Michał Berliński, laureat w Scyzoryki Festiwal: Jak nie gram, jestem chory

Ma zaledwie 20 lat, a już jest znanym muzykiem. Niedawno został laureatem Muzycznego Scyzoryka w kategorii Instrumentalista. Fan bluesa i aut marki volvo opowiedział nam o swoich pasjach.

Mateusz Bolechowski * Skąd twoja fascynacja muzyką?

Michał Berliński - W domu zawsze była muzyka wszelaka. Ojciec słuchał Dire Straits, Pink Floyd. Mnie też się spodobało. Dziadkowie grali, jeden na skrzypcach, drugi na klarnecie. Ale ja wiem o tym tylko z rodzinnych opowieści. Kiedy miałem jakieś 10 lat, pojechaliśmy z rodzicami na wakacje do Szwecji. Tam w domu była gitara i zacząłem ją "męczyć". Dwa lata później pojechałem na obóz harcerski. Tam oczywiście też były gitary. Ktoś mi pokazał podstawy i zacząłem się uczyć. Kiedy wróciłem, tata kupił mi pierwszą gitarę. To był niemiecki Hohner. Mam ją do dziś.

*Kto cię uczył?

- Znajomym taty jest Grzegorz Ziętkowski, znany w Skarżysku nauczyciel gry i muzyk. Dla mnie to autorytet. Zacząłem do niego chodzić na lekcje. Po dwóch latach nauki zacząłem ćwiczyć sam, następnie znów wróciłem. Jeździłem też na konsultacje do Jacka Królika, jednego z najlepszych gitarzystów sesyjnych w kraju. Grał w Brathankach, teraz występuje z Grzegorzem Turnauem i uczestniczy w wielu projektach muzycznych.

*Dużo czasu spędzasz z gitarą w ręce?

-Najwięcej ćwiczę sam. Przynajmniej godzinkę dziennie. Jak nie pogram, jestem chory. Uzależniłem się od tego. Gram na gitarze elektrycznej. Wykonał ją skarżyski lutnik Tomasz Wrona.

*Opowiedz o swoich muzycznych gustach.

-Najchętniej gram bluesa. Najpierw słuchałem ciężkiej muzyki, w stylu Iron Maiden. Z czasem zafascynowałem się bluesem. Nie mija od kilkyu lat. W metalu ważna jest technika, w bluesie emocje muzyka. Trzeba je umieć przekazać. Słucham Steviego Ray Vaughana, Johna Mayera, Joe Bonamassę.

*To od jego nazwiska wzięła się nazwa waszego zespołu.

-Gramy jego numery. Taki projekt. Daliśmy parę koncertów. Teraz myślimy o własnym repertuarze. Wcześniej grałem w zespole Avarya. A na początku... w kościele. W Ostrej Bramie nowy ksiądz założył zespół. Graliśmy do mszy w każdą niedzielę, następnie ten "kościelny" skład ewoluował w grupę Za 10 Dziesiąta.

*Wielu skarżyszczan zna cię z imprez komercyjnych.

-Gram "chałtury", Na studniówkach, imprezach firmowych, różnych okolicznościowych. Z tego są pieniądze.

*Twoje popisy, kiedy grasz z gitarą za głową robią wrażenie...

-To takie wygłupy. Trochę w stylu Jimmiego Hendrixa. Na rozbijanie gitary o scenę mnie nie stać.

*Pierwszy raz startowałeś w Scyzorykach i od razu główna nagroda!

-W ogóle się tego nie spodziewałem. Pokazałem utwór Little Wing Hendrixa. To, że wygrałem i dostałem Scyzoryka, to dla mnie ogromne zaskoczenie. Poważnie. Rywalami byli dobrzy muzycy z Kielc. W ogóle nie chciałem jechać na rozdanie nagród, byłem stremowany. Fajnie dostać takie wyróżnienie. Podoba mi się to, że liczyły się nie tylko sms-y, ale i opinie jurorów. To dobre rozwiązanie.

*Jakie masz muzyczne plany?

-Zebrać mocny skład z obecną sekcją S.R.V. Tribute i zacząć tworzyć własną muzykę. Znowu trzeba będzie wymyśleć nazwę. Studiuję kierunek muzyczny i daje mi to frajdę. Będę mógł uczyć muzyki. Chciałbym być czynnym muzykiem jak najdłużej.

*Oprócz muzyki coś cię pasjonuje?

-Lubię stare samochody. Miałem volvo 240 z silnikiem benzynowym 2,3 litra. Jestem wierny tej marce. To duże, komfortowe, a zarazem proste auta. Fajnie jest popracować przy samochodzie. Przy starym musiałem się nauczyć, bo zdarzało mu się sprawiać niespodzianki na trasie. Śrubokręt i klucz Dziesiątkę zawsze trzeba było mieć przy sobie. Nowe samochody są nudne, nic tam nie skrzypi. Stare mają dusze. Ojciec też jest fanem Volvo. Kiedyś kupimy sobie jakiś stary model.