Miały służyć 50 lat, a już stoją dłużej! Czy bloki z wielkiej płyty są bezpieczne? Zbadają je eksperci z Politechniki Świętokrzyskiej

Bloki z wielkiej płyty pod lupą naukowców. Pracownicy Politechniki Świętokrzyskiej przeprowadzą badania stanu budynków i odpowiedzą na pytanie, czy nadają się one do dalszego użytkowania. Między innymi na ten temat będziemy dyskutować podczas Regionalnego Forum Ekonomicznego Nowa Energia w Kielcach, które odbędzie się w dniach 26, 27 września. Jeden z paneli poświęcony będzie Politechnice Świętokrzyskiej, ale zanim to nastąpi zobaczcie, co już teraz zdradził nam rektor Politechniki Świętokrzyskiej, profesor Zbigniew Koruba.

W Polsce wielka płyta pojawiła się w latach 60. XX wieku i cieszyła się powszechnością do lat 80. Okres największego rozwoju budownictwa mieszkaniowego, bazującego na technologii wielkopłytowej, przypada na lata 70. Był to okres planowania i budowy nowych, dużych osiedli mieszkaniowych. Właśnie na nich stawiano bloki mieszkalne z wielkiej płyty. Montaż budynków z gotowych prefabrykatów na placach budów przebiegał w dość szybkim tempie.

Technologia budownictwa mieszkaniowego oparta na wielkiej płycie nie była tania. Produkcja elementów w wytwórniach była energochłonna, ponieważ większość z nich „naparzano”, czyli przyspieszano procesy wiązania i twardnienia betonu w formach przez poddawanie ich działaniu podwyższonej temperatury. Gotowe elementy były ciężkie i wymagały dostarczania ich na plac budowy drogimi środkami transportu (kontenery na przyczepach tak zwanych niskopodwoziowych o ładowności 30 ton), przy użyciu samochodów dostosowanych do transportu ciężkich i wielkogabarytowych elementów (ciągnik balastowy). W celu ułatwienia transportu zazwyczaj budowano w obrębie powstających osiedli wytwórnie poligonowe. W ten sposób unikano przewozu przez najbardziej zatłoczone drogi. Załadunek, rozładunek i montaż wymagał użycia żurawia. Każda z tych operacji miała wpływ na koszt inwestycji.

W większości miast wojewódzkich wielka płyta to około 30 procent mieszkań. Najwięcej takich mieszkań jest w Kielcach, gdzie takie bloki stanowią 40 procent mieszkalnictwa - wynika z danych zebranych przez HRE Investments. Opinie na temat tych budynków są podzielone - jedni wątpią w dobrą jakość technologii wielkopłytowej, ale są i tacy, którzy uważają, że wielka płyta była jednym z najbardziej solidnych sposobów budowy.

Co na ten temat sądzi rektor Politechniki Świętokrzyskiej, profesor Zbigniew Koruba?

- Nie ma niezniszczalnych bloków. Budynki z wielkiej płyty budowane były w latach 70 - tych i planowane na około 40 -50 lat. W tej chwili widzimy, że ten czas nieuchronnie dobiega końca, są już bloki które mają 40 lat, a nawet dochodzą do 50 lat, więc trzeba je zbadać i zdiagnozować, co robi nasz wydział budownictwa

- mówi profesor. Rektor Politechniki Świętokrzyskiej uspokaja, że jego zdaniem można przedłużyć "życie" bloków z wielkiej płyty poprzez wzmocnienie konstrukcji w inżynierski sposób oraz termomodernizację, a wszystko to będzie poddane szczegółowym badaniom.

-Bloki z wielkiej płyty w pewien sposób sprawdzały się w różnego rodzaju klęskach żywiołowych, w różnego rodzaju katastrofach. Zbierając dane o tych wydarzeniach możemy wyciągać wnioski i zbadać słabe punkty tych konstrukcji. Dzięki tym badaniom i modernizacjom, wielka płyta może istnieć jeszcze przez wiele lat. Mamy dotkliwy brak mieszkań, więc nie możemy sobie pozwolić na to, żeby burzyć te budynki

- podsumował profesor Zbigniew Koruba.

Całej rozmowy z rektorem Politechniki Świętokrzyskiej, profesorem Zbigniewem Korubą mogą Państwo posłuchać w materiale wideo.

Więcej o przyszłości bloków z wielkiej płyty dowiecie się na Regionalnym Forum Ekonomicznym Nowa Energia w Kielcach. Zobaczcie program forum i zasady rejestracji.