Pogrzeb Zdzisława Antolskiego w czwartek 7 grudnia w Diecezjalnym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Kielcach

O śmierci Zdzisława Antolskiego poinformowała w poniedziałek, 4 grudnia z rana rodzina. Znane są już szczegóły pogrzebu. Na Facebooku zamieszczono post następującej treści:

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że w dniu 4 grudnia 2023 roku, przeżywszy lat 70 zmarł Zdzisław Antolski.
*MSZA ŚWIĘTA ŻAŁOBNA* zostanie odprawiona 7 grudnia 2023 roku w czwartek o godzinie 14:00 w Diecezjalnym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Kielcach (ul. Mieszka I 48), po czym nastąpi odprowadzenie Drogiej nam Osoby na cmentarz w Cedzynie.
Pogrążeni w smutku Żona, Syn i Rodzina
*Zapewniamy dojazd na cmentarz i powrót pod kościół.*

Antolski był członkiem kieleckiego oddziału Związku Literatów Polskich przez 40 lat. Na prośbę Anny Zielińskiej - Brudek zamieszczamy wzruszające pożegnanie, jakie przygotowała prezes kieleckiego oddziału Związku Literatów Polskich.

Ocalony, bo z Tobą pamięć
Zdzisław Antolski od 40 lat członek Związek Literatów Polskich Oddział w Kielcach odszedł od nas czwartego grudnia br. To długi czas, w którym człowieka można poznać. Zdzisława nie można zapomnieć. Szacunek i podziw budzi jego refleksyjna twórczość. Autorski tom poezji „Kapsuła czasu” to wzór młodych przemyśleń dedykowany późniejszej historii zdarzeń, wiersz, który powinien być mottem nad urokami młodości i przemijającym czasem. Ostatni rok bardzo nas zbliżył do siebie I z racji bliskości mieszkania, wzajemnego zrozumienia oraz wskazówek jakie starał się mi przekazywać. Wielu nie zdążył, ale pozostanie w mojej pamięci zawsze jako mędrzec i człowiek wielkiego serca.
Msza Święta Żałobna w jego intencji odprawiona zostanie w czwartek 7 grudnia 2023 r. o godz. 14 00 w kieleckim Kościele pw. Miłosierdzia Bożego, po czym nastąpi odprowadzenie Drogiego nam Przyjaciela na cmentarz w Cedzynie.
Śmierć nawet jeśli jest oczekiwana- zawsze jest zaskoczeniem. To jej ostatni przywilej, ale jakże dla nas bolesny…
Lekarze nie dawali większych nadziei. Odwiedzałam go z co drugi dzień w kieleckim szpitalu na Czarnowie. Na prośbę jego żony Marii, ale także z obowiązku przyjaźni jaka od pewnego czasu się narodziła. Był jedną z nielicznych osób życzliwie kibicującą mi w trudnej roli Prezesa kieleckiego Oddziału ZLP. Sam trzymał się kurczowo organizacji i widział w niej autentyczny sens uczestnictwa. Mimo ciężkiej choroby, pisał do końca. Na stronie Pisarze.pl – e- Dwutygodnik Literacko-Artystyczny publikowano jego wspomnienia pt. Miniatury. Planował je wydać w formie książkowej. Nie zdążył. Odszedł 4 grudnia br a jeszcze tego dnia byłyśmy umówione z Marią na kolejna wizytę, bo ktoś musiał jej towarzyszyć żeby pomóc zrozumieć i przetrwać widok odchodzenia najbliższej osoby. Zapamiętam naszą rodzącą się przyjaźń i mądrość na jaką stać niewielu ludzi pióra- „Tylko naprawdę wielcy pisarze, poeci mogą czuć się małymi wobec literatury czy poezji”. Ty Zdziniu zostaniesz wielkim twórcą bo byłeś skromny mimo, że przerastałeś i wyróżniałeś się swoim talentem i wrażliwością. Słowa są zbyt mało pojemne by wyrazić to, co daje nam życie i zabiera śmierć. Żegnaj przyjacielu.

Zdzisław Antolski urodził się 16 stycznia 1953 w Skalbmierzu, w powiecie kazimierskim. Pisarz tak opisywał swój życiorys:

Urodziłem się w rodzinie nauczycielskiej, mój ojciec był polonistą i zaraził mnie pasją czytania. Na świat przyszedłem w Skalbmierzu, małym miasteczku na Ponidziu, wsławionym w czasie ostatniej wojny wielką bitwa partyzancką w obronie Partyzanckiej Rzeczypospolitej, w dniu 16 stycznia 1953 roku, a kilka miesięcy później zmarł dyktator, Józef Stalin, który odcisnął piętno na całej epoce.

