Znamy już nazwiska osób nominowanych do tytułu Sandomierzanina Roku 2018. Zwycięzcę poznamy na początku marca

Maciej Bury

Maciej Bury jest z wykształcenia prawnikiem i od 8 lat przedsiębiorcą. Od około 18 lat jest bardzo aktywnym zawodnikiem Chorągwi i jej podstawowym filarem, współtwórcą i współautorem jej największych osiągnięć. Opracował i twórczo realizuje koncepcję „Strażnicy Historii i Kultury Królewskiego Miasta Sandomierza” w Kamienicy Oleśnickich, która stała się jedną z największych atrakcji turystycznych miasta. Jest również współautorem i głównym wykonawcą programu „Sandomierskiego Księstwa Kultury” realizowanego z dużym powodzeniem w sezonie turystycznym od około 12 lat. Ma znaczny wkład w sukces turystyczny Sandomierza, Od około 18 lat jest współtwórcą ogromnych sukcesów Sandomierskiego Ośrodka Kawaleryjskiego, dowodzi słynnymi sandomierskimi formacjami kawaleryjskimi : husarią, ciężką jazdą rycerską, pancernymi, krzyżowcami, ułanami II Pułku ułanów Księstwa Warszawskiego, ułanami 14 pułku ułanów jazłowieckich.

Sandomierska kawaleria dowodzona przez rotmistrza Macieja Burego godnie reprezentuje nasze miasto na imprezach ogólnopolskich w Warszawie, Krakowie, Tarnowie, Rzeszowie, Ogrodzieńcu, Iłży, Garbowie, Szydłowie, Łęczycy, Pułtusku, Sieradzu i innych. Ogromnym sukcesem zakończył się udział sandomierskiej kawalerii w słynnej największej na świecie rekonstrukcji „Bitwy Narodów” pod Lipskiem w 2013 roku, kilkakrotnych rekonstrukcji husarskich w Wiedniu w latach 2014-2017 w rocznicę Bitwy pod Wiedniem. W 2018 roku dowodził sandomierską rotą husarską liczącą 15 koni i jeźdźców rotą w czasie Wielkiej Defilady w 100-lecie Odzyskania Niepodległości w Warszawie, wielokrotnie pokazywaną w telewizjach polskich. Jest kawalerzystą z wielkim autorytetem w całym polskim ruchu rekonstrukcji historycznych. Od kilku lat jest również szkoleniowcem – instruktorem sportu i rekreacji ruchowej w sekcjach łucznictwa historycznego jazdy konnej i tańca dworskiego. Jego zawodnicy wygrywają turnieje ogólnopolskie w łucznictwie historycznym. Maciej Bury stanowi swoisty wizerunek Sandomierza, zwłaszcza gdy odtwarza postać słynnego rycerza ziemi sandomierskiej Zawiszy Czarnego z Garbowa i innych wielkich polskich hetmanów. Odtwarzał wielokrotnie rolę królów : Mieszka I, Henryka Sandomierskiego, Leszka Czarnego, Władysława Jagiełły, Zygmunta Starego, Stefana Batorego , Jana III Sobieskiego. Jest bardzo dobrym, godnym naśladowania przykładem młodego człowieka, który po ukończeniu studiów powraca do swojego rodzinnego miasta i służy mu z bardzo dobrymi wynikami a zwłaszcza w pracy szkoleniowej, wychowawczej i patriotycznej z dziećmi i młodzieżą, nowoczesnej promocji miasta, podnoszeniu jego atrakcyjności turystycznej.

