Zrobili biznes za pieniądze z Unii

- Zainteresowanie programem „nowa firma - wsparcie na starcie” jest i było ogromne - przyznaje Dorota Bisińska, zastępca dyrektora Staropolskiej Izby Przemysłowo-Handlowej, która pierwszy nabór przyszłych przedsiębiorców ogłosiła w 2008 roku.

- Ten program to bardzo konkretna pomoc: pieniądze na rozruch, półroczne wsparcie na opłacenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, czynszu. Ma wspomagać młodych ludzi z pomysłami. Przy pierwszym naborze postawiliśmy dodatkowe warunki: ukończone studia i nie więcej niż 34 lata.

Wizja bezzwrotnych dotacji w wysokości 40 tysięcy złotych i wsparcia po 1000 złotych miesięcznie przez pół roku skusiła 300 osób. - Wybraliśmy 40 najbardziej obiecujących, takich, które dawały gwarancję, że będą działać dłużej niż obowiązkowy rok - dodaje Bisińska. - Po szkoleniach z marketingu, prawa, finansów, ocenialiśmy biznesplany decydując kto i jaką pomoc dostanie. Wybraliśmy 21 projektów i tylko jedna firma po roku zniknęła z rynku. Pozostałe działają i mają się dobrze.

POGODZIĆ DZIECI Z PRACĄ

Kielczanka Maria Słabiak, mama dwójki małych dzieci, chciała po urlopie macierzyńskim wrócić do pracy, ale nie było to łatwe. - Zwłaszcza że szukałam czegoś, co pozwoli mi więcej czasu poświęcić dzieciom. Chciałam się rozwijać i dowartościować, bo tylko wtedy mogłam być usatysfakcjonowaną mamą i żoną.

Wtedy zrodził się pomysł na własną firmę z ubrankami dla dzieci. - Wiedziałam jak pięknie, kolorowo można ubrać dzieciaki. Mój sklep miał być nietuzinkowy, z dobrymi sprowadzanymi z zagranicy markami - opowiada. Razem z innymi złożyła wniosek, na szkoleniach zdobywała wiedzę o prowadzeniu własnego biznesu, napisała szczegółowy plan działania. - Na zajęciach polecono nam książkę „Strategia błękitnego oceanu”, która jest receptą co powinno się robić, jak prowadzić marketing. Stosuję się do tego i mam efekty.

Ubranka w sklepie Ninio nie są tanie, chociaż i tak tańsze, bo to, co normalnie kosztuje 40 euro można dostać za 59 złotych. - Cena nie jest barierą - mówi Maria Słabiak.- Ubranka sprzedają się bardzo dobrze, teraz wprowadziliśmy na zasadzie outletu kolejne dwie marki.

Pani Maria nie chce ograniczać się do prowadzenia sklepu i zajęć w domu. - Chodzę na angielski, udzielam się. W ubiegłym roku zorganizowaliśmy bal charytatywny razem ze szkołą Helen Dorn, w tym roku chcemy zrobić festyn w restauracji Siedem Pokus na kieleckim Stadionie. Firm chętnych do współpracy z nami nie brakuje.

Na targach Czas Dziecka w Kielcach ich stoisko było oblegane, uwagę zwracał wodzirej zapraszający do zabawy. Pani Maria zatrudnia dwie osoby na niepełne etaty i myśli o rozwijaniu firmy. - Chcę sprzedawać zabawki, zastanawiałam się nad większym lokalem niż ten przy Klonowej w Kielcach, ale może jeszcze na to za wcześnie - zastanawia się. O programie, z którego skorzystała, mówi w samych superlatywach. - Finansowa pomoc to jedno, ale dzięki szkoleniom można naprawdę przemyśleć sprawę, zastanowić się w co zainwestować - dodaje.

ZACHĘTA DO POWROTU

Wiktor Franko z Kielc jest polonistą, dla którego fotografia była fajnym hobby. Po skończeniu studiów i zderzeniu się z polskim rynkiem pracy postanowił wyjechać do Wielkiej Brytanii. Za chlebem. - Pierwsze zarobione tam pieniądze zawdzięczam fotografii - mówi. To tam zdobyłem doświadczenie, a na decyzję o powrocie miał wpływ fakt, że z Polski zaczęły nadchodzić zamówienia na moje zdjęcia.