Dzieciństwo przedszkolne spędziłem we wsi Złota Pińczowska, a podstawówkę ukończyłem w sąsiedniej wsi – Pełczyska. W 1968 roku moi rodzice przeprowadzili się do Kielc i tak dostałem się w orbitę Żeromskiego. Skończyłem liceum jego imieniem, a moja profesor języka polskiego, pani doktor Helena Wolny, lubiła obu tych pisarzy. Dzięki niej zamieściłem swoje pierwsze młodzieńcze wiersze w szkolnym piśmie „Młodzi Idą”, w którym przed wojną publikował m. In. Gustaw Herling Grudziński. Spotkałem Go w Kielcach w latach 90. Kiedy, jako mieszkaniec Neapolu, odwiedził miasto swojej młodości.

Później studiowałem na kieleckiej Wyższej Szkole Pedagogicznej, najpierw filologię polską, a następnie pedagogikę kulturalno – oświatową. Z kieleckim środowiskiem literackim zetknąłem się w 1974 roku, kiedy to drukiem ukazał się almanach „Bazar poetycki”. Patronowali mu pisarze związani z grupą „Ponidzie”, zaczynającą swoją drogę twórczą pod okiem pisarza Waldemara Babinicza. Byli to: Ryszard Miernik, Henryk Jachimowski, Bogdan Pasternak i poeta oraz reportażysta – Zbigniew Nosal. W tym samym roku ukazał się mój wiersz pt. „Lato”, w piśmie „Radar”.

W 2016 Zdzisław Antolski świętował 45-lecie pracy twórczej. Jubileusz odbył się w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Kielcach, na który przybyły tłumy przyjaciół, miłośników twórczości i podziwiający talent kolegi twórcy. Podczas uroczystości odbyła się też promocja najnowszego tomiku poety zatytułowanego – „Ojczyzna papierowych żołnierzyków”.

Dokonując obszernej analizy twórczości poety, w swojej książce krytycznej pod tytułem Walka demona z aniołem. Droga twórcza Zdzisława Antolskiego, Zofia Korzeńska opisała proces powstawania wierszy autora, jak i treści tematyczne, motywy (obraz) domu, historiozoficzne podejście do rzeczywistości, autobiograficzny opis regionu i wiele innych spostrzeżeń, wymykających się zwykłemu czytelnikowi z „furtki wyobraźni”, a jakże ważne są one dla posagu i stylu autora, czerpiącego tak wiele z dorobku kulturowego naszych i przedwspółczesznych czasów.

W 2017 Zdzisław Antolski znalazł się w gronie laureatów i otrzymał Nagrodę Miasta Kielce. Finalistów wybierali prezydent Kielc i radni reprezentujący wszystkie ugrupowania zasiadające w Radzie Miasta. Nagroda ta jest przyznawana od 1995 osobom, które przyczyniły się swoją pracą, postawą i działalnością do rozwoju i promocji Kielc.

Otrzymałem wiele nagród na konkursach literackich, spośród których najbardziej cenię Nagrodę im. Andrzeja Bursy w Krakowie, którą wręczał mi Jerzy Harasymowicz oraz Nagrodę Czerwonej Róży w Gdańsku, w 1982 r. . „O Nagrodę Jesiennej Chryzantemy” (Płock 1978). „O Świętokrzyską Lirę Poezji” (Kielce 1979, 1982), „O Laur Liścia Akantu” (Olsztyn 1981), na XIV Ogólnopolskim Festiwalu Poezji (Łódź 1985r.) Także laureat miesięcznika „Przemiany” (Kielce 1974)., W 1983 roku otrzymałem I Nagrodę w Konkursie redakcji pisma „Nowa Wieś” oraz Rady Krajowej Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy, na zestaw wierszy pod hasłem „Ziemia moich wierszy”. Przewodniczącym jury był znakomity poeta – Tadeusz Nowak. Natomiast w 1997 otrzymałem nagrodę w konkursie poetyckim „Źródło, gdzie jurorami byli m. In. Józef Baran i Marian Pilot.

W roku 2001 zostałem odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Otrzymałem także Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” 2005.

- wymieniał Zdzisław Antolski w swoim życiorysie.

Zdzisław Antolski publikował w „Poezji”, „Twórczości”, „Frazie”, „Tygodniku Kulturalnym”. „Okolicach”. „Przemianach”.

Zdzisław Antolski był synem Tadeusza i Władysławy z domu Bezak. W 1988 wziął ślub z Marią Linowską. Ma syna, Adama (urodzonego w 1989 roku), który jako twórca internetowy znany jest ze swojej działalności na kanale UncleMroowa.