Adam Bidas

Jest organizatorem i komendantem Jednostki Strzeleckiej 2018 w Sandomierzu imieniem 2 Pułku Piechoty Legionów AK i Grupy Rekonstrukcji Historycznej „Niezłomni 1939-1963”.
Swoją działalnością rozsławia Sandomierz w regionie i kraju.
W zakresie jego działalności można wyszczególnić :
- zaangażowanie w stałą opiekę nad kombatantami
- upowszechnianie symboliki Polskiego Państwa Podziemnego i najnowszej
historii Polski z lat 1910-1963
- przeprowadzanie spotkań w formie edukacyjnej w szkołach, jak również w
trakcie biwaków historycznych dla młodzieży i osób dorosłych
- udział w organizacjach kombatanckich AK i NSZ
- organizowanie lub współorganizowanie wielu przedsięwzięć „historyczno-
rekonstrukcyjnych” na terenie powiatu sandomierskiego i woj.
świętokrzyskiego
- organizację konkursów historycznych i wystaw poświęconych znanym osobom
z dziejów Polski
- opiekę nad mogiłami żołnierskimi z okresu Powstania styczniowego, I i II
wojny światowej i żołnierzy II konspiracji.
- uczestnictwo w otwarciu Cmentarza Orląt Lwowskich w 2005 roku,
porządkowanie cmentarzy we Lwowie i Zadwórzu
- przeprowadzanie kwerend cmentarzy wojennych w Sandomierzu, Dwikozach,
Górach Wysokich
- uczestnictwo w sprawowaniu opieki nad mogiłami i kwaterami w:
Sandomierzu – mogiły w części wojskowej Cmentarza Katedralnego, mogiły
zbiorowej – na Cmentarzu Świętopawelskim z okresu I wojny światowej,
mogiły zbiorowe z okresu I wojny światowej przy ul. Leszka Czarnego, mogiły
zbiorowej z okresu I wojny światowej 72 Tulskiego Pułku Piechoty na
Cmentarzu Katedralnym ; w Dwikozach – mogiła Powstania Styczniowego, w
Górach Wysokich – zbiorową mogiłę z okresu Powstania na cmentarzu
parafialnym, w Górach Pęchowskich mogiły z okresu I wojny światowej
- organizację kwest poświęconych nieodnalezionym żołnierzom w
miejscowościach : Sandomierz, Klimontów, Samborzec, Koprzywnica,
Włostów, Obrazów, Dwikozy
- organizowanie od 15 lat Marszu Szlakiem Puławiaków- Powstańców
Styczniowych 1863 roku na trasie Słupcza- Dwikozy-Sandomierz, którego jest
pomysłodawcą

Za swoją działalność Adam Bidas został odznaczony wieloma odznaczeniami resortowym i innym.
Otrzymał zaszczytny tytuł – Człowiek Roku 2016 w plebiscycie „Echa Dnia” w kategorii „Działalność Społeczna i Charytatywna.

AGNIESZKA KRZESIMOWSKA
Agnieszka Krzesimowska, z domu Augustyńska, jest rodowitą sandomierzanką i wychowanką Collegium Gostomianum ( matura 1974r.). W trakcie nauki w szkole średniej była członkiem zespołu pieśni i tańca działającego przy Hucie Szkła Okiennego. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie działając w teatrze studenckim, pisząc i drukując w studenckich periodykach utwory poetyckie. W trakcie studiów w 1978r zdobyła uprawnienia przewodnika turystycznego PTTK, w okresie wakacji zajmowała się oprowadzaniem wycieczek po Sandomierzu i okolicach.
Po studiach wróciła na stałe do rodzinnego miasta. Pracę zawodową rozpoczęła jako instruktor ds. imprez kulturalnych w Sandomierskim Ośrodku Kultury. Od 1980 r. związała się z oświatą. Pracowała jako nauczyciel języka polskiego i wychowawca w Zespole Szkół Budownictwa (obecnie ZSTiO). W 1990 r. powierzono jej stanowisko wicedyrektora ds. pedagogicznych ZSB, pełniła je przez 15 lat. Podczas pracy zawodowej ukończyła studia podyplomowe z religioznawstwa oraz z zarządzania oświatą. Agnieszka Krzesimowska ma trzy pasje: literaturę, wiedzę historyczną oraz samorządność. Wszystkie jej pasję łączy wspólny mianownik- miłość do Sandomierza. W literaturze debiutowała utworami poetyckimi. W czasie pracy w ZSB pisała teksty satyryczne do szkolnego kabaretu. Opracowała wydawnictwo okolicznościowe z okazji 40-lecia ZSB, monografię sandomierskiej „Budowlanki” na jubileusz jej pięćdziesięciolecia, oraz suplement tego wydawnictwa na 55-lecie. Przez dwa lata była redaktorem naczelnym i autorką tekstów w samorządowym piśmie „Ucho Igielne”. W 2015r. wydała niezwykłą książkę „ Sandomierskie Soplicowo”, obszerne, bogate faktograficznie dzieło, będące gawędą o sandomierskich rodach, a także o znaczeniu Sandomierszczyzny w historii Polski, o jej wpływie na kulturę i obyczajowość narodową. Autorka pragnęła zapisać na stronach tej książki świat, który skończył się w 1945r. Nadal zajmuje się tą tematyką, opracowując i drukując w czasopismach („Sandomierzanin”, „Zeszyty Sandomierskie”) historie sandomierskich rodzin, opracowując wspomnienia, dokumenty , listy. Obecnie pracuje nad dwoma pamiętnikami z XIX i z początków XX w.
Agnieszka Krzesimowska swoją wiedzę o Sandomierzu upowszechnia oprowadzając wycieczki turystyczne po mieście. Jest renomowanym przewodnikiem sandomierskim, potrafi nie tylko zainteresować historią i architekturą miasta, ale także rozbudzić podziw dla jego piękna i znaczenia. Bierze udział w kształceniu kolejnych pokoleń przewodników PTTK opracowując wykłady, uczestnicząc w szkoleniach i egzaminowaniu kandydatów.
Mimo że od 2008r. jest na emeryturze nie zerwała całkowicie z pracą polonistyczną. Jako przewodnicząca zespołu egzaminacyjnego Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łodzi od kilkunastu lat organizuje i nadzoruje sprawdzanie matur przez zespół sandomierskich polonistów.
Agnieszka Krzesimowska dała się poznać w Sandomierzu ze względu na swoją pracę w samorządzie. Była radną Rady Miasta Sandomierza pierwszej kadencji. W Radzie Miasta II i III kadencji pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Rady. Działała w komisjach kultury i oświaty.