Jedyną reklamą, z jakiej korzystał była strona internetowa, na której pokazywał swoje zdjęcia. - Pomyślałem, że warto zarejestrować swoją działalność, a okazało się, że na start można dostać pieniądze z Unii. Urząd Pracy proponował wtedy niezbyt atrakcyjny program dający kilkanaście tysięcy złotych, ale w Staropolskiej Izbie znalazłem „Wsparcie na starcie”. Przeszedłem całą procedurę i zakwalifikowano mnie.

Przyznane złotówki zainwestował w sprzęt. Lokalu nie potrzebował, bo na plenery wykorzystuje inne przestrzenie. - Trochę mi żal, że niewiele zostało mi z pierwszych szkoleń. Wtedy księgowość, prawo były dla mnie czarną magią. Wolałbym uczyć się tego trochę później, kiedy już wiedziałem, czego potrzebuję - mówi. - Nie zmienia to jednak faktu, że program i taką formę pomocy uważam za bardzo dobrą. Jest to spory zastrzyk gotówki, ja nie dostałem całych 40 tysięcy, ale i tak wystarczyło na aparat, obiektywy, lampy, statyw - to, co fotografowi jest niezbędne. A do spraw finansowych zatrudniam księgowego.

ajwiększy klient Wiktora Franko to firma Ryłko, dla niej robił kilka sesji, a wkrótce przygotuje kolejną. - Mam stałych klientów, ale ciągle zgłaszają się nowi - mówi Franko. - Zachętą jest to, co robię, moje zdjęcia, bo z innej reklamy nadal nie korzystam.

REAKCJA NA WYPOWIEDZENIE

Edyta Chaba wróciła do pracy po urlopie macierzyńskim, by dostać wypowiedzenie. - Branżę materiałów papierniczych znałam doskonale, pracowałam w niej wiele lat, więc postanowiłam otworzyć własną firmę - hurtownię papierniczą i nadal robić to, co umiem - opowiada o swej decyzji. - Mąż wspierał mnie, znajomi także starali się pomóc, przekonując, że dam radę.

Złożyła wniosek, potem były, szkolenia i biznesplan. - W jego pisaniu pomogli pracownicy Staropolskiej Izby Przemysłowo-Handlowej, te szkolenia były bardzo przydatne - ocenia. Mimo wszystko z niepokojem czekała na rozstrzygnięcie. - Wiedząc, że przyznano mi pomoc zaczęłam szukać lokalu. Znalazłam idealne miejsce przy Kolberga w Kielcach: halę połączoną z biurem. Pierwszy miesiąc nie był łatwy, trzeba było zdobywać klientów. Korzystałam z usług specjalnego biura. Dzisiaj wydaję gazetkę reklamującą nasze towary.

Za 30 tysięcy, które dostała z programu kupiła wyposażenie magazynu i biura, na towar musiała wyłożyć sama. - Warto było - przyznaje dzisiaj po ponad półtora roku działania. - Od 1 stycznia jesteśmy spółką, zatrudniamy cztery osoby i działamy. Co prawda czasu dla domu i siebie nie mam zbyt wiele. Nieraz zdarza się, że po położeniu dziecka spać, pracuję. Na urlopie jeszcze nie byłam, ale i tak jestem bardzo zadowolona, że pracuję we własnej firmie.

NA WŁASNY RACHUNEK

Także Monika Walczyk-Bera doszła do wniosku, że zdobyte doświadczenie warto wykorzystać we własnej firmie. - Jestem inżynierem konstruktorem, długo pracowałam w biurze projektowym i chciałam robić to dalej, ale już na własny rachunek. Wiadomo, że w mojej pracy najdroższe jest oprogramowanie. Bez pomocy z Unii trzeba by zaryzykować, bo jeśli nie wyjdzie strata byłaby spora.

Ona postanowiła skorzystać z programu Kapitału Ludzkiego. Wniosek złożyła w kilka miejsc. - I miałam problem, bo zakwalifikowano mnie w dwóch. Bałam się, że odpadnę po szkoleniu, ale gdy przyszło do wyborów zostałam w Staropolskiej Izbie Przemysłowo-Handlowej. I nie żałuję. Szkolenia były bardzo ciekawe, a mój biznespaln okazał się tak dobry, że pomoc dostałam. Wynajęłam pokój w biurowcu Nidy w Kielcach i dwa lata temu w marcu zaczęłam pracę na własny rachunek.

