Tytuł doktora honoris causa dla byłego rektora Politechniki Świętokrzyskiej

[b]WEJDŹ NA transmisję na www.tu.kielce.pl
[/b]

Profesor Andrzej Neimitz to nauczyciel akademicki o bogatym dorobku naukowym w dyscyplinach: mechanika, budowa i eksploatacja maszyn.
Tytuł magistra inżyniera uzyskał w 1971 roku na Wydziale Metalurgicznym Akademii Górniczo-Hutniczej ze specjalnością przeróbka plastyczna metali. Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w roku 1976 nadany uchwałą Rady Wydziału Mechanicznego Politechniki Świętokrzyskiej. W 1986 roku Rada Naukowa IPPT PAN nadała Profesorowi stopień doktora habilitowanego. W roku 1995 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

Karierę zawodową rozpoczął jako konstruktor na tłoczni Kieleckich Zakładów Wyrobów Metalowych Polmo SHL. Od 1972 roku pracuje w Politechnice Świętokrzyskiej: pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego (1987-1990), rektora (1990-1996), kierownika Katedry Podstaw Konstrukcji Maszyn (od 1987); od 1996 roku jest członkiem Rady Programowej Centrum Laserowych Technologii Metali.

Działalność naukowa profesora Andrzeja Neimitza koncentruje się wokół problematyki mechaniki ciała stałego ze szczególnym naciskiem położonym na mechanikę pękania. Profesor skupił wokół siebie pierwszą w kraju grupę pracowników naukowych zajmujących się mechaniką pękania.

Działalność dydaktyczna profesora w kraju koncentruje się wokół mechaniki ciała stałego - teorii sprężystości, plastyczności, mechaniki doświadczalnej, mechaniki pękania, wcześniej mechaniki ogólnej i zagadnień konstrukcyjnych oraz technologicznych w przeróbce plastycznej. W USA prowadził wykłady z wytrzymałości materiałów i teorii sprężystości; w Finlandii kurs z mechaniki pękania i zmęczenia materiałów oraz kurs z mechaniki oękania dla doktorantów z różnych ośrodków, a także seminaria i wykłady we Włoszech, Portugalii, Chinach, Japonii, Szwajcarii, Ukrainie.

Profesor Andrzej Neimitz wypromował 6 doktorów nauk technicznych. Był recenzentem 6 rozpraw doktorskich, 19 rozpraw i dorobku w przewodach habilitacyjnych; opiniodawcą 10 wniosków o tytuł naukowy profesora, 2 recenzji w postępowaniu o nadanie tytułu doktora honoris causa i promotorem 1 doktoratu honoris causa. Jest autorem bądź współautorem około 180 recenzowanych publikacji oraz 5 książek naukowych.