Ewa Sierokosz
Ewa Sierokosz z domu Kossowska, rodowita sandomierzanka, matura w Collegium Gostomianum 1968, ukończone Pomaturalne Studium Przetwórstwa Owocowo Warzywnego w Sandomierzu. Od 1971 roku pracuje w zakładzie fotograficznym odziedziczonym po rodzicach. Jest autorką i współautorką wielu wystaw, m.in. w Australii, Austrii, Francji, Indiach, Katarze (Zjednoczone Emiraty Arabskie), Brazylii, Oklahomie (USA), Polsce. Wielokrotnie publikowała swoje zdjęcia w wydawnictwach albumowych, książkowych, kalendarzach[6]. Jest autorką albumu ze starymi i współczesnymi fotografiami – „Sandomierz wtedy i teraz” (2013).
W 2010 roku Ewę Sierokosz przyjęto w poczet członków Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej. Decyzją Komisji Kwalifikacji Zawodowych Fotoklubu RP, otrzymała dyplom stwierdzający posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu artysty fotografa, fotografika (legitymacja nr 293)[1]. Pracę Ewy Sierokosz zaprezentowano w Almanachu (1995–2017), wydanym przez Fotoklub Rzeczypospolitej Polskiej Stowarzyszenie Twórców[8]. W 2018 roku została uhonorowana Medalem „Za Zasługi dla Fotografii Polskiej” - odznaczeniem przyznawanym przez Kapitułę Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej Stowarzyszenia Twórców - w 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości[9].
Odznaczenia - Medal „Za Zasługi dla Fotografii Polskiej” (2018)
Ważniejsze nagrody- Srebrny Medal Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej (2015)
Srebrny Medal Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej (2013);
Srebrny Medal Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej (2013
Wy„Przeżyjmy to jeszcze raz” (1999);
„Stary Sandomierz” (2003);
„Sandomierz i jego mieszkańcy” (2003);
„Sandomierskie klimaty” – wystawa indywidualna (2006);
„Kocham moje miasto” – wystawa indywidualna (2007);
„Rodzinna pasja” (2008);
„Dawnych wspomnień czar” (2009);
„Krzemień pasiasty – kamień wyobraźni” – Ewa Sierokosz i Ewelina Ura (2011)
„Sandomierska nekropolia”. Cmentarz Katedralny w fotografii Ewy Sierokosz (2012)