Jak wyglądały Święta Wielkanocne w więzieniu w Kielcach? Wyjątkowe wspomnienia żołnierza Armii Krajowej z Radoszyc

„Święta Wielkanocne obchodziliśmy w celi ósmej. (…) Wywiezienie więźniów w Wielką Sobotę wywołało ogromnie przygnębiające wrażenie. Rodziny dokładały starań, by dostarczyć swoim bliskim paczkę, śpieszyły pod bramę więzienną i czekały na oznaczoną godzinę. Tu dowiedziały się, że ich wywieziono nie wiedząc nawet gdzie?!"

Przygnębiający nastrój panował również w celach. Oto początek Świąt Wielkanocnych, świąt radosnych.

Wesoły nam dziś dzień nastał…” śpiewać będzie lud w kościołach. Raduj się żołnierzu, że za twoją krew przelaną, za twój trud, zamknięto cię jak zbrodniarza do więzienia. I nadto nie ma nikogo, kto upomniałby się o ciebie.

Niedziela Wielkanocna. Każdy więzień, który otrzymał paczkę, położył co mógł na stół wielkanocny. W milczeniu usiedliśmy dookoła stołu. Mnie jako komendantowi celi przypadło w udziale rozpoczęcie >uczty< wielkanocnej. Przemawiałem na różnych uroczystościach, ale nigdy w takich warunkach. Co miałem życzyć oszukanym, sprzedanym bojownikom o wolność, którym groziła śmierć lub katorga. Słowa uwięzły w gardle. Głowy schylały się coraz niżej. Po wielu twarzach żołnierskich, które patrzyły na różne okropności wojny, staczały się łzy bólu, rozpaczy, bezsilności.

Spojrzałem na leżący na stole wizerunek Chrystusa. Chryste! Dlaczego tak strasznie karzesz naród polski ?! Naród, który od wieków o świętą sprawę walczy. Chryste! Daj nam siły, byśmy mogli udźwignąć ciężar, który na nasze barki włożyłeś. Pozwól nam przetrwać te ciężkie czasy. W ciszy, w milczeniu spożyliśmy dary Boże, wracając myślą w pełną nadziei przeszłość i patrząc z trwogą w nieznaną przyszłość”.

- wspominał "Furgalski".

Józef Wyrwa urodził się nieopodal Radoszyc w 1898 roku. Był żołnierzem w oddziale majora Henryka Dobrzańskiego „Hubala”, działał w Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej i Narodowych Siłach Zbrojnych. W lutym 1945 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa w Kielcach. Początkowo osadzony w piwnicach Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego przy ulicy Focha (obecnie Paderewskiego), a następnie przeniesiony do więzienia przy ulicy Zamkowej. Józef Wyrwa został oswobodzony wraz z wieloma innymi więźniami 5 sierpnia 1945 roku w czasie akcji rozbicia więzienia przez oddział Antoniego Hedy „Szarego”. Udał się na tak zwane ziemie odzyskane, gdzie pod zmienionym nazwiskiem pracował i próbował tworzyć struktury podziemia antykomunistycznego. Po sfałszowanych wyborach do Sejmu w 1947 roku przekroczył nielegalnie granicę i udał się na emigrację. Do Polski już nie wrócił. Zmarł w 1970 roku.