Zachwycający i zjawiskowy – Kopciuszek w Kieleckim Teatrze Tańca (RECENZJA)

Poniżej recenzja spektaklu, o którego premierze pisaliśmy w sobotę: Premiera "Kopciuszka" była wspaniała! Kielecki Teatr Tańca pokazał swój kunszt [ZDJĘCIA]

Elżbieta Pańtak postanowiła rozbudować powszechnie znaną historię dziewczynki zwanej Kopciuszkiem, wykorzystywanej przez macochę i przyrodnie siostry, która dzięki pomocy wróżki spotyka miłość. Jej dobroć zostaje nagrodzona a krzywdy wynagrodzone.

W tanecznym widowisku oglądamy sceny sielskiego dzieciństwa dziewczynki, zabawne sceny z podwórka na którym prym wiedzie domowe ptactwo, ale pojawiają się także rabusie: lisy. Są rozbudowane sceny z kuchni, do której po śmierci rodziców trafia dziewczynka a jej sojusznikami stają się myszy. Są roztańczone, żywiołowe sceny na targu w miasteczku. Spotkanie z Wróżką (Pamela Paprota) trwa więcej niż chwilę i trzeba przyznać, że w kieleckiej wersji nie jest to kapiąca słodyczą czarodziejka, ale dynamiczna kreatorka, która wybierając warzywo prezentuje je jak na pokazie mody. Pomysłów rozbijających schematy jest w tym spektaklu znacznie więcej i podobały się one widzom, bo większość scen w czasie sobotniego seansu nagradzana było gromkimi brawami.

Piosenka na otwarcie śpiewana przez Małą Fermatę i taniec słoneczników w wykonaniu dzieci ze szkoły Kieleckiego Teatru Tańca porywały wdziękiem, spontanicznością, radością życia. Pełne humoru sceny z podwórka, rozśmieszały a kogut śpiewający Love me tender dostał brawa nie mniejsze niż tańcząca małego Kopciuszka Stefania Dudała. Arkadia Dziarmaga, która tańczyła Kopciuszka będzie miała godną następczynię. Tancerka umiejętnie budowała nastrój przechodząc jak to w bajce od radości do smutku i z powrotem. Wraz z partnerującym jej Tomaszem Słomką (Książę) tworzyli piękną parę. Kontrastem dla pokazywanego przez nich dobra wcielonego było zło wcielone czyli Macocha (Marta Starostecka) i jej dwie córki, zatańczone z charakterem, konsekwentnie od pierwszej do ostatniej sceny.

Sukces spektaklu to nie tylko praca ponad 70 obecnych na scenie tancerzy i śpiewaków, to także kostiumy, które stworzyła Małgorzata Słoniowska. Ci którzy widzieli kieleckiego „Dziadka do orzechów” wiedzą czego się spodziewać, ale i tak będą zaskoczeni mnogością pomysłów i zjawiskowością tych ponad 200 postaci. W centrum uwagi jest suknia Kopciuszka i pantofelki, ale w tle są kaczki w gumowcach, kury i pisklęta, kogut i indyki z imponującymi koralami. Widok warzyw zachwyca, podobnie jak kostium Wróżki czy Macochy. Całość jest bajkowa ale nie lukrowana, ma pazur i charakter.

Nieodłącznym elementem tego tanecznego spektaklu jest oczywiście muzyka. Elżbieta i Grzegorz Pańtakowie układając choreografię sięgnęli po bardzo różne utwory, od Bacha po Elvisa Presleya, od Chopina i Straussów po The Chemical Brothers dzięki temu udało się im błyskawicznie budować nastroje, zmieniać miejsca, porywać, utrzymać tempo. Muzyką tętni podwórko, rynek w miasteczku, sala balowa, ale także kuchnia w której myszy gotują i wraz z kucharzami grają na garnkach.

Spektakl z 20 minutową przerwą trwa ponad dwie godziny, ale jest to czas, który mija jak chwila. Wychodzi się z niego jak z rozpędzonego pociągu, przywołując sceny które szczególnie urzekły.