiej ksiądz biskup Edward Materski- senior diecezji radomskiej odprawił uroczystą mszę św. Została odsłonięta i poświęcona pamiątkowa tablica tego wielkiego Polaka. Zrobiła to córka generała, Teresa Heda- Snopkiewicz, w towarzystwie Romana Wojcieszka, prezydenta Skarżyska-Kamiennej, Stanisława Głowackiego i Leonard Lenarta jako przedstawicieli kombatantów i NSZZ Solidarność.

Córka generała Teresa Heda- Snopkiewicz przekazała dla sanktuarium jako wotum za uratowanie ojca od śmierci jedno z ważniejszych jego odznaczeń Żelazny Order Gwiazdy Wytrwałości.

HISTORIA BOHATERA

Antoni Heda "Szary" urodził się 11 października 1916 roku w rodzinie chłopskiej we wsi Małomierzyce koło Iłży. We wrześniu 1939 roku walczył z Niemcami. Został aresztowany przez bolszewików i osadzony w twierdzy Brześć. Członek Armii Krajowej i związku bojowego Wolność i Niezawisłość. Był dowódcą oddziału partyzanckiego o pseudonimie "Szary" w Zgrupowaniu "Ponurego". Zdobywał więzienia w Iłży i Starachowicach, rozbrajał niemiecki oddział w majątku Pakosław, koło Iłży.
Była udana akcja na zamieszkałą przez niemieckich kolonistów wieś Gozdawa koło Sienna, akcja na terenie Zakładów Zbrojeniowych w Starachowicach; rekwizycja artykułów żywnościowych w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Siennie. Po wojnie rozbijał więzienia w Końskich-uwolnienie aresztowanych, rozbicie więzienia w Kielcach, w którym Urząd Bezpieczeństwa i NKWD osadziły wielu z walczących o niepodległość partyzantów Armii Krajowej.

W 1948 został aresztowany i skazany na karę śmierci. Opuszcza więzienie w 1956, ułaskawiony przez Władysława Gomułkę. Najpierw mianowany do stopnia pułkownika przez Prezydenta RP na Uchodźstwie, pułkownik Antoni Heda - "Szary" otrzymał w ramach struktur kombatanckich nominację na generała brygady. Za swe zasługi wojenne odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V i IV Klasy, Krzyżem Walecznych oraz innymi odznaczeniami bojowymi. Jest zaliczany do najwybitniejszych dowódców partyzanckich na Kielecczyźnie.

W ostatnich latach mieszkał u córki w Otrębusach koło Pruszkowa. Zmarł 15 lutego 2008 roku. Jest pochowany na cmentarzu w Podkowie Leśnej pod Warszawą.

UROCZYSTOŚCI W BORZE

Natomiast w niedzielę, w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Borze została odprawiona uroczysta msza św. za duszę 360 żołnierzy Organizacji "Orzeł Biały" i Związku Walki Zbrojnej, rozstrzelanych w 1940 roku na Borze. Koncelebrze przewodził ksiądz Stanisław Nowak, proboszcz parafii.

Po mszy przed pomnikiem ofiar Roman Wojcieszek, prezydent miasta, wygłosił okolicznościowy referat, z historycznymi akcentami. Zapalono znicze i złożono kwiaty.
W lesie na Borze W dniach 12-16 lutego 1940 roku Niemcy rozstrzelali 360 skarżyszczan, członków organizacji Orzeł Biały. Byli to głównie przedstawiciele miejscowej inteligencji i harcerzy. W czerwcu w lesie na Brzasku Niemcy zabili kolejnych 760 osób, kilkadziesiąt zginęło na Firleju, w Radomiu

Wśród uczestników niedzielnej uroczystości była Józefa Życińska z Wołowa, w gminie Bliżyn , świadek tragedii z 1940 roku. Jeszcze dziś, po 69 latach opowiada o tym drżącym głosem.

- Miałam wtedy dziesięć lat. Mieszkałam niedaleko. Słyszałam strzały, ujadanie psów. Widziałam Niemców, z metalowymi ryngrafami na piersiach. Gdy wszystko ucichło, zakradłam się na miejsce kaźni, choć okolica była pilnowana. Rozstrzelani leżeli w czterech dołach. Ludzi przysypano bryłami zmarzniętej ziemi, jeszcze przez trzy dni ziemia się ruszała, żywcem pogrzebano wiele osób, które były tylko ranne. Oni jeszcze żyli. To było straszne.