Pochodzili z regionu świętokrzyskiego. To bohaterowie walczący z bolszewikami

Ludwik Alojzy Szperl

Ludwik Alojzy Szperl, syn Stanisława i Ludwiki ze Smoleńców, urodzony 21 czerwca 1879 r.
w Kielcach. Absolwent gimnazjum w Kielcach i Wydziału Matematyczno-Fizycznego Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1901–1915 asystent w Katedrze Chemii Organicznej UW. Od 1915 r. pracownik Politechniki Warszawskiej. W 1917 r. objął funkcję dziekana Wydziału Chemii, dwa lata później mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1920 r. – profesorem zwyczajnym.
Ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej. Do października 1920 r. pełnił służbę w Półbaonie Zapasowym Telegraficznym nr 1 przy Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce”.
W 1926 r. objął Katedrę Chemii Organicznej. Dwukrotnie, w latach 1926–1928, pełnił funkcję rektora Politechniki Warszawskiej. W 1930 r. prezes Polskiego Towarzystwa Chemicznego. W czasie okupacji niemieckiej wykładowca w Szkole Chemiczno-Ceramicznej, a później w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej, gdzie organizował tajne nauczanie. Zmarł 29 kwietnia 1944 r. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta.