W Szydłowie upamiętnili zasłużonego proboszcza księdza Michała Hieronima Juszyńskiego (ZDJĘCIA)

Projekt „Ocalić od zapomnienia. Wielcy Szydłowianie - Michał Hieronim Juszyński” zrealizowała Parafia Rzymskokatolicka w Szydłowie. Parafia otrzymała dofinansowanie z budżetu gminy Szydłów w ramach konkursu na realizację zadań publicznych z zakresu kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego. Całość projektu wyniosła 16.200 złotych, w tym dotacja gminy 12.845 złotych.

W ramach projektu powstała ławka autorstwa znanego artysty rzeźbiarza Sławomira Micka z Kielc i publikacja o księdzu Michale Hieronimie Juszyńskim autorstwa doktor Kamili Pytowskiej z Miejsko-Gminnego Centrum Kultury w Szydłowie. Ławeczkę wykonano w związku z 260 rocznicą urodzin i 190 rocznicą śmierci tego zasłużonego dla nauki bibliofila, bibliografa, kaznodziei i autora Dykcjonarza Poetów Polskich, dwukrotnego proboszcza Parafii Szydłów, pochowanego w Szydłowie.

- Profesor Adam Massalski zainteresował osobą księdza Michała Hieronima Juszyńskiego, obecnego proboszcza parafii w Szydłowie - księdza Ryszarda Piwowarczyka i postanowiono upamiętnić znaną i zasłużoną dla literatury postać jaką z pewnością był kapłan. Ksiądz Juszyński został pochowany w 1830 roku przy kościelnym cmentarzu w Szydłowie, ale do tej pory nie wiadomo gdzie dokładnie znajduje się jego grób. Między innymi dlatego zdecydowano się uczcić jego pamięć pomnikiem w kształcie ławeczki. Propozycja spotkała się z pozytywnym odzewem i dosłownie w ciągu jednego dnia udało mi się wykonać projekt rzeźby - powiedział wykonawca ławeczki Sławomir Micek.

W uroczystości odsłonięcia uczestniczyli między innymi burmistrz Andrzej Tuz, profesor Adam Massalski, Sławomir Micek, proboszcz parafii świętego Władysława w Szydłowie Ryszard Piwowarczyk, doktor Kamila Pytowska oraz liczne grono parafian.

Ksiądz Michał Hieronim Juszyński

Poeta, bibliograf, historyk i kaznodzieja urodzony w roku 1760 w Gniazdowie. Studiował na Akademii Krakowskiej, gdzie zdobył doktorat z filozofii, święcenia kapłańskie przyjął w 1785 roku, przebywał na dworze prymasa Michała Jerzego Poniatowskiego, prowadził studia w Bibliotece Załuskich, przyjaźnił się z Józefem Maksymilianem Ossolińskim, Hugonem Kołłątajem, Tadeuszem Czackimi i wieloma innymi znanymi osobistościami. W 1789 roku objął stanowisko profesora szkoły wydziałowej w Pińczowie, później był jej prorektorem w latach 1782-1794. Wcześniej współpracował z Tadeuszem Czackim, towarzyszył mu w podróżach w poszukiwaniu rękopisów i starodruków. Z Pińczowa przeniósł się do diecezji tarnowskiej, pełnił funkcję wikarego w kolegiacie w Wojniczu, a rok później został plebanem we wsi Podole w powiecie mieleckim. Dobra współpraca z Ossolińskim dała mu probostwo w Zgórsku w 1799 roku, gdzie spędził 11 lat, pełniąc jednocześnie funkcję kaznodzieja katedralnego w Tarnowie. Ta współpraca doprowadziła do powstania cennej biblioteki w Zgórsku, która była zalążkiem Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich we Lwowie. W 1810 roku ksiądz Michał Hieronim Juszyński musiał opuścić Zgórsko na skutek konfliktu o książki z dotychczasowym protektorem udając się na probostwo w Ostrowcu w powiecie stopnickim i administrację w Szydłowie. W 1819 roku objął stanowisko proboszcza w Wiślicy oraz profesora i oficjała w Kielcach. Po sześciu latach powrócił na probostwo do Szydłowa, gdzie pozostał już do końca życia. Przez większość swego życia gromadził starodruki i rękopisy, które ostatecznie sprzedał Janowi Feliksowi Tarnowskiemu z Dzikowa. Pozostawił po sobie olbrzymią twórczość dokumentacyjną, kazań, przekładów i listów. Zmarł 23 sierpnia 1830 roku w Szydłowie i tam został pochowany.

Był autorem między innymi „Dykcjonarza poetów polskich”, powstałego w 1798 roku, a wydanego w Krakowie w 1820 roku. W swoim przewodniku po literaturze staropolskiej poświęcił kilka stron Mikołajowi Rejowi, ale nie pomijał również pisarzy mało popularnych i podrzędnych albo wręcz lekceważonych na rynku literackim. Ta praca badawcza w warunkach rosyjskiej cenzury zajęła mu 20 lat i nie byłaby możliwa bez współpracy z ówczesnymi badaczami. Po dwóch wiekach jego książka doczekała się wersji cyfrowej i paru reprintów wydawniczych.