Za klientami rozglądała się przed odejściem z poprzedniej pracy, więc przejście było łagodne: były zamówienia. - I generalnie jest dobrze - mówi. - W tym czasie może przez miesiąc miałem czas na sprzątanie biura.

Praca pochłania jej sporo czasu. - Ale poprzednio też nie wychodziłam o 15 - zauważa.- W ciągu dwóch lat byłam tylko tydzień na urlopie, ale z drugiej strony, kiedy syn jest chory mogę zostać w domu. Sama gospodarzę swym czasem.

Już jako właścicielka Biura Projektów i Usług Budowlanych MWB zaprojektowała przedszkole w Piekoszowie, kilka wiejskich świetlic, domków jednorodzinnych i Orlika. - Robię wszystko na co jest zapotrzebowanie - mówi. - Adaptuję poddasza, robię przebudowy. I zastanawiam się nad zatrudnieniem kogoś, bo mam coraz więcej papierkowej roboty.

Pani Monika uważa, że decyzja o własnej firmie, to sprawa silnej woli i charakteru. - Ktoś, kto jest leniem nie da sobie rady. Tu trzeba samodyscypliny - mówi.

PIERWSZE KROKI

Podobną do niej drogę przebywa Monika Koclęga, która w grudniu otworzyła MGL Biuro Projekt Biuro Projektowe. Inżynier konstruktor nie mogła znaleźć pracy w Polsce, wyjechała do Londynu, gdzie spędziła kilka lat, a po powrocie wzięła udział w projekcie.

- I sama sobie stworzyłam miejsce pracy - mówi z dumą. - Sama napisałam biznesplan i wcale nie było to trudne.

Za pieniądze kupiła sprzęt i oprogramowanie, wynajęła biuro przy Bodzentyńskiej w Kielcach i realizuje zlecenia. Sama zaprojektowała kilka domków jednorodzinnych - pierwszy będzie oddany w październiku, współpracuje także z architektami. - Zastrzyk gotówki, jaki dostaje się na starcie to nie wszystko, ważna jest także motywacja, z jaką się przystępuje do pracy i pomoc w przebrnięciu przez gąszcz przepisów - stwierdza.

ZACZĘŁAM W DOBRYM MOMENCIE

Danuta Pakuła na początku grudnia ubiegłego roku otworzyła biuro podróży Dan Turist. - Pracowałam w biurze wiele lat i pomyślałam, że warto spróbować samemu. Miałam doświadczenie i kontakty - mówi. - Zaczęłam działalność w bardzo dobrym okresie - zimą kontraktuje się lato, wtedy są najciekawsze promocje. A ja proponuję to, czym się zajmowałam do tej pory: kolonie nad polskim morzem i w górach, wczasy, wycieczki, zielone szkoły.

I ona szukała lokalizacji w centrum Kielc - znalazła przy ulicy Sienkiewicza. - Co prawda na pierwszym piętrze, ale kto chce trafi - mówi. - Ten rok w ocenie kolegów z branży jest gorszy niż poprzedni, ale mnie się nie spieszy. Bardzo się cieszę, że pracuję u siebie. Nie jest lekko, urlopu dla siebie nie planuję, ale wszystkim innym zorganizuję go z przyjemnością - mówi z uśmiechem.

PROBLEM W URZĘDZIE

Jedyną osobą z grona nowych przedsiębiorców, który ma problemy z uruchomieniem firmy jest Witold Kępa z Sandomierza. Po likwidacji w czerwcu ubiegłego roku kasyna, w którym pracował, był bezrobotny i postanowił otworzyć własny bar. Znalazł lokal w doskonałym punkcie - nieopodal dworca PKS, sądów, starostwa, umówił się z osobami, które tak jak on straciły pracę i bardzo się cieszył, kiedy dostał pieniądze. - Kupiłem wyposażenie kuchni i sali. Wydawało się, że lada dzień otworzę Feniksa, ale utknąłem w starostwie. W Urzędzie Miasta wszystko załatwiłem, a tam nie chcą zarejestrować mojej działalności, traktują mnie jak osobę prywatną. Nic z tego nie rozumiem. Chcę pracować, dam innym pracę, myślę o rozwijaniu działalności, a nie mogę zacząć. W Kielcach, kiedy tłumaczę, dlaczego jeszcze nie pracuję też nie mogą pojąć, co się dzieje. Mam nadzieję, że sprawa się wyjaśni, ale czasu coraz mniej. Bar powinienem otworzyć do końca marca.