Rok wcześniej wzruszona odbierała nagrodę z małym jeżykiem w ręce. - To bohater tej książki – mówiła. - Zabawka, którą spotkał w szpitalu syn, z którą się zaprzyjaźnił.
Książka nie powstała od razu. - Napisałam ją dwa lata temu, 10 lat po tamtych wydarzeniach – opowiada pani Alicja.- Pisanie związane jest ze zmianami jakie zaszły w moim życiu, przewartościowaniami. Całe życie śpiewałam i wydawało mi się, że to czego pragnę to uznanie, sława z tego powodu. Miałam zaprojektowane życie, dom dwóch synów, dobrze płatną pracę w korporacji. Do pełni szczęścia brakowało tylko wymarzonej córki. I dostałam nauczę od Boga, taką lekcję pokory. Dwa razy straciłam dziecko, to były córki. Musiałam zastanowić się nad sobą, nad tym, co w życiu jest ważne. Poukładać sobie to wszystko w głowie. Ułożyłam sobie modlitwę adopcyjną i wtedy, kiedy odpuściłam zaszłam w ciążę i wieku 40 lat urodziłam córkę. To dziwne, ale po jej urodzeniu nie chciałam już śpiewać. Dotarło do mnie, że to była moja obsesyjna pasja. Zaczęłam pisać, zawsze chciałąm to robić, ale w dzieciństwie zniechęcono mnie, miałam inny talent. Teraz wróciłam do historii sprzed 15 lat i tak powstałą książka o „Jeżyku zwanym Pajacykiem”. Mój Kuba jest w niej Piotrusiem, to opowieść o przyjaźni, samotności i przeżyciach dzieci, które trafiają do szpitala. Dałam ją do przeczytania lekarce i cieszyłam się z pochwał.
Książka zwyciężyła w organizowanym co 2 lata konkursie Książka Przyjazna Dziecku.
- Naiwnie myślałam, że z taką rekomendacją wydam ją bez problemu, ale ostatecznie opublikowałam ją sama. Dzięki temu mogłam decydować o ilustracjach, zrobiła je debiutująca Aleksandra Włodarczyk, absolwentka katowickiej ASP. Są pięknym uzupełnieniem tej historii.
Teraz pani Alicja promuje książkę, w sobotę była w Muzeum Zabawek, odwiedza przedszkola. - Niebawem Jeżyk będzie pocieszał małych pacjentów Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie – mówi autorka.- Dla mnie to ogromna radość, że terapeutyczny charakter mojej książki się potwierdza i coraz więcej osób pisze o tym, jak pomaga ona poukładać dziecięce troski związane z pobytem w szpitalu.
W komputerze czekają kolejne książki o terapeutycznym przesłaniu. - Inspiracją dla „Boćka, który bał się wróbli” był mój paniczny strach przed psami. Pokonałam go, dzisiaj razem z nami w domu mieszka pies więc i Bociek zwycięża własną słabość. Kolejna „Krzysiucho. O chłopcu, który pokochał swoją wadę” to opowieść o Krzysiu z odstającymi uszami.
Alicja Podgrodzka chce w przyszłym roku wydać jeszcze inną książkę. - To „Opowieść o końcu mlecznej przygody” czyli o karmieniu. Wiem jaka to ważna sprawa, jak wielkim zainteresowaniem młodych mam się cieszy. W książce są rady, ale także propozycje rozmów z dziećmi, ćwiczenia z oswajania emocji dla mam i dzieci.
-Założyłam własną firmę wydawniczą i chcę specjalizować się w książkach terapeutycznych – mówi Alicja Podgrodzka. Przede mną też decyzja czy po zakończeniu urlopu wychowawczego wrócić do pracy w korporacji. Wiem, co chcę robić, ale z mężem musimy ocenić co jest możliwe.
Książkę Alicji Podgrodzkiej można kupić na jej stronie internetowej https://alicjapodgrodzka.com
POLECAMY RÓWNIEŻ:
ZOBACZ TAKŻE: FLESZ SMOG SKRACA ŻYCIE
Źródło:vivi24